Σόλετς Κουγιάφσκι

Το Σόλετς Κουγιάφσκι (πολωνικά: Solec Kujawski, γερμανικά: Schulitz‎‎) είναι πόλη του Πόβιατ Μπίντγκοστς, στο Βοεβοδάτο Κουγιαβίας-Πομερανίας της Πολωνίας, στην ιστορική περιοχή της Κουγιαβίας. Βρίσκεται 14 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Μπίντγκοστς. Ο πληθυσμός της πόλης είναι 15.614 κάτοικοι (2020)^[2] και η έκταση της 176 χλμ².Η πόλη έχει τον Άγιο Στανίσλαους στο οικόσημό της.

Σόλετς Κουγιάφσκι
Σημαία Έμβλημα
Σόλετς Κουγιάφσκι
Χώρα	Πολωνία
Διοικητική υπαγωγή	Γκμίνα Σόλετς Κουγιάφσκι
Έκταση	18,68 km²
Πληθυσμός	15.458 (31  Μαρτίου 2021)[1]
Ταχ. κωδ.	86-050
Ζώνη ώρας	UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα)
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ιστορία

Εκκλησία του Αγίου Στανίσλαους

Η παλαιότερη γνωστή αναφορά του Σόλετς χρονολογείται από το 1263, όταν ήταν μέρος του Δουκάτου της Κουγιαβίας εντός της κατακερματισμένης Πολωνίας που κυβερνούσε η Οίκος των Πιαστ. Από το 1267 ήταν μέρος του πολωνικού Δουκάτου του Ινοβρότσουαφ, το οποίο τον 14ο αιώνα μετατράπηκε σε Βοεβοδάτο Ινοβρότσουαφ του Στέμματος του Βασιλείου της Πολωνίας, το οποίο σύντομα έγινε μέρος της Επαρχίας Μείζονος Πολωνίας του Πολωνικού Στέμματος. Το 1325 ο Δούκας Πσέμισλ του Ινοβρότσουαφ έδωσε στο Σόλετς προνόμια πόλης, τα οποία επιβεβαιώθηκαν από διάφορους Πολωνούς βασιλιάδες τους επόμενους αιώνες.

Στον πρώτο διαμελισμό της Πολωνίας το 1772, η πόλη προσαρτήθηκε από το Βασίλειο της Πρωσίας, το οποίο εισήγαγε πολιτικές γερμανοποίησης, δήμευσε πολωνικά κτήματα και περιόρισε την πολωνική εκπαίδευση.^[3] Το 1807, το Σόλετς ανακτήθηκε από τους Πολωνούς και συμπεριλήφθηκε στο βραχύβιο Δουκάτο της Βαρσοβίας και το 1815 προσαρτήθηκε εκ νέου από την Πρωσία, αρχικά ως μέρος του ημιαυτόνομου Μεγάλου Δουκάτου του Πόζεν.^[3] Μετά την αποτυχημένη πολωνική Νοεμβριανή Εξέγερση του 1830–1831, οι πολιτικές γερμανοποίησης εντάθηκαν και το 1832 οι Πρώσοι αφαίρεσαν εντελώς την πολωνική γλώσσα από τις υπηρεσίες.^[3] Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1918, η Πολωνία ανέκτησε την ανεξαρτησία και ξέσπασε η Εξέγερση της Μείζονος Πολωνίας (1918-1919), στόχος της οποίας ήταν η επανένωση της περιοχής και της πόλης με την Πολωνία. Μια μάχη έγινε κοντά,^[4] και η πόλη τελικά ενσωματώθηκε ξανά στην Πολωνία.

