Τέταρτος τοίχος
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο τέταρτος τοίχος (αγγλικά: Fourth wall) είναι μια νοητή επιφάνεια η οποία οριοθετεί τη θεατρική ή κινηματογραφική δράση σε σχέση με τον θεατή που την παρακολουθεί. Αν θεωρήσουμε ότι οι ηθοποιοί είτε στο θέατρο είτε στον κινηματογράφο βρίσκονται ανάμεσα σε τέσσερις τοίχους, οι τρεις από αυτούς είναι πραγματικοί τοίχοι που συνεισφέρουν στην θεατρική ή κινηματογραφική εικόνα και ο τέταρτος είναι «διάφανος» ως προς τον θεατή επιτρέποντας του να παρακολουθεί τα τεκταινόμενα, και «αδιαφανής» ως προς τους ηθοποιούς οι οποίοι αγνοούν την ύπαρξη του κοινού.
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ένα συχνό φαινόμενο στο θέατρο και στον κινηματογράφο είναι το σπάσιμο (ή γκρέμισμα) του τέταρτου τοίχου. Σε μια τέτοια περίπτωση οι ηθοποιοί αρχίζουν να επικοινωνούν με το κοινό κοιτώντας τους θεατές, είτε θέτοντας ερωτήσεις είτε σχολιάζοντας τα τεκταινόμενα στο έργο. Το σπάσιμό του τέταρτου τοίχου χρησιμοποιείται ως τεχνική προκειμένου να εμπλακούν οι θεατές πνευματικά και συναισθηματικά με τα δρώμενα της σκηνής, ενισχύοντας, για παράδειγμα, το δραματικό ή το κωμικό στοιχείο.