Τουλ

Τουλ
; Σημαία	; Έμβλημα
Χώρα	Γαλλία
Διοικητική υπαγωγή	Μερτ-ε-Μοζέλ και arrondissement of Toul
Ταχυδρομικός κώδικας	54200
Κωδικός Κοινότητας	54528
Πληθυσμός	15.849 (1 Ιανουαρίου 2021)
Έκταση	30,59 km²
Υψόμετρο	215 μέτρα, 200 μέτρα και 400 μέτρα
Ζώνη ώρας	UTC+01:00 (επίσημη ώρα); UTC+02:00 (θερινή ώρα)
	Τουλ
Ιστότοπος	http://www.mairie-toul.fr και http://www.toul.fr
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Η Τουλ (γαλλικά: Toul) είναι γαλλική κοινότητα στον νομό Μερτ-ε-Μοζέλ, στα ανατολικά της Γαλλίας. Βρίσκεται στη Λωρραίνη, και αποτελεί τμήμα της διοικητικής περιοχής Γκραντ-Εστ.

Γρήγορες Πληροφορίες Τουλ, Χώρα ...

Κλείσιμο

Ο πληθυσμός της πόλης ανέρχεται σε 15.707 κατοίκους (2016) και είναι το κέντρο ευρύτερης αστικής περιοχής με 22.793 κατοίκους (2016).^[7]

Πρώην επισκοπικό πριγκιπάτο της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η Τουλ πέρασε υπό τον έλεγχο της Γαλλίας το 1552, κατά την εκστρατεία του βασιλιά Ερρίκου Β', πριν προσαρτηθεί στη Γαλλία οριστικά το 1648, σύμφωνα με τη Συνθήκη της Βεστφαλίας.

Οι κάτοικοι αναφέρονται ως Τουλουά (ζ).^[8]

Το όνομα της Τουλ προέρχεται από μία προ-λατινική ρίζα που σημαίνει ύψωμα, βουνό: αναφέρεται στο βουνό Σαιν-Μισέλ, στους πρόποδες του οποίου βρίσκεται η πόλη.

Από την αρχαιότητα,η πόλη έχει αναφερθεί ως Toullon (Πτολεμαίος, Γεωγραφική Υφήγησις), Tullum Leucorum (Ιούλιος Καίσαρ, Απομνημονεύματα περί του Γαλατικού πολέμου, βιβλ. Α'), Tullio (Χάρτης του Πόιτινγκερ), Tulla (9ος αιώνας), Leucha urbs (12ος αιώνας), Tullium (1513).^[9]

Η κοινότητα Τουλ βρίσκεται στα νοτιοδυτικά του νομού Μερτ-ε-Μοζέλ, στη διοικητική περιοχή Γκραντ-Εστ. Είναι χτισμένη στην αριστερή όχθη του ποταμού Μοζέλ, παραπόταμου του Ρήνου, σε μια καμπή του (σε αυτό το σημείο ο ποταμός αφήνει απότομα την κατεύθυνση βορρά προς νότο και στρίβει προς την ανατολή), σε μέσο υψόμετρο 300 μέτρων. Βρίσκεται σε φυσικό κοίλωμα, στα δυτικά των Λόφων του Μεζ, που ονομάζονται επίσης Λόφοι της Τουλ, γεωγραφική ονομασία που αποδίδεται και στα περίφημα γκρίζα κρασιά της Τουλ, και στα ανατολικά από τους Λόφους του Μοζέλ. Η έκτασή της είναι 30,59 τετραγωνικά χιλιόμετρα.

Ο πληθυσμός της πόλης ανέρχεται σε 15.707 κατοίκους (2016) και είναι το κέντρο ευρύτερης αστικής περιοχής με 22.793 κατοίκους (2016).^[7]

Η Τουλ βρίσκεται δυτικά του Νανσύ, πρωτεύουσας του Μερτ-ε-Μοζέλ, σε οδική απόσταση 25 περίπου χιλιομέτρων^[10] και ανατολικά του Στρασβούργου, πρωτεύουσας του Γκραντ-Εστ, σε οδική απόσταση 176 χιλιομέτρων.^[11]

Η οχυρωμένη πόλη βρίσκεται ανάμεσα στον ποταμό Μοζέλ και το κανάλι του ποταμού Μάρνη στον Ρήνο.

