Μια κρεολήγλώσσα, [2][3][4] ή απλά κρεολή, είναι μια σταθερή φυσική γλώσσα που εξελίσσεται από την απλοποίηση και την ανάμιξη διαφορετικών γλωσσών σε μία νέα, μέσα σε μία αρκετά σύντομη χρονική περίοδο: συχνά, μία γλώσσα πίτζιν που εξελίχθηκε σε μία πλήρη γλώσσα. Ενώ η γενική ιδέα είναι παρόμοια με αυτή μιας μικτής ή υβριδικής γλώσσας, οι κρεολές συχνά χαρακτηρίζονται από την τάση να συστηματοποιούν τη κληρονομούμενη γραμματική τους (π.χ., εξαλείφοντας τις παρατυπίες ή κανονικοποιώντας την κλίση ανώμαλων ρημάτων). Όπως με κάθε άλλη γλώσσα, οι κρεολές χαρακτηρίζονται από ένα σταθερό σύστημα γραμματικής, διαθέτουν μεγάλο σταθερό λεξιλόγιο και αποκτώνται από τα παιδιά ως μητρική τους γλώσσα. [5] Αυτά τα τρία χαρακτηριστικά διακρίνουν μία κρεολή γλώσσα από μία πίτζιν. [6] Η κρεολιστική, ή η κρεολογία, είναι η μελέτη των κρεολών γλωσσών και ως εκ τούτου, είναι ένα υποπεδίο της γλωσσολογίας. Κάποιος που συμμετέχει σε αυτήν τη μελέτη ονομάζεται κρεολιστής.
Ο ακριβής αριθμός των κρεολών γλωσσών είναι άγνωστος, κυρίως επειδή πολλές δεν έχουν πιστοποιηθεί ή τεκμηριωθεί. Από το 1500 μ.Χ. έχουν προκύψει περίπου εκατό κρεολές γλώσσες. Αυτές βασίζονται κατά κύριο λόγο σε ευρωπαϊκές γλώσσες, όπως η αγγλική και η γαλλική[7] λόγω της ευρωπαϊκής Εποχής των Ανακαλύψεων και του εμπορίου σκλάβων του Ατλαντικού που προέκυψε εκείνη την εποχή.[8] Με τις βελτιώσεις στη ναυπηγική και την πλοήγηση, οι έμποροι έπρεπε να μάθουν να επικοινωνούν με ανθρώπους σε όλο τον κόσμο και ο γρηγορότερος τρόπος για να γίνει αυτό ήταν να αναπτύξουν μία πίτζιν ή απλοποιημένη γλώσσα κατάλληλη για αυτό το σκοπό. Στη συνέχεια, από τις γλώσσες πίτζιν αναπτύχθηκαν πλήρεις κρεολές γλώσσες. Εκτός από τις κρεολές που έχουν τη βάση τους στις ευρωπαϊκές γλώσσες, υπάρχουν κρεολές που βασίζονται, για παράδειγμα, σε αραβικά, κινέζικα και μαλαισιανά. Η κρεολή γλώσσα με τον μεγαλύτερο αριθμό ομιλητών είναι η Αϊτινή κρεολή γλώσσα, με πάνω από δέκα εκατομμύρια εγγενείς ομιλητές, [9] ακολουθούμενη από την Τοκ Πίσιν γλώσσα με περίπου 4 εκατομμύρια ομιλήρές, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι ομιλητές δεύτερης γλώσσας.
Το λεξικό (ή περίπου το βασικό λεξιλόγιο - όπως "λέω" αλλά όχι "είπε, διηγούμαι, αφηγήται") μιας γλώσσας κρεολών παρέχεται σε μεγάλο βαθμό από τις γονικές γλώσσες και κυρίως από τη γλώσσα της πιο κυρίαρχης ομάδας στο κοινωνικό πλαίσιο της κατασκευής της κρεόλης. Ωστόσο, υπάρχουν συχνά σαφείς φωνητικές και σημασιολογικές μετατοπίσεις. Από την άλλη πλευρά, η γραμματική που έχει εξελιχθεί συχνά έχει νέα ή μοναδικά χαρακτηριστικά που διαφέρουν ουσιαστικά από αυτά των γονεϊκών γλωσσών.
