κείμενα στον Ινδουισμό, βουδισμό ή Τζαϊνισμό, που περιέχουν αφορισμούς From Wikipedia, the free encyclopedia
Σούτρα (σανσκριτικά: सूत्र, sūtra, κυριολεκτικά «σχοινί, κλωστή, νήμα») στις ινδικές λογοτεχνικές παραδόσεις αναφέρεται σε έναν αφορισμό ή μια συλλογή αφορισμών με τη μορφή ενός εγχειριδίου ή, γενικότερα, ενός συμπυκνωμένου εγχειριδίου ή κειμένου. Οι σούτρες είναι ένα είδος αρχαίων και μεσαιωνικών ινδικών κειμένων, που απαντώνται στον Ινδουισμό, τον Βουδισμό και τον Τζαϊνισμό. [1]
Στον Ινδουισμό, οι σούτρες είναι ένας ξεχωριστός τύπος λογοτεχνικής σύνθεσης, μια συλλογή από σύντομες αφοριστικές δηλώσεις. [1] [2] Κάθε σούτρα είναι οποιοσδήποτε σύντομος κανόνας, σαν ένα θεώρημα αποσταγμένο σε λίγες λέξεις ή συλλαβές, γύρω από το οποίο μπορούν να υφανθούν διδασκαλίες τελετουργίας, φιλοσοφίας, γραμματικής ή οποιουδήποτε πεδίου γνώσης. [1] Οι παλαιότερες σούτρες του Ινδουισμού βρίσκονται στις Βραχμάνα και Αρανυάκα των Βέδων. [3] [4] Κάθε σχολή ινδουιστικής φιλοσοφίας, βεδικοί οδηγοί για τελετές μετάβασης, διάφοροι τομείς των τεχνών, του δικαίου και της κοινωνικής ηθικής ανέπτυξαν αντίστοιχες σούτρες, που βοηθούν στη διδασκαλία και τη μετάδοση ιδεών από τη μια γενιά στην άλλη. [2] [5]
Στον Βουδισμό, οι σούτρες, επίσης γνωστές ως σούττα, είναι κανονικές γραφές, πολλές από τις οποίες θεωρούνται ως αρχεία των προφορικών διδασκαλιών του Γκαουτάμα Βούδα. Δεν είναι αφοριστικές, αλλά είναι αρκετά λεπτομερείς, μερικές φορές με επανάληψη. Αυτό μπορεί να αντικατοπτρίζει μια φιλολογική ρίζα του sukta (καλά ομιλούμενη), αντί της sutra (νήμα). [6]
Στον Ζαϊνισμό, οι σούτρες, επίσης γνωστές ως σούγιας (suyas), είναι κανονικά κηρύγματα των Μαχαβιρασβάμι, που περιέχονται στο Jain Agamas καθώς και κάποια μεταγενέστερα (μετα-κανονικά) κανονιστικά κείμενα. [7] [8]
Η σανσκριτική λέξη Sūtra ( σανσκριτικά : सूत्र, Πάλι : sūtta, Άρντα Μαγκάντι: sūya ) σημαίνει "χορδή, κλωστή". [1] Η ρίζα της λέξης είναι siv, «αυτό που ράβει και συγκρατεί τα πράγματα». [10] Η λέξη σχετίζεται με το sūci (σανσκριτικά: सूचि), που σημαίνει "βελόνα, λίστα", και το sūnā (σανσκριτικά: सूना) που σημαίνει "υφαντό".
