Τοπογραφία
From Wikipedia, the free encyclopedia
Τοπογραφία ονομάζεται η μελέτη του σχήματος και των χαρακτηριστικών της επιφάνειας της Γης ή άλλων παρατηρήσιμων από κοντά ουράνιων σωμάτων (πλανητών, φυσικών δορυφόρων ή αστεροειδών). Πιο συγκεκριμένα, είναι ο επιστημονικός κλάδος που αφορά την περιγραφή και τις μεθόδους για την απεικόνιση και αποτύπωση κάθε τέτοιας επιφανειας, φυσικής ή διαμορφωμένης από ανθρώπινα έργα πάνω σε έναν τοπογραφικό χάρτη[1][2][3]. Κατά μία άλλη έννοια, η τοπογραφία μιας περιοχής αναφέρεται στα ίδια τα σχήματα και τα χαρακτηριστικά της γήινης επιφάνειας στη συγκεκριμένη περιοχή.
- Δεν πρέπει να συγχέεται με την τοπολογία, την τοπιογραφία, την τυπογραφία και την τομογραφία.
Αυτός ο κλάδος των γεωεπιστημών και των πλανητικών επιστημών έχει επεκταθεί τελευταία ώστε να συμπεριλαμβάνει την τοπική γεωγραφία, ακόμα και την τοπική ιστορία και πολιτισμό.
Με τη στενότερη έννοια, αφορά την καταγραφή του αναγλύφου μιας περιοχής και την ταυτοποίηση συγκεκριμένων γεωμορφών, πρακτική γνωστή διεθνώς ως γεωμορφομετρία (geomorphometry). Σήμερα πλέον αυτό περιλαμβάνει την παραγωγή υψομετρικών δεδομένων σε ψηφιακή μορφή (DEM).
Τον 20ό αιώνα ο όρος «τοπογραφία» άρχισε να χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη χαρτογράφηση, με τη βοήθεια των πειραματικών και μετρητικών δεδομένων, περιοχών ενός βιολογικού συστήματος ή οργανισμού, ιδίως σε πεδία όπως η νευρολογία («τοπογραφία του εγκεφάλου»).