Πιστεύεται ότι μια κρεόλη προκύπτει όταν μία πίτζιν, που αναπτύχθηκε από ενήλικες για χρήση ως δεύτερη γλώσσα, γίνεται η μητρική και κύρια γλώσσα των παιδιών τους - μια διαδικασία γνωστή ως γηγενοποίηση. [10] Ο κύκλος ζωής πιτζίν- κρεολής μελετήθηκε από τον Αμερικανό γλωσσολόγο Ρόμπερ Χολ στη δεκαετία του 1960. [11]
Μερικοί γλωσσολόγοι, όπως ο Ντέρεκ Μπίκερτον, υποστηρίζουν ότι οι κρεολές μοιράζονται περισσότερες γραμματικές ομοιότητες μεταξύ τους, παρά με τις γλώσσες από τις οποίες προέρχονται φυλογενετικά.[12] Ωστόσο, δεν υπάρχει ευρέως αποδεκτή θεωρία που να εξηγεί αυτές τις αντιληπτές ομοιότητες.[13] Επιπλέον, κανένα γραμματικό χαρακτηριστικό δεν έχει αποδειχθεί ότι είναι συγκεκριμένο στις κρεολές. [14][15][16][17][18][19]
Πολλές από τις γνωστές σήμερα κρεολές γλώσσες εμφανίστηκαν τα τελευταία 500 χρόνια, ως αποτέλεσμα της παγκόσμιας επέκτασης της ευρωπαϊκής ναυτικής δύναμης και του εμπορίου την Εποχή των Ανακαλύψεων, η οποία οδήγησε σε εκτεταμένες ευρωπαϊκές αποικιακές αυτοκρατορίες. Όπως οι περισσότερες μη επίσημες και μειονοτικές γλώσσες, οι κρεολές έχουν γενικά θεωρηθεί ως δημοφιλείς παραλλαγές ή διάλεκτοι των γονεϊκών τους γλωσσών. Λόγω αυτής της προκατάληψης, πολλές από τις κρεολές γλώσσες που προέκυψαν στις ευρωπαϊκές αποικίες, αφού στιγματίστηκαν, έχουν εξαφανιστεί. Ωστόσο, οι πολιτικές και ακαδημαϊκές αλλαγές τις τελευταίες δεκαετίες έχουν βελτιώσει τη θέση των κρεολών, τόσο ως ζωντανών γλωσσών όσο και ως αντικείμενο γλωσσολογικής μελέτης.[20][21] Ορισμένες κρεολές έχουν ακόμη αναγνωριστεί ως επίσημες ή ημι-επίσημες γλώσσες σε συγκεκριμένες πολιτικές περιοχές.
Οι γλωσσολόγοι αναγνωρίζουν τώρα ότι ο σχηματισμός κρεολών γλωσσών είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο, το οποίο δεν περιορίζεται στην ευρωπαϊκή αποικιακή περίοδο και είναι μια σημαντική πτυχή της γλωσσικής εξέλιξης (βλ. Vennemann (2003)). Για παράδειγμα, το 1933 ο Σίγκμουντ Φάιστ τεκμηρίωσε μία κρεολική προέλευση για τις γερμανικές γλώσσες. [22]
Άλλοι μελετητές, όπως ο Σαλικόκο Μουφβένε, υποστηρίζουν ότι οι πίτζιν και κρεολές γλώσσες προκύπτουν ανεξάρτητα, υπό διαφορετικές συνθήκες και ότι ένα πίτζιν δεν χρειάζεται πάντα να προηγείται μίας κρεολής ούτε μία κρεολή γλώσσα να εξελίσσεται από ένα πίτζιν. Οι πίτζιν, σύμφωνα με τον Μουφβένε, εμφανίστηκαν σε εμπορικές αποικίες μεταξύ "χρηστών που διατήρησαν τα εγγενή τους λεξιλόγια για τις καθημερινές τους αλληλεπιδράσεις". Οι κρεολές, εν τω μεταξύ, αναπτύχθηκαν σε αποικίες εγκατάστασης στις οποίες οι ομιλητές μιας ευρωπαϊκής γλώσσας, συχνά είχανμισθωμένους υπηρέτες των οποίων η γλώσσα θα ήταν εξαρχής μακριά από το τυπικό, αλληλεπιδρούσαν εκτενώς με μη ευρωπαίους σκλάβους, απορροφώντας ορισμένες λέξεις και χαρακτηριστικά από τις μη-ευρωπαϊκές μητρικές γλώσσες των σκλάβων, με αποτέλεσμα μια πολύ βασικοποιημένη εκδοχή της αρχικής γλώσσας. Αυτοί οι υπηρέτες και οι σκλάβοι την πορεία χρησιμοποιούσαν την κρεόλη ως καθημερινή γλώσσα και όχι απλώς σε περιστάσεις στις οποίες ήταν απαραίτητη η επαφή με έναν ομιλητή της ανώτερης γλώσσας. [23]
Ετυμολογία
Ο αγγλικός όρος creole προέρχεται από τα γαλλικά: créole , το οποίο σχετίζεται με τον ισπανικό όροισπανικά: criollo και τον πορτογαλικόπορτογαλικά: crioulo, όλα προερχόμενα από το ρήμα criar («αναπαράγω, δημιουργώ») που προέρχεται από το λατινικό λατινικά: creare («αναπαράγω, δημιουργώ»). [24] Η συγκεκριμένη έννοια του όρου επινοήθηκε τον 16ο και 17ο αιώνα, κατά τη διάρκεια της μεγάλης επέκτασης της ευρωπαϊκής θαλάσσιας δύναμης και του εμπορίου που οδήγησε στην ίδρυση ευρωπαϊκών αποικιών σε άλλες ηπείρους.