Στο πλαίσιο της λογοτεχνίας, σούτρα σημαίνει μια συλλογή-απόσταγμα συλλαβών και λέξεων, οποιαδήποτε μορφή ή εγχειρίδιο «αφορισμού, κανόνα, οδηγιών», που κρέμονται μαζί σαν κλωστές με τις οποίες μπορούν να συνυφανθούν οι διδασκαλίες της τελετουργίας, της φιλοσοφίας, της γραμματικής ή οποιουδήποτε άλλου γνωστικού πεδίου. [1]
Μια σούτρα είναι κάθε σύντομος κανόνας, δηλώνει ο Μόριτς Βίντερνιτς, στην ινδική λογοτεχνία. Είναι «ένα θεώρημα συμπυκνωμένο σε λίγες λέξεις». [1] Μια συλλογή από σούτρες γίνεται ένα κείμενο, και αυτό ονομάζεται επίσης σούτρα (συχνά με κεφαλαία γράμματα στη δυτική λογοτεχνία). [1]
Μια σούτρα είναι διαφορετική από άλλα συστατικά όπως τα Σλόκας, Ανουβιακχάγιας και Βιάκχιας, που βρέθηκαν στην αρχαία ινδική λογοτεχνία. [11] Μια σούτρα είναι ένας συμπυκνωμένος κανόνας, που δηλώνει συνοπτικά το μήνυμα, [12] ενώ ο Σλόκα είναι ένας στίχος, που μεταφέρει το πλήρες μήνυμα και είναι δομημένος με συγκεκριμένους κανόνες του μουσικού μέτρου, [13] [14] ένας Ανουβιακχάγια (Anuvyakhaya) είναι μια εξήγηση του αναθεωρημένου κειμένου, ενώ ένα Βιάκχια (Vyakhya) είναι ένα σχόλιο ενός κριτικού. [11]
Veda | Σούτρα |
Ριγκβέδα | Ασβαλαγιάνα Σούτρα (§), Σανκχαγιάνα Σούτρα (§), Σαουνάκα Σούτρα (¶) |
Σαμαβέδα | Λατιαγιάνα Σούτρα (§), Ντραχιαγιάνα Σούτρα (§), Νιντάνα Σούτρα (§), Πούσπα Σούτρα (§), Ανουστότρα Σούτρα (§) [16] |
Γιατζουρβέδα | Μανάβα Σούτρα (§), Μπχαραντβάγια Σούτρα (¶), Βαντχούνα Σούτρα (¶), Βακχανάσα Σούτρα (¶), Λαφακσί Σούτρα (¶), Μαίτρα Σούτρα (¶), Κάτχα Σούτρα (¶), Βαράχα Σούτρα (¶) |
Αθαρβαβέδα | Κουσίκα Σούτρα (§) |
¶: επιβιώνουν μόνο φράσεις. §: το κείμενο σώζεται |
Οι Σούτρες εμφανίζονται για πρώτη φορά στην Βραχμάνα και την Αρανυάκα της βεδικής λογοτεχνίας. [4] Αυξάνονται σε αριθμό στα Βεντάνγκας, όπως οι Σράουτα σούτρες και Κάλπα σούτρες. Αυτά σχεδιάστηκαν έτσι ώστε να μπορούν να μεταδίδονται εύκολα από έναν δάσκαλο σε έναν μαθητή, να απομνημονεύονται από τον παραλήπτη για συζήτηση ή αυτο-μελέτη ή ως αναφορά. [1]
Μια σούτρα από μόνη της είναι συμπυκνωμένη συντομογραφία και τα νήματα της συλλαβής είναι δύσκολο να αποκρυπτογραφηθούν ή να κατανοηθούν χωρίς τη σχετική επιστημονική Μπάσια ή τον αποκρυπτογραφικό σχολιασμό, που συμπληρώνει το «υφάδι». [17] [18]
Τα παλαιότερα χειρόγραφα, που έχουν διασωθεί στη σύγχρονη εποχή και περιέχουν εκτεταμένες σούτρες αποτελούν μέρος των Βέδων, που χρονολογούνται από τα τέλη της 2ης χιλιετίας π.Χ. έως τα μέσα της 1ης χιλιετίας π.Χ. [19] Το Αταρέγια Αρανυάκα, για παράδειγμα, αναφέρει ο Βίντερνιτς, είναι κυρίως μια συλλογή από σούτρες. [4] Η χρήση τους και οι αρχαίες ρίζες πιστοποιούνται από σούτρες, που αναφέρονται στις μεγαλύτερες του είδους της αρχαίας μη Βεδικής Ινδουιστικής λογοτεχνίας, που ονομάζονται Γκάτχα, Ναρασάνσι, Ιτιχάσα και Ακχυάνα (τραγούδια, θρύλοι, έπη, και ιστορίες). [20]
