Σύμβαση για τη Διεθνή Πολιτική Αεροπορία
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Σύμβαση για τη Διεθνή Πολιτική Αεροπορία, γνωστή και ως Σύμβαση του Σικάγου[2], ίδρυσε τον Διεθνή Οργανισμό Πολιτικής Αεροπορίας (ICAO), μια εξειδικευμένη υπηρεσία του ΟΗΕ επιφορτισμένη με το συντονισμό των διεθνών αεροπορικών ταξιδιών.[3] Η Σύμβαση θεσπίζει κανόνες εναέριου χώρου, εγγραφής αεροσκαφών και ασφάλειας, ασφάλειας και βιωσιμότητας, και αναφέρει λεπτομερώς τα δικαιώματα των υπογραφόντων σε σχέση με τα αεροπορικά ταξίδια. Η Σύμβαση περιέχει επίσης διατάξεις που αφορούν τη φορολογία.
Υπογραφή | 7 Δεκεμβρίου 1944 |
---|---|
Τοποθεσία | Σικάγο, Ιλλινόι, ΗΠΑ |
Σε ισχύ | 4 Απριλίου 1947 |
Συμβαλλόμενοι | 193 [1] (Νήσοι Κουκ και όλα τα κράτη-μέλη του ΟΗΕ πλην του Λιχτενστάιν) |
Θεματοφύλακας | Ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ |
Γλώσσες | Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά και Ρώσικα |
Το έγγραφο υπογράφηκε στις 7 Δεκεμβρίου 1944 στο Σικάγο από 52 υπογράφοντα κράτη, μεταξύ των οποίων και το Βασίλειο της Ελλάδας.[4] Έλαβε την απαιτούμενη 26η επικύρωση στις 5 Μαρτίου 1947 και τέθηκε σε ισχύ στις 4 Απριλίου 1947, την ίδια ημερομηνία που δημιουργήθηκε ο ΔΟΠΑ. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, ο ΔΟΠΑ έγινε εξειδικευμένη υπηρεσία του Οικονομικού και Κοινωνικού Συμβουλίου των Ηνωμένων Εθνών (ECOSOC). Έκτοτε, η Σύμβαση έχει αναθεωρηθεί οκτώ φορές (το 1959, το 1963, το 1969, το 1975, το 1980, το 1997, το 2000 και το 2006).[3]
Τον Μάρτιο του 2019, η Σύμβαση του Σικάγου είχε 193 συμβαλλόμενα κράτη, τα οποία περιλαμβάνουν όλα τα κράτη μέλη των Ηνωμένων Εθνών εκτός από το Λιχτενστάιν. Οι Νήσοι Κουκ αποτελούν συμβαλλόμενο μέρος στη Σύμβαση αν και δεν είναι μέλος του ΟΗΕ. Η σύμβαση έχει επεκταθεί για να καλύψει το Λιχτενστάιν με την επικύρωση της Ελβετίας.[Σημείωση 1][5]