Οι όροι «criollo» και «crioulo» ήταν αρχικά προσδιοριστές που χρησιμοποιήθηκαν σε όλες τις ισπανικές και πορτογαλικές αποικίες για να διακρίνουν τα μέλη μίας εθνικής ομάδας που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην αποικία από τα μέλη που μετανάστευσαν ως ενήλικες. Εφαρμόζονταν πιο συχνά σε υπηκόους της αποικιακής εξουσίας, π.χ. για να διακρίνουν τους Ισπανούς Κρεολούς (άτομα που γεννήθηκαν στις αποικίες από Ισπανούς προγόνους) από τους Ισπανούς της Χερσονήσου (ισπανικά: españoles peninsulares), δηλαδή εκείνους που γεννήθηκαν στην Ιβηρική χερσόνησο και πιο συγκεκριμένα στην Ισπανία. Ωστόσο, στη Βραζιλία ο όρος χρησιμοποιήθηκε επίσης για τη διάκριση μεταξύ των Αφρικανών που γεννήθηκαν στη Βραζιλία από αφρικανικούς σκλάβους προγόνους (negros crioulos) και των Αφρικανών γεννημένων στην Αφρική (negros africanos). Με την πάροδο του χρόνου, ο όρος και τα παράγωγά του (Creole, Kréol, Kreyol, Kreyòl, Kriol, Krio κ.λπ.) έχασαν τη γενική έννοια και έγιναν το επίσημο όνομα πολλών διαφορετικών εθνοτικών ομάδων που αναπτύχθηκαν τοπικά από κοινότητες μεταναστών. Αρχικά, επομένως, ο όρος «κρεολή γλώσσα» σήμαινε την ομιλία οποιασδήποτε από αυτές τιςς φυλές Κρεολών.
Γεωγραφική κατανομή
Ως συνέπεια των αποικιακών ευρωπαϊκών εμπορικών ρευμάτων, οι περισσότερες από τις γνωστές κρεολές γλώσσες, που βασίζονται σε ευρωπαϊκές γλώσσες, προέκυψαν σε παράκτιες περιοχές στη ζώνη του Ισημερινού σε όλο τον κόσμο, όπως η Αμερική, η Δυτική Αφρική, η Γκόα κατά μήκος της δυτικής Ινδίας και κατά μήκος της Νοτιοανατολικής Ασίας έως και Ινδονησία, ηΣιγκαπούρη, το Μακάο, το Χονγκ Κονγκ, οι Φιλιππίνες, ηΜαλαισία, ο Μαυρίκιος, η Ρεϊνιόν,οι Σεϋχέλλες και η Ωκεανία. [25]
Πολλές από αυτές τις κρεολές γλώσσες έχουν πλέον εξαφανιστεί, άλλες, όμως, επιβιώνουν ακόμη στην Καραϊβική, στις βόρειες και ανατολικές ακτές της Νότιας Αμερικής (Οι Γουινέες), στη Δυτική Αφρική, στην Αυστραλία (βλ. Αυστραλιανή γλώσσα Κριόλ ), στις Φιλιππίνες (βλ. Τσαβακάνο) και στον Ινδικό Ωκεανό.
Οι Ατλαντικές κρεολές γλώσσες βασίζονται σε ευρωπαϊκές γλώσσες με στοιχεία από αφρικανικές και ενδεχομένως γηγενείς γλώσσες της Αμερικής. Οι κρεολές γλώσσες του Ινδικού Ωκεανού βασίζονται σε ευρωπαϊκές γλώσσες με στοιχεία από τη Μαλαγασική γλώσσα και πιθανώς άλλες ασιατικές γλώσσες. Υπάρχουν, ωστόσο, κρεολές γλώσσες όπως τα Νούμπι και τα Σάγκο που προέρχονται αποκλειστικά από μη ευρωπαϊκές γλώσσες.