Στην ιστορία της ινδικής λογοτεχνίας, μεγάλες συλλογές σούτρας, σε διάφορα γνωστικά πεδία, έχουν εντοπιστεί στην περίοδο από το 600 π.Χ. έως το 200 π.Χ. [20] [21] Αυτή η περίοδος ακολούθησε την αρχαιότερη περίοδο Τσάντας, την περίοδο Μάντρα και την περίοδο Βραχμάνα. [22]
Μερικά από τα πρώτα σωζόμενα δείγματα σούτρα του Ινδουισμού βρίσκονται στις Ανουπάντα Σούτρας και Νιντάνα Σούτρας. [23] Το πρώτο φιλτράρει την γνωσιολογική συζήτηση εάν ο Σρούτι ή ο Σμρίτι ή κανένας από τους δύο δεν πρέπει να θεωρηθεί η πιο αξιόπιστη πηγή γνώσης, [24] ενώ το δεύτερο φιλτράρει τους κανόνες των μουσικών μέτρων για τους ψαλμούς και τα τραγούδια της Σαμαβέδα. [25]
Μια μεγαλύτερη συλλογή από αρχαία λογοτεχνία με σούτρες στον Ινδουισμό αντιστοιχεί στις έξι Βεντάνγκας, ή τους έξι κλάδους των Βεδών. [3] Αυτά είναι έξι θέματα που αναφέρονταν στις Βέδες ότι ήταν απαραίτητα για την πλήρη κυριαρχία των Βεδών. Τα έξι θέματα με τις δικές τους σούτρες ήταν η προφορά (Σίκσα), το μέτρο (Τσάντας), η γραμματική (Βιακαράνα), η επεξήγηση λέξεων (Νιρούκτα), η τήρηση του χρόνου μέσω της αστρονομίας (Τζιοτίσα) και οι τελετουργικές τελετές (Κάλπα). [3] Τα δύο πρώτα, δηλώνει ο Μαξ Μίλλερ, θεωρήθηκαν στη Βεδική εποχή απαραίτητα για την ανάγνωση της Βέδα, τα δύο δεύτερα για την κατανόησή της και τα δύο τελευταία για την ανάπτυξη της Βεδικής γνώσης στα γιάζνα (τελετουργίες της φωτιάς). [3] Οι σούτρες, που αντιστοιχούν σε αυτές είναι ενσωματωμένες μέσα στις κατηγορίες Βραχμάνα και Αρανυάκα των Βεδών. Η Ταϊττιρίγια Αρανυάκα, για παράδειγμα στο Βιβλίο 7, ενσωματώνει σούτρες για την ακριβή προφορά μετά από τις συνοπτικές φράσεις "Σε γράμματα", "Στον τόνο της φωνής", "Στην ποσότητα", "Στην παράδοση" και "Στους νόμους ευφωνίας". [26]
Το τέταρτο και συχνά το τελευταίο στρώμα φιλοσοφικού, θεωρητικού κειμένου στις Βέδες, οι Ουπανισάντ, επίσης έχουν ενσωματώσει σούτρες όπως αυτές που βρέθηκαν στην Ταϊττιρίγια Ουπανισάντ. [26]
Η επιτομή της αρχαίας βεδικής λογοτεχνίας με σούτρες, που έχει διασωθεί, πλήρως ή αποσπασματικά, περιλαμβάνει τις Κάλπα Σούτρες, Σμάρτα Σούτρες, Σράουτα Σούτρες, Ντχάρμα Σούτρας, Γκρύα Σούτρες και Σούλμπα Σούτρας. [27] Άλλα πεδία για τα οποία είναι γνωστές οι αρχαίες σούτρες περιλαμβάνουν την ετυμολογία, τη φωνητική και τη γραμματική.