Η πόλη βρίσκεται στους πρόποδες δύο υψωμάτων: τον λόφο Μπαρίν (369 μέτρα), που αποτελεί τμήμα της περιοχής της Τουλ Natura 2000 και του λόφου Σαιν-Μισέλ (387 μέτρα) όπου βρίσκεται το φρούριο Σαιν-Μισέλ, τμήμα των παραμεθόριων οχυρωματικών έργων του 1874.

Η Τουλ ήταν γνωστή στους Ρωμαίους ως Tullum Leucorum και ήταν η πρωτεύουσα της γαλατικής φυλής των Λευκίων. Αναφέρονται μόνο μία φορά στον Γαλατικό πόλεμο: με τους Σηκουανούς και τους Λίνγκονες, έδωσαν σιτάρι στον Ιούλιο Καίσαρα όταν ο ρωμαϊκός στρατός σταμάτησε στο Βεσόντιο (Μπεζανσόν) για να ανεφοδιαστεί πριν αντιμετωπίσει τους Γερμανούς του Αριόβιστου (58 π.Χ.). (Caesar, De Bello Gallico, Ι, 40)

Το 612, ο μεροβίγγειος βασιλιάς Θευδεβέρτος Β΄ της Αυστρασίας νικήθηκε από τον αδελφό του βασιλιά Θευδέριχο Β΄ της Βουργουνδίας κοντά στην Τουλ. Με τη Συνθήκη του Μέρσεν του 870, η Τουλ έγινε μέρος της Ανατολικής Φραγκίας, της μεταγενέστερης Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, έγινε ελεύθερη αυτοκρατορική πόλη. Η Τουλ προσαρτήθηκε στη Γαλλία από τον βασιλιά Ερρίκο Β' το 1552 και έκτοτε αποτελούσε τμήμα της Γαλλικής επαρχίας των Τριών Επισκοπών (Μετς, Βερντέν και Τουλ). Η προσάρτηση αναγνωρίστηκε επίσημα από την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία με τη Συνθήκη της Βεστφαλίας το 1648, με το τέλος του Τριακονταετούς Πολέμου. Εκείνη την εποχή κατασκευάστηκαν για προστασία τα τείχη του Βωμπάν.

Η Τουλ ήταν έδρα της Επισκοπής της Τουλ. Η Επισκοπή ιδρύθηκε γύρω στα 365 και υπήρχε μέχρι το 1807.

Κατά τη διάρκεια του Γαλλο-Πρωσικού πολέμου, η Τουλ πολιορκήθηκε από 16 Αυγούστου έως τις 23 Σεπτεμβρίου 1870 από τα πρωσικά στρατεύματα, καθώς ήταν σημαντικός οδικός κόμβος, έλεγχε τη σιδηροδρομική γραμμή που οδηγούσε στη Γερμανία και ήταν ζωτικής σημασίας για τους Γερμανούς να την εξασφαλίσουν για να ενισχύσουν τους στρατούς τους στη βόρεια Γαλλία. Μετά από φονικές μάχες, το φρούριο της πόλης παραδόθηκε και τα πρωσικά στρατεύματα έφθασαν σιδηροδρομικώς πιο κοντά στις δυνάμεις τους που ήδη πολιορκούσαν το Παρίσι.

Η πόλη ήταν επίσης η κύρια βάση της Υπηρεσίας Αεροπορίας του στρατού των Ηνωμένων Πολιτειών, μια προγενέστερη οργάνωση της Πολεμικής Αεροπορίας των Ηνωμένων Πολιτειών κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι Αμερικανοί αναφέρονταν στην περιοχή γύρω από την Τουλ ως «τομέας της Τουλ».

Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στις 19 Ιουνίου 1940, οι Γερμανοί έφθασαν κοντά στην πόλη. Στις 20, άρχισε η μάχη και το γαλλικό πεζικό αντιστάθηκε στην πρόοδο του εχθρού. Τα γερμανικά στρατεύματα στόχευσαν τον καθεδρικό ναό ο οποίος κάηκε. Στις 21, τα γαλλικά στρατεύματα αποσύρθηκαν. Για 3 ημέρες η πυρκαγιά κατέστρεφε τη νότια συνοικία της πόλης και τα μνημεία της υπέστησαν μεγάλες ζημιές (το 40% της πόλης καταστράφηκε κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου). Η αποκατάσταση των μνημείων της πόλης συνεχίζεται και από το 1999 ιδιαίτερα έχουν καταβληθεί σημαντικές προσπάθειες με τη βοήθεια των κρατικών και περιφερειακών και τοπικών αρχών για την επιτάχυνση αυτού του προγράμματος αποκατάστασης.