Κοινωνική και πολιτική κατάσταση
Λόγω της χαμηλής θέσης των Κρεολών στα μάτια των προηγούμενων ευρωπαϊκών αποικιακών δυνάμεων, οι κρεολές γλώσσες έχουν γενικά θεωρηθεί ως «εκφυλισμένες» γλώσσες ή στην καλύτερη περίπτωση ως στοιχειώδεις «διάλεκτοι» των πολιτικά κυρίαρχων γονεϊκών γλωσσών. Εξαιτίας αυτού, η λέξη "creole" χρησιμοποιήθηκε γενικά από τους γλωσσολόγους ως αντίθετο της "γλώσσας" και όχι ως προσδιοριστής για αυτήν. [26]
Ένας άλλος παράγοντας που μπορεί να συνέβαλε στη σχετική παραμέληση των γλωσσών της κρεολής γλώσσας είναι ότι δεν ταιριάζουν με το νεογραμματικό "δέντρο μοντέλο" του 19ου αιώνα για την εξέλιξη των γλωσσών και την υποτιθέμενη κανονικότητα των ηχητικών αλλαγών (αυτοί οι κριτικοί περιλαμβάνουν τους πρώτους υποστηρικτές του μοντέλου κυμάτων, Γιοχάνες Σμιτ και Χούγκο Σούχαρτ, προδδρόμους της σύγχρονης κοινωνιογλωσσολογίας). Αυτή η διαμάχη στα τέλη του 19ου αιώνα διαμόρφωσε βαθιά τις σύγχρονες προσεγγίσεις για τη συγκριτική μέθοδο στην ιστορική γλωσσολογία και στην κρεολιστική. [20][26][27]
Λόγω των κοινωνικών, πολιτικών και ακαδημαϊκών αλλαγών που επέφερε η αποαποικιοποίηση στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, τις τελευταίες δεκαετίες οι κρεολές γλώσσες γνώρισαν την αναβίωση. Χρησιμοποιούνται όλο και περισσότερο σε εκδόσεις και ταινίες και σε πολλές περιπτώσεις, το κοινοτικό τους κύρος έχει βελτιωθεί δραματικά. Πραηματικά, ορισμένες έχουν τυποποιηθεί και χρησιμοποιούνται σε τοπικά σχολεία και πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο.[20][21][28] Ταυτόχρονα, οι γλωσσολόγοι έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν ότι οι κρεολές γλώσσες δεν είναι κατώτερες από άλλες γλώσσες. Πλέον χρησιμοποιούν τον όρο "κρεολή" ή "κρεολή γλώσσα" για οποιαδήποτε γλώσσα υποψιάζονται ότι έχει υποστεί κρεολισμό και οι όροι αυτοί δεν συνεπάγονται πλέον γεωγραφικούς περιορισμούς ούτε εθνοτικές προκαταλήψεις.
Ο κρεολισμός θεωρείται ευρέως ως ηγετική επιρροή στην εξέλιξη των αφροαμερικάνικων αγγλικών (AAE). Η διαμάχη σχετικά με την αφρικανική-αμερικανική αγγλική καθομιλουμένη γλώσσα (AAVE) στο αμερικανικό εκπαιδευτικό σύστημα, καθώς και η προηγούμενη αναφορά σε αυτή με τη λέξη ebonics, αντικατοπτρίζει την ιστορική αρνητική έννοια της λέξης κρεολή. [29]
Ιστορική ταξινόμηση
Σύμφωνα με την εξωτερική τους ιστορία, οι τέσσερις τύποι κρεολών διακρίνονται σε: κρεολή φυτείας, κρεολή φρουρίου, καφέ κκρεολή και κρεολικά πιτζίν. [30] Από την ίδια τη φύση μιας κρεολής γλώσσας, η φυλογενετική ταξινόμηση μιας συγκεκριμένης κρεόλης είναι συνήθως ζήτημα διαφωνίας. ειδικά όταν το πρόδρομο πιτζίν και οι γονεϊκές του γλώσσες (που μπορεί να ήταν άλλες κρεολές ή πιτζίν) έχουν εξαφανιστεί προτού τεκμηριωθούν.