Μερικά παραδείγματα κειμένων σούτρα σε διάφορες σχολές της ινδουιστικής φιλοσοφίας περιλαμβάνουν:
Στον Βουδισμό, μία σούττα ή σούτρα είναι μέρος της κανονικής λογοτεχνίας. Αυτές οι πρώιμες βουδιστικές σούτρες, σε αντίθεση με τα ινδουιστικά κείμενα, δεν είναι αφοριστικές. Αντίθετα, τις περισσότερες φορές είναι αρκετά μακροσκελείς. Ο βουδιστικός όρος σούττα ή σούτρα (sutta ή sutra) έχει πιθανώς ρίζες στα σανσκριτικά sūkta (su + ukta), "καλά μιλημένο" από την πεποίθηση ότι "όλα αυτά που ειπώθηκαν από τον Βούδα ήταν καλά ειπωμένα". [6] Μοιράζονται τον χαρακτήρα των κηρυγμάτων της «καλά ειπωμένης» σοφίας με τις Τζάινα Σούτρες.
Στα κινέζικα, αυτές είναι γνωστές ως 經 ( πινγίν : jīng). Αυτές οι διδασκαλίες συγκεντρώνονται σε μέρος του Τριπίτακα, που ονομάζεται Σούτα Πίτακα. Υπάρχουν πολλά σημαντικά ή με επιρροή κειμένων Μαχαγιάνα, όπως η Πλατφόρμα Σούτρα και η Σούτρα του Λωτού, που ονομάζονται σούτρες παρόλο που αποδίδονται σε πολύ μεταγενέστερους συγγραφείς.
Στον Τέραβαντα Βουδισμό τα σούττας αποτελούν το δεύτερο «καλάθι» (πίτακα) του Κανόνα Πάλι. Οι Ρεβάτα Ντάμμα και Μπίκκου Μπόντι περιγράφουν τη Σούττα πίτακα ως
«Η Σούττα Πίτακα, η δεύτερη συλλογή, συγκεντρώνει τις ομιλίες του Βούδα που ειπώθηκαν από αυτόν σε διάφορες περιστάσεις κατά τη διάρκεια της ενεργού διακονίας του για σαράντα πέντε χρόνια.»
Στην παράδοση του Τζαϊνισμού, οι σούτρες είναι ένα σημαντικό είδος «σταθερού κειμένου», το οποίο παλαιότερα απομνημονεύονταν. [43]
Η Κάλπα Σούτρα είναι, για παράδειγμα, ένα κείμενο των Τζαϊνιστών, που περιλαμβάνει μοναστικούς κανόνες [44] καθώς επίσης και βιογραφίες των Τιρθανκάρα του Τζαϊνισμού. [45] Πολλές σούτρες συζητούν όλες τις πτυχές της ασκητικής και λαϊκής ζωής στον Τζαϊνισμό. Διάφορες αρχαίες σούτρες, ιδιαίτερα από τις αρχές της 1ης χιλιετίας μ.Χ., για παράδειγμα, συνιστούν τη λατρευτική μπάκτι ως βασική πρακτική των Τζαϊνιστών. [7]
Οι σωζόμενες γραφές της παράδοσης του Τζαϊνισμού, όπως το Ακαράνγκα Σούτρα (Αγκάμας), υπάρχουν σε μορφή σούτρα, [8] όπως και το Ταττβάρθα Σούτρα, ένα σανσκριτικό κείμενο αποδεκτό και από τις τέσσερις αιρέσεις του Τζαϊνισμού ως το πιο έγκυρο φιλοσοφικό κείμενο, που συνοψίζει πλήρως τα θεμέλια του Τζαϊνισμού. [46] [47]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.