Διαδηλώσεις της Πλατείας Τιενανμέν
From Wikipedia, the free encyclopedia
Οι διαδηλώσεις στην πλατεία Τιενανμέν του 1989, ήταν μία σειρά από φοιτητικές κυρίως διαδηλώσεις υπέρ της δημοκρατίας στην κεντρική πλατεία Τιενανμέν του Πεκίνου, στην Κίνα. Ξεκίνησαν στις 15 Απριλίου του 1989 και κατεστάλησαν βίαια την 4η Ιουνίου του ίδιου έτους. Η καταστολή αυτή είναι γνωστή και ως η Σφαγή της πλατείας Τιενανμέν,[1][2][3] και κατά την διάρκειά της ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός εισέβαλε στην πλατεία και άνοιξε πυρ εναντίον των διαδηλωτών. Οι εκτιμήσεις για τον αριθμό των νεκρών ποικίλλουν από αρκετές εκατοντάδες έως αρκετές χιλιάδες, με χιλιάδες άλλους τραυματίες.[4][5][6] Κύρια αιτήματα των διαδηλωτών ήταν οι δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις, η ελευθερία του λόγου και ελευθερία του Τύπου.[7] Επίσης ζητούσαν διαφάνεια και πάταξη της διαφθοράς στον κρατικό μηχανισμό.[8]
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επιμέλεια ώστε να ανταποκρίνεται σε υψηλότερες προδιαγραφές ορθογραφικής και συντακτικής ποιότητας ή μορφοποίησης. Αίτιο: Μη εγκυκλοπαιδικό ύφος γραφής στο κυρίως κείμενο + ανάγκη προσθήκης πηγών. Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τα λήμματα πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδα και τον οδηγό μορφοποίησης λημμάτων. |
Διαδηλώσεις της Πλατείας Τιενανμέν | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
μέρος του Κινεζικού δημοκρατικού κινήματος και των Επαναστάσεων του 1989 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Από πάνω με ωρολογιακή φορά: Διαδηλωτές στο Μνημείο των Ηρώων του Λαού, στην πλατεία Τιενανμέν· Καμένο αυτοκίνητο σε κεντρική λεωφόρο του Πεκίνου· Πανό που υποστηρίζει τις διαδηλώσεις τοποθετημένο σε κτήριο στην Σαγκάη· Ένας από τους ηγέτες των διαμαρτυρόμενων φοιτητών, ο Που Ζιτσιάνγκ· Τανκς του κινεζικού στρατού έξω από την Αμερικανική πρεσβεία του Πεκίνου, έπειτα από την καταστολή της 4ης Ιουνίου. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ημερομηνία | 15 Απριλίου - 4 Ιουνίου, 1989 (1 μήνας, 2 εβδομάδες και 6 ημέρες) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Τόπος | Πλατεία Τιενανμέν, Πεκίνο, όπως και σε πολλές άλλες πόλεις της Κίνας. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Αίτια |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Στόχοι |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Μέθοδοι | Καταλήψεις, διαδηλώσεις, καθιστικές διαμαρτυρίες, απεργία πείνας | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Αποτέλεσμα |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Σχετικά πολυμέσα | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Αφορμή για τις διαδηλώσεις αποτέλεσε ο θάνατος του Χου Γιαομπάνγκ στις 15 Απριλίου του 1989. Ο Χου Γιαομπάνγκ ήταν ένας λαοφιλής πολιτικός, πρώην Γενικός Γραμματέας του ΚΚΚ την περίοδο 1982-1987 που υποστήριζε τις δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις. Στην κηδεία του, λίγες ημέρες αργότερα, 100 χιλιάδες φοιτητές, εργάτες, καλλιτέχνες, διανοούμενοι και απλοί πολίτες, διαδήλωσαν στην πλατεία. Το κίνημα εκμεταλλεύτηκε τον σχετικά χαλαρό έλεγχο των μέσων ενημέρωσης από την κυβέρνηση εκείνη την περίοδο για να γίνει γρήγορα γνωστό και να εδραιωθεί σε όλη την Κίνα. Τον Μάιο κάποιοι φοιτητές κήρυξαν απεργία πείνας με σκοπό να πιέσουν την κυβέρνηση για διαπραγματεύσεις. Με την απεργία πείνας, η διεθνής κοινότητα ευαισθητοποιήθηκε για τις διαδηλώσεις.[8]
Από την άλλη μεριά, το ΚΚΚ ήταν διχασμένο ως προς το ποια θα έπρεπε να ήταν η απάντηση στις διαδηλώσεις. Κάποιοι, όπως ο Γενικός Γραμματέας Ζάο Ζιγιάνγκ πρέσβευαν μία μετριοπαθή στάση, υποστηρίζοντας τον διάλογο. Άλλοι, όπως ο πρωθυπουργός Λι Πενγκ, θεωρούσαν ότι το κόμμα έπρεπε να τηρήσει μία σκληρή στάση και να καταστείλει βίαια τις διαδηλώσεις. Έπειτα από εβδομάδες αντιπαράθεσης των δύο πλευρών, οι σκληροπυρηνικοί κέρδισαν την υποστήριξη του Προέδρου Τενγκ Σιαοπίνγκ, και έτσι δόθηκε το πράσινο φως για να κηρυχθεί στρατιωτικός νόμος στο Πεκίνο στις 20 Μαΐου του 1989. Ο στρατός κινητοποιήθηκε και κατέστειλε με αιματηρό τρόπο τις διαδηλώσεις στις 3 με 4 Ιουνίου 1989.[8]
Σύσσωμος ο Δυτικός κόσμος καταδίκασε τα γεγονότα της 4ης Ιουνίου. Η Νορβηγία και η Ολλανδία έκοψαν κάθε διπλωματική σχέση με το Πεκίνο, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση επέβαλε εμπάργκο όπλων.[9] Διαδηλώσεις κατά του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας ξέσπασαν σε χώρες σε όλο τον κόσμο, αλλά σε περιοχές με κινεζικό πληθυσμό, όπως την Ταϊβάν, το Μακάου και το Χονγκ Κονγκ. Στο τελευταίο, πάνω από 1 εκατομμύριο πολίτες συμμετείχαν σε συλλαλητήριο αλληλεγγύης προς τους διαδηλωτές του Πεκίνου.[10][8]
Από το 1989 και μετά, το κομμουνιστικό καθεστώς της Κίνας απαγορεύει οποιαδήποτε αναφορά στις διαδηλώσεις, και όποια γίνεται, λογοκρίνεται άμεσα. Λόγω αυτής της απαγόρευσης, η νέα γενιά Κινέζων, που δεν έζησαν εκείνη την περίοδο, πιθανότατα δεν γνωρίζει καν για την ύπαρξη των γεγονότων αυτών.[11] Το Χονγκ Κονγκ είναι η μόνη περιοχή της Κίνας που κάθε χρόνο στις 4 Ιουνίου τιμά την μνήμη των θυμάτων της σφαγής, πραγματοποιώντας αγρυπνία.[8]
Παρόλο που οι διαδηλώσεις και η επακόλουθη καταστολή τους συνέβη σε πόλεις σε όλη τη χώρα, τα γεγονότα στην πλατεία Τιενανμέν στο Πεκίνο, αποτελούν το σύμβολο ολόκληρου του κινήματος.[12]