Η φυλογενετική ταξινόμηση βασίζεται παραδοσιακά στην κληρονομιά του λεξικού, ειδικά στους «βασικούς» όρους και στη γραμματική δομή. Ωστόσο, στις κρεολές, το βασικό λεξικό έχει συχνά μικτή προέλευση και η γραμματική είναι σε μεγάλο βαθμό πρωτότυπη. Για τους λόγους αυτούς, το ζήτημα ποια γλώσσα είναι γονέας μίας κρεόλης - δηλαδή, εάν μία γλώσσα πρέπει να ταξινομηθεί ως «γαλλική κρεολή», «πορτογαλική κρεολή» ή «αγγλική κρεολή» κ.λπ., συχνά δεν έχει οριστική απάντηση και μπορεί να γίνει αντικείμενο μακροχρόνιων αντιπαραθέσεων, όπου οι κοινωνικές προκαταλήψεις και οι πολιτικοί προβληματισμοί ενδέχεται να επηρεάσουν την επιστημονική συζήτηση. [20][21][27]
Υπόστρωμα και Επίστρωμα
Οι όροι υπόστρωμα και επίστρωμα χρησιμοποιούνται συχνά όταν αλληλεπιδρούν δύο γλώσσες. Ωστόσο, η έννοια αυτών των όρων είναι αρκετά καλά καθορισμένη μόνο σε περιπτώσεις απόκτησης δεύτερης γλώσσας ή αντικατάστασης γλωσσών, όταν οι γηγενείς ομιλητές μιας συγκεκριμένης πηγαίας γλώσσας (υπόστρωμα) αναγκάζονται με κάποιο τρόπο να την εγκαταλείψουν για μια άλλη γλώσσα-στόχο (επίστρωμα).[31] Το αποτέλεσμα ενός τέτοιου γεγονότος είναι ότι οι πρότεροι ομιλητές του υποστρώματος θα χρησιμοποιούν κάποια εκδοχή του επιστρώματος, τουλάχιστον σε πιο επίσημα περιβάλλοντα. Το υπόστρωμα μπορεί να επιβιώσει ως δεύτερη γλώσσα για άτυπες συνομιλίες. Όπως αποδεικνύεται από την τύχη πολλών ευρωπαϊκών γλωσσών που έχουν αντικατασταθεί (όπως η Ετρουσκική, η Βρετονική και η Νέα Βενετική ), η επιρροή του υποστρώματος στην επίσημη ομιλία περιορίζεται συχνά στην προφορά και σε έναν μικρό αριθμό δανεικών λέξεων. Το υπόστρωμα μπορεί ακόμη και να εξαφανιστεί εντελώς χωρίς να αφήσει ίχνη.
Ωστόσο, υπάρχει διαφωνία σχετικά με το βαθμό κατά τον οποίο οι όροι "υπόστρωμα" και "επίστρωμα" ισχύουν για τη γένεση ή την περιγραφή των κρεολών γλωσσών. [32] Το μοντέλο αντικατάστασης γλώσσας ενδέχεται να μην είναι κατάλληλο σε περιβάλλοντα σχηματισμού κρεολής γλώσσας, όπου η αναδυόμενη γλώσσα προέρχεται από πολλές άλλες χωρίς καμία από αυτές να επιβληθεί ως αντικατάσταση οποιασδήποτε άλλης γλώσσας. [33][34] Η διάκριση υποστρώματος-επιστρώματος γίνεται αμήχανη όταν πρέπει να υποτεθούν πολλαπλά επιστρώματα (όπως στην Παπιαμέντο), όταν δεν μπορεί να αναγνωριστεί το υπόστρωμα ή όταν η παρουσία ή η επιβίωση των ενδείξεων υποστρώματος συνάγεται από απλές τυπολογικές αναλογίες. [17] Από την άλλη πλευρά, η διάκριση μπορεί να έχει νόημα όταν οι συνεισφορές κάθε μητρικής γλώσσας στην κρεολή που προκύπτει μπορεί να αποδειχθεί πολύ άνιση, με επιστημονικά σημαντικό τρόπο. [35] Στη βιβλιογραφία για τις Κρεολές του Ατλαντικού, το "επίστρωμα" συνήθως σημαίνει ευρωπαϊκή και το "υπόστρωμα" μη ευρωπαϊκή ή αφρικανική. [36]
Αποκρεολοποίηση
Δεδομένου ότι οι κρεολές γλώσσες σπάνια αποκτούν επίσημο καθεστώς, οι ομιλητές μίας πλήρως σχηματισμένης κρεολής γλώσσας μπορεί τελικά να αισθάνονται υποχρεωμένοι να προσαρμόσουν την ομιλία τους σε μία από τις γονεϊκές γλώσσες. Αυτή η διαδικασία αποκρεολοποίησης συνήθως δημιουργεί μία μετακρεολική συνεχής ομιλία που χαρακτηρίζεται από παραλλαγές μεγάλης κλίμακας και υπερδιόρθωση στη γλώσσα. [20]
Είναι γενικά αποδεκτό ότι οι κρεολές γλώσσες έχουν απλούστερη γραμματική και μεγαλύτερη εσωτερική μεταβλητότητα από τις παλαιότερες και πιο καθιερωμένες γλώσσες.[37] Ωστόσο αυτές οι έννοιες περιστασιακά αμφισβητούνται.[38] (Δείτε επίσης γλωσσική πολυπλοκότητα).