Λίγο πριν το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Πολωνοί προετοιμάζονταν για τη γερμανική εισβολή, ενώ τα μέλη της τοπικής γερμανικής μειονότητας ετοιμάζονταν να διαπράξουν εγκλήματα κατά των Πολωνών.^[5] Οι ντόπιοι Γερμανοί πραγματοποίησαν πράξεις δολιοφθοράς κατά του Πολωνικού Στρατού ακόμη και πριν ο Γερμανικός Στρατός εισέλθει στην πόλη στις 7 Σεπτεμβρίου 1939, και στη συνέχεια, οργανώθηκαν σε Σέλμπστουτζ, των οποίων η αποστολή ήταν να εξοντώσει τους Πολωνούς.^[5] Κατά τη διάρκεια της γερμανικής εισβολής στην Πολωνία, στρατιώτες της Βέρμαχτ και μέλη της τοπικής γερμανικής μειονότητας δολοφόνησαν 44 άτομα από την πόλη ήδη στις 14 Σεπτεμβρίου. Μερικά από τα θύματα ξυλοκοπήθηκαν βάναυσα με τουφέκια (μέχρι σημείου που διαλύθηκαν).^[6] Η πόλη στη συνέχεια καταλήφθηκε από τη Γερμανία μέχρι το 1945. 42 Πολωνοί από το Σόλετς εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς τον Οκτώβριο και στις αρχές Νοεμβρίου 1939 σε διάφορα σημεία της πόλης.^[7] Μερικοί Πολωνοί σύρθηκαν έξω από τα σπίτια τους τη νύχτα από τις Σέλμπστουτζ και πυροβολήθηκαν στο δημοτικό πάρκο.^[7] Άλλοι φυλακίστηκαν από τις Σέλμπστουτζ, ξυλοκοπήθηκαν μέχρι αναισθησίας και δολοφονήθηκαν επί τόπου ή στην τοπική αγορά.^[7] Στα περίχωρα της πόλης, οι Σέλμπστουτζ δολοφόνησαν τουλάχιστον 50 Πολωνούς, οι οποίοι κατάγονταν από την Πομερανία.^[8] Η πόλη υποβλήθηκε σε σκληρές πολιτικές γερμανοποίησης, τα πολωνικά σχολεία έκλεισαν και η χρήση της πολωνικής γλώσσας απαγορεύτηκε.^[5] Οι Γερμανοί κατέστρεψαν τόσο το μνημείο όσο και την ταφόπλακα των Πολωνών ανταρτών του 1918-1919.^[4] Περίπου 1.000 Πολωνοί εκδιώχθηκαν από το Σόλετς στο Γενικό Κυβερνείο, και μερικοί απελάθηκαν επίσης στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης.^[5] Ο Γιαν Μακόφσκι, ντόπιος καθολικός ιερέας της ενορίας τη δεκαετία του 1920, φυλακίστηκε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης Στούτχοφ και Ζάξενχαουζεν, και σκοτώθηκε στο τελευταίο το 1940.^[9] Οι Γερμανοί έφεραν Άγγλους, Ιταλούς, Γάλλους και Ρώσους αιχμαλώτους πολέμου στην πόλη για καταναγκαστική εργασία.^[5]

Στα τελευταία στάδια του πολέμου, το Σόλετς αποκαταστάθηκε στην Πολωνία. Το μνημείο και η ταφόπλακα των Πολωνών ανταρτών του 1918-1919 ξαναχτίστηκαν και ένα νέο μνημείο, το οποίο επίσης τιμά τη μνήμη των πεσόντων στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ανεγέρθηκε το 1999.^[4]

Εικόνες

• 
  Δημαρχείο
• 
  Μουσείο του Σόλετς
• 
  JuraPark στο Σόλετς
• 
  Εκκλησία της Ιερής Καρδιάς

Παραπομπές

Commons logo

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Σόλετς Κουγιάφσκι

1. bdl.stat.gov.pl/api/v1/data/localities/by-unit/040410603084-0929552?var-id=1639616&format=jsonapi. Ανακτήθηκε στις 3  Οκτωβρίου 2022.
2. «Najwieksze miasta w Polsce pod wzgledem liczby ludnosci» [Οι μεγαλύτερες πόλεις της Πολωνίας από άποψη πληθυσμού]. polskawliczbach.pl (στα Πολωνικά).
3. Μάρτα Ολσόβιετς. «Pod zaborami». Σόλετς Κουγιάφσκι (στα Πολωνικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 1 Νοεμβρίου 2020.
4. «Solec Kujawski (miasto w powiecie bydgoskim)». Ινστιτούτο Εθνικής Μνήμης (στα Πολωνικά). Ανακτήθηκε στις 1 Νοεμβρίου 2020.
5. Μάρτα Ολσόβιετς. «II wojna światowa». Σόλετς Κουγιάφσκι (στα Πολωνικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 1 Νοεμβρίου 2020.
6. Σίμον Ντάτνερ "55 dni Wehrmachtu w Polsce" σελ. 387-388
7. Μάρια Βαρντζίνσκα, Był rok 1939. Operacja niemieckiej policji bezpieczeństwa w Polsce. Intelligenzaktion, Ινστιτούτο Εθνικής Μνήμης, Βαρσοβία, 2009, σελ. 160-161 (πολωνικά)
8. Βαρντζίνσκα, σελ. 161
9. «Jan Mąkowski» (στα Πολωνικά). Ανακτήθηκε στις 1 Νοεμβρίου 2020.