![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/18/P.Fay_1.jpg/640px-P.Fay_1.jpg&w=640&q=50)
Τα περί Χαιρέαν και Καλλιρρόην
Αρχαίο ελληνικό μυθιστόρημα του Χαρίτωνα / From Wikipedia, the free encyclopedia
Τα περὶ Χαιρέαν και Καλλιρρόην είναι αρχαίο ελληνικό μυθιστόρημα του Χαρίτωνα από την Αφροδισιάδα που θεωρείται ότι γράφτηκε στα μέσα του 1ου αιώνα.[1]
![]() Πάπυρος του 2ου ή 3ου αιώνα τoυ έργου | |
Συγγραφέας | Χαρίτων ο Αφροδισιεύς |
---|---|
Τίτλος | Τῶν Περὶ Χαιρέαν Καὶ Καλλιρρόην |
Γλώσσα | αρχαία ελληνικά |
Μορφή | μυθιστόρημα |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Αφηγείται τις περιπέτειες ενός νεαρού ζευγαριού από τις Συρακούσες: μετά τον χωρισμό τους ακολουθεί μια ατελείωτη σειρά από περιπέτειες, μηχανορραφίες, φόνος, νεκροφάνεια, ταξίδια, αιχμαλωσίες κ.α. που τελικά οδηγούν στην ευτυχή κατάληξη του μυθιστορήματος, με τους δύο συζύγους να ξανασμίγουν.[2]
Η υπόθεση διαδραματίζεται στην κλασική εποχή, ο Χαρίτων βασίζεται σε γεγονότα που αναφέρονται από Έλληνες ιστορικούς και πολλά στοιχεία του μυθιστορήματος αντιστοιχούν στην ιστορική αλήθεια, αλλά υπάρχουν αναχρονισμοί και οι κύριοι χαρακτήρες είναι φανταστικοί. Ο πόλεμος μεταξύ της Περσικής Αυτοκρατορίας και της Αιγύπτου που αναφέρεται στο μυθιστόρημα είναι εμπνευσμένος από ιστορικά γεγονότα αλλά δεν αντιστοιχεί σε τίποτε πραγματικό στις λεπτομέρειες.[3]
Το μυθιστόρημα αποτελείται από οκτώ τόμους, γράφτηκε στα μέσα του 1ου αιώνα και είναι το αρχαιότερο σωζόμενο πλήρες κείμενο από τα πέντε αρχαία ελληνικά μυθιστορήματα και το μόνο που χρησιμοποιεί φαινομενικά ιστοριογραφικά στοιχεία για αληθοφάνεια σε συνδυασμό με στοιχεία της ελληνικής μυθολογίας, καθώς η Καλλιρόη συχνά συγκρίνεται με την Αφροδίτη, την Αριάδνη και την Ωραία Ελένη και ο Χαιρέας με πολλούς ήρωες, έμμεσα ή άμεσα. Καθώς η μυθοπλασία διαδραματίζεται σε χρόνο προγενέστερο της συγγραφής και περιλαμβάνει ιστορικά πρόσωπα, ορισμένοι μελετητές το αναφέρουν ως πρόδρομο του ιστορικού μυθιστορήματος. [4]Αργότερα το μιμήθηκαν μεταξύ άλλων ο Ξενοφών της Εφέσου και ο Ηλιόδωρος από την Έμεσα.
Το περιβάλλον είναι έντονα ειδωλολατρικό, οι ήρωες είναι πολύ αφοσιωμένοι στους θεούς, αναφέρεται ιδιαίτερα η θεά Αφροδίτη που κινεί τα νήματα της ιστορίας.
Το έργο έχει σωθεί σε ένα χειρόγραφο του 13ου αιώνα και δημοσιεύτηκε τον 18ο αιώνα.