Οι φυλογενετικές ή τυπολογικές συγκρίσεις των κρεολών γλωσσών έχουν οδηγήσει σε αποκλίνοντα συμπεράσματα. Οι ομοιότητες είναι συνήθως υψηλότερες μεταξύ των κρεολών που προέρχονται από συγγενείς γλώσσες, όπως οι γλώσσες της Ευρώπης, σε σχέση με ευρύτερες ομάδες που περιλαμβάνουν και κρεολές γλώσες που βασίζονται σε μη ινδοευρωπαϊκές γλώσσες (όπως η Νούμπι ή η Σάνγκο). Οι κρεολές με βάση τη γαλλική γλώσσα με τη σειρά τους μοιάζουν περισσότερο μεταξύ τους (και με ποικιλίες γαλλικών) από ότι με άλλες ευρωπαϊκές κρεολές γλώσσες. Παρατηρήθηκε, πιο συγκεκριμένα, ότι τα οριστικά άρθρα είναι ως επί το πλείστον πρωτογενή στις κρεολές γλώσσες με βάση την αγγλική και στα αγγλικά, ενώ είναι γενικά μεταγενέστερα σε κρεολές γλώσσες γαλλικές προέλευσης και στη διάλεκτο γαλλικών που εξήχθη τον 17ο και 18ο αιώνα στο σημερινό Κεμπέκ. [39] Επιπλέον, οι ευρωπαϊκές γλώσσες που δημιούργησαν τις κρεολές γλώσσες των ευρωπαϊκών αποικιών ανήκουν όλες στην ίδια υποομάδα της Δυτικής Ινδοευρωπαϊκής και έχουν εξαιρετικά συγκλίνουσες γραμματικές, στο σημείο που ο Γουόρφ τις ένωσε σε μια ενιαία τυπική ευρωπαϊκή ομάδα γλωσσών. [40] Τα γαλλικά και τα αγγλικά είναι ιδιαίτερα κοντά, καθώς τα αγγλικά, μέσω εκτεταμένου δανεισμού, είναι τυπολογικά πιο κοντά στα γαλλικά παρά σε άλλες γερμανικές γλώσσες. [41] Έτσι, οι ισχυριζόμενες ομοιότητες μεταξύ των κρεολών μπορεί να είναι απλές συνέπειες παρόμοιας καταγωγής αντί για χαρακτηριστικά όλων των κρεολών.
Chambers,Douglas B.(2008-12-01).«Slave trade merchants of Spanish New Orleans, 1763–1803: Clarifying the colonial slave trade to Louisiana in Atlantic perspective».Atlantic Studies5(3): 335–346.doi:10.1080/14788810802445024.ISSN1478-8810.
DeGraff,Michel(2005),«Do creole languages constitute an exceptional typological class?»,Revue Française de Linguistique Appliquée10(1): 11–24,doi:10.3917/rfla.101.24
Gil,David(2001),«Creoles, Complexity and Riau Indonesian»,Linguistic Typology5: 325–371
Givón,Talmy(1979),«Prolegomena to any sane creology»,στο:Hancock, Ian,επιμ.,Readings in Creole Studies,σελ. 3–35
McWhorter,John H.(1998),«Identifying the creole prototype: Vindicating a typological class»,Language74(4): 788–818,doi:10.2307/417003
McWhorter,John H.(2000),The Missing Spanish Creoles: recovering the birth of plantation contact languages,Berkeley:University of California Press
McWhorter,John H.(2005),Defining Creole,Oxford:Oxford University Press
Mufwene,Salikoko(2000),«Creolization is a social, not a structural, process»,στο:Neumann-Holzschuh, Ingrid;Schneider, Edgar,επιμ.,Degrees of restructuring in creole languages,Amsterdam:John Benjamins,σελ. 65–84
Muysken,Pieter;Law,Paul(2001),«Creole studies: A theoretical linguist's field guide»,Glot International5(2): 47–57
Parkvall,Mikael(2000),Out of Africa: African influences in Atlantic Creoles,London:Battlebridge
Parkvall,Mikael(2001),«Creolistics and the quest for Creoleness: A reply to Claire Lefebvre»,Journal of Pidgin and Creole Languages16(1): 147–151,doi:10.1075/jpcl.16.1.07par
Schneider,Edgar W.(1990),«The cline of creoleness in English-oriented Creoles and semi-creoles of the Caribbean»,English World-Wide11(1): 79–113,doi:10.1075/eww.11.1.07sch
Singler,John Victor(1988),«The homogeneity of the substrate as a factor in pidgin/creole genesis»,Language64(1): 27–51,doi:10.2307/414784
Singler,John Victor(1996),«Theories of creole genesis, sociohistorical considerations, and the evaluation of evidence: The case of Haitian Creole and the Relexification Hypothesis»,Journal of Pidgin and Creole Languages11(2): 185–230,doi:10.1075/jpcl.11.2.02sin
Wittmann, Henri (2001). "Λεξική διάχυση και η γλωτογενετική της γαλλικής κρεόλης." Συζήτηση CreoList, μέρη I-VI, παραρτήματα 1-9.The Linguist List, Πανεπιστήμιο του Ανατολικού Μίτσιγκαν και Πανεπιστήμιο Wayne State.