Την 1η Σεπτεμβρίου 1944, οι στρατιώτες της 3ης Αμερικανικής Στρατιάς του Στρατηγού Πάττον, που προέλαυναν από τα δυτικά, ελευθέρωσαν την Τουλ, που οι Γερμανοί εγκατέλειψαν τη νύχτα, αφού έβαλαν φωτιά στους στρατώνες και το οπλοστάσιο.

Η αεροπορική βάση Τουλ-Ροζιέρ (BA 136) ήταν αμερικανική αεροπορική βάση του ΝΑΤΟ κατά τη δεκαετία του 1950 και του 1960.

Η Τουλ βρίσκεται στη διασταύρωση του ποταμού Μοζέλ με το κανάλι του ποταμού Μάρνη στον Ρήνο και αποτέλεσε, κατά συνέπεια, είναι σημαντικό λιμάνι. Οι φορτηγίδες εξακολουθούν να πλέουν σ' αυτές τις υδάτινες οδούς μεταφέροντας εμπορεύματα, μεταφέρουν κυρίως χάλυβα, αν και το καλοκαίρι η κυκλοφορία αυξάνει σημαντικά για τουριστικούς λόγους.

Στην Τουλ υπάρχει ένας κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός, ο τελευταίος μεγάλος σταθμός (παλαιότερα σημαντικότατος κόμβος και ακόμα πολύ μεγάλος) πριν από το Νανσύ. Ωστόσο, η σιδηροδρομική γραμμή TGV Παρίσι-Στρασβούργο, που βρίσκεται υπό κατασκευή, θα περάσει περίπου 20 χιλιόμετρα βόρεια της Τουλ, περίπου στο μέσο ανάμεσα στο Μετς και το Νανσύ. Η ολοκλήρωσή του θα μειώσει σημαντικά τη σημασία της Τουλ ως σταθμό.

Η περιοχή της Τουλ είναι η σημαντικότερη αμπελουργική περιοχή της πρώην περιοχής της Λωρραίνης, η οποία απέκτησε από το 1998 την ετικέτα της ελεγχόμενης ονομασίας προέλευσης (AOC). Η έκταση Κοτ ντε Τουλ (πλαγιές της Τουλ) καλύπτει 110 εκτάρια στις πλαγιές μιας κορυφογραμμής δυτικά της πόλης και περιλαμβάνει αρκετές παρακείμενες μικρές κοινότητες. Οι ποικιλίες Pinot Noir (Πινό Νουάρ), Gamay (Γκαμαί) και Pinot Meunier (Πινό Μενιέ) είναι κατάλληλες για κόκκινα και ροζέ κρασιά και οι Auxerrois και Aubin Blanc για λευκό κρασί. Το πιο γνωστό κρασί στην περιοχή είναι το Gris de Toul (Γκρι της Τουλ), ένα πολύ ελαφρύ ροζέ κρασί που πρέπει να αποτελείται από τουλάχιστον 85% Pinot Noir και / ή Gamay. Παράγονται σχεδόν 500.000 φιάλες ετησίως.

Ο καθεδρικός ναός Σαιντ-Ετιέν σε γοτθικό στιλ, χτισμένος τον 13ο (χορωδία) έως τον 15ο (πρόσοψη) αιώνα.

Η εκκλησία Σαιν-Γκενγκούλτ, 13ος έως 15ος αιώνας.
Το δημαρχείο, πρώην επισκοπικό ανάκτορο, χτίστηκε τον 18ο αιώνα.
Αρκετά σπίτια της παλιάς πόλης από τον 14ο έως τον 18ο αιώνα.
Τα οχυρά τείχη της πόλης, κατασκευασμένα από τον Βωμπάν, 17ος αιώνας.
Η πρώην Μονή του Σαιν-Μανσυί με ρωμανική κρύπτη (μπροστά από τα τείχη της πόλης).
Η Συναγωγή, χτισμένη γύρω στο 1812 (Ιστορικό μνημείο)