Arends,Jacques;Muysken,Pieter;Smith,Norval(1995),Pidgins and Creoles: An introduction,Amsterdam:Benjamins,ISBN90-272-5236-X
Arends,Jacques(1989),Syntactic Developments in Sranan: Creolization as a gradual process,Nijmegen,ISBN90-900268-3-5
Bailey,Charles J;Maroldt,Karl(1977),«The French lineage of English»,στο:Meisel, Jürgen,επιμ.,Langues en Contact – Pidgins – Creoles,Tübingen:Narr,σελ. 21–53
Bickerton,Derek(1984),«The language bioprogram hypothesis»,The Behavioral and Brain Sciences7(2): 173–188,doi:10.1017/S0140525X00044149
Bloomfield,L.(1933),Language,New York:Henry Holt
DeCamp,David(1977),«The Development of Pidgin and Creole Studies»,στο:Valdman, Albert,επιμ.,Pidgin and Creole Linguistics,Bloomington:Indiana University Press,σελ. 3–20
Dillard,J.L.(1970),«Principles in the history of American English: Paradox, virginity, and cafeteria»,Florida Foreign Language Reporter8: 32–33
Eckkrammer,Eva(1994),«How to Pave the Way for the Emancipation of a Creole Language. Papiamentu, or What Can a Literature Do for its Language»,στο:Hoogbergen, Wim,επιμ.,Born Out of Resistance. On Caribbean Cultural Creativity,Utrecht:Isor-Publications
Feist,Sigmund(1932),«The Origin of the Germanic Languages and the Europeanization of North Europe»,Language8(4): 245–254,doi:10.2307/408831
Ferguson,C.A.(1971),«Absence of Copula and the Notion of Simplicity: A Study of Normal Speech, Baby Talk, Foreigner Talk and Pidgins»,στο:Hymes, D.,επιμ.,Pidginization and Creolization of Languages,Cambridge:Cambridge University Press
Fertel,Rien(2014),Imagining the Creole City: The Rise of LIterary Culture in Nineteenth-Century New Orleans,Baton Rouge, LA:Louisiana State University Press
Geeslin,Kimberly L.(2002),«Semantic transparency as a predictor of copula choice in second-language acquisition»,Linguistics40(2): 439–468,doi:10.1515/ling.2002.019
Gil,David(2001),«Creoles, Complexity and Riau Indonesian»,Linguistic Typology5: 325–371
Good,Jeff(2004),«Tone and accent in Saramaccan: Charting a deep split in the phonology of a language»,Lingua114(5): 575–619,doi:10.1016/S0024-3841(03)00062-7
Hall,Robert A.(1966),Pidgin and Creole Languages,Ithaca:Cornell University
Hall,Robert A.,External History of the Romance Languages,New York:American Elsevier Publishing Company
Hamilton,A. Cris;Coslett,H. Branch(2008),«Role of inflectional regularity and semantic transparency in reading morphologically complex words: Evidence from acquired dyslexia»,Neurocase14(4): 347–368,doi:10.1080/13554790802368679,PMID18792839
Hancock,Ian F.(1985),«The domestic hypothesis, diffusion and componentiality: An account of Anglophone creole origins»,στο:Pieter Muysken;Norval Smith,επιμ.,Substrata Versus Universals in Creole Genesis,Amsterdam:Benjamins,σελ. 71–102
Hinnenkamp,V.(1984),«Eye-witnessing pidginization: Structural and Sociolinguistic Aspects of German and Turkish Foreigner Talk»,στο:Sebba, M.;Todd, L.,επιμ.,Papers from the York Creole Conference, September 24–27, 1983,York Papers in Linguistics
Holm,John(1988),Pidgins and Creoles,1,Cambridge:Cambridge University Press
Holm,John(1989),Pidgins and Creoles,2,Cambridge:Cambridge University Press
Hunter Smith,Norval Selby(1987),The Genesis of the Creole Languages of Surinam,Amsterdam
Hymes,D. H.(1971),Pidginization and Creolization of Languages,Cambridge University Press
Jungemann,Fréderic H.(1955),La Teoría del substrato y los dialectos hispano-romances y gascones,Madrid
Lang,Jürgen(2009),Les langues des autres dans la créolisation: théorie et exemplification par le créole d'empreinte wolof à l'île Santiago du Cap Vert,Tübingen:Narr
Lefebvre,Claire(2002),«The emergence of productive morphology in creole languages: the case of Haitian Creole»,Yearbook of Morphology: 35–80
Martinet,André(1964),Économie des Changements Phonétiques: traité de phonologie diachronique,Berne:Francke
McWhorter,John H.(1998),«Identifying the creole prototype: Vindicating a typological class»,Language74(4): 788–818,doi:10.2307/417003
McWhorter,John H.(1999),«The Afrogenesis Hypothesis of Plantation Creole Origin»,στο:Huber, M;Parkvall, M,επιμ.,Spreading the Word: The Issue of Diffusion among the Atlantic Creoles,London:University of Westminster Press
McWhorter,John H.(2005),Defining Creole,Oxford:Oxford University Press
Meijer,Guus;Muysken,Pieter(1977),«On the beginnings of pidgin and creole studies: Schuchardt and Hesseling»,στο:Valdman, Albert,επιμ.,Pidgin and Creole Linguistics,Bloomington:Indiana University Press,σελ. 21–45
Meisel,Jürgen(1977),Langues en Contact – Pidgins – Creoles,Tübingen:Narr
Mufwene, Salikoko, επιμ..(1993),Africanisms in Afro-American Language Varieties,Athens:University of Georgia Press
Mufwene,Salikoko(2000),«Creolization is a social, not a structural, process»,στο:Neumann-Holzschuh, Ingrid;Schneider, Edgar,επιμ.,Degrees of Restructuring in Creole Languages,Amsterdam:John Benjamins,σελ. 65–84
Mufwene,Salikoko(2002),The Ecology of Language Evolution,Cambridge:Cambridge University Press
Muysken,Pieter;Law,Paul(2001),«Creole studies: A theoretical linguist's field guide»,Glot International5(2): 47–57
Parkvall,Mikael(2000),Out of Africa: African influences in Atlantic Creoles,London:Battlebridge
Schumann,John H.(1978),The Pidginization Process: A Model for Second Language Acquisition,Rowley, MA:Newbury House
Sebba,Mark(1997),Contact Languages: Pidgins and Creoles,MacMillan,ISBN0-333-63024-6
Seuren,Pieter A.M.;Wekker,Herman C.(1986),«Semantic transparency as a factor in creole genesis»,στο:Muysken, Pieter;Smith, Norval,επιμ.,Substrata Versus Universals in Creole Genesis,Amsterdam:Benjamins,σελ. 57–70
Singler,John Victor(1983),«The influence of African languages on pidgins and creoles»,στο:Kaye, Jonathan;Koopman, H.;Sportiche, D.και άλλοι,επιμ.,Current Approaches to African Linguistics,2,Dordrecht:Foris,σελ. 65–77,ISBN90-70176-95-5
Singler,John Victor(1988),«The homogeneity of the substrate as a factor in pidgin/creole genesis»,Language64(1): 27–51,doi:10.2307/414784
Singler,John Victor(1996),«Theories of creole genesis, sociohistorical considerations, and the evaluation of evidence: The case of Haitian Creole and the Relexification Hypothesis»,Journal of Pidgin and Creole Languages11(2): 185–230,doi:10.1075/jpcl.11.2.02sin
Stewart,William A.(1962),«Creole languages in the Caribbean»,στο:F.A. Rice,επιμ.,Study of the Role of Second Languages,Washington, D.C.:Center for Applied Linguistics,σελ. 34–53
Takashi,Takatsu(2008),«'Kundoku' as a Pidgin-Creole Language (ピジン・クレオール語としての「訓読」)»,στο:Harukichi Nakamura,επιμ.,Essays on 'Kundoku': The Literary Chinese in East Asian world & Japanese Language (「訓読」論 東アジア漢文世界と日本語),Tokyo:Bensei Shuppan(勉誠出版)
Taylor,Douglas(1977),Languages in the West Indies,Baltimore:Johns Hopkins University Press
Thomason,Sarah;Kaufman,Terrence(1988),Language Contact, Creolization, and Genetic Linguistics(first έκδοση),Berkeley:University of California Press
Thompson,R.W.(1961),«A note on some possible affinities between the creole dialects of the Old World and those of the New»,Creole Language Studies2: 107–113
Traugott,Elizabeth Closs(1977),«The Development of Pidgin and Creole Studies»,στο:Valdman, Theo,επιμ.,Pidgin and Creole Linguistics,Bloomington:Indiana University Press,σελ. 70–98
Vennemann,Theo(2003),«Languages in prehistoric Europe north of the Alps»,στο:Bammesberger, Alfred;Vennemann, Theo,επιμ.,Languages in Prehistoric Europe,Heidelberg:C. Winter,σελ. 319–332
Wardhaugh,Ronald(2002),«Pidgins and Creoles»,An Introduction to Sociolinguistics(fourth έκδοση),Blackwell Publishing,σελ. 57–86
Winford,D(1997),«Creole Formation in the Context of Contact Languages»,Journal of Pidgin and Creole Languages12(1): 131–151,doi:10.1075/jpcl.12.1.06win
Weinreich,Uriel(1979),Languages in Contact: Findings and Problems,New York:Mouton Publishers,ISBN978-90-279-2689-0
Whinnom,Keith(1956),Spanish Contact Vernaculars in the Philippine Islands,Hong Kong
Whinnom,Keith(1965),«The origin of the European-based creoles and pidgins»,Orbis14: 509–27