Ωμέγα

Το γράμμα ωμέγα (παλαιά ονομασία: ὦ μέγα‧ κεφαλαίο Ω, πεζό ω) είναι το εικοστό τέταρτο και τελευταίο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου.

Στα νέα ελληνικά αναπαριστά τον φθόγγο / [ɔ] / (βλ. ΔΦΑ), π.χ. κώμα, όπως και το όμικρον^[1]. Στα αρχαία ελληνικά η προφορά του ήταν διαφορετική: αναπαριστούσε τον φθόγγο /[ɔː]/, δηλ. προφερόταν σε διπλάσιο χρόνο^[2], περίπου σαν διπλό όμικρον^[1], γι' αυτό και ονομάζεται μακρό (ή μακρόχρονο) φωνήεν όπως και το ήτα.

Στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης έχει αριθμητική αξία ω´=800. Την επόμενη αριθμητική αξία (στην κλίμακα των εκατοντάδων) την έχει το δίσιγμα ( Ϡ ϡ) ϡ´=900 και την προηγούμενη το ψ (700).

Στο λατινικό αλφάβητο αντιστοιχεί στο O o. Στο πρώιμο κυριλλικό αλφάβητο υιοθετήθηκε ως Ѡ, ѡ αλλά σταδιακά η χρήση του περιορίστηκε.

Ως σύμβολο

Το κεφαλαίο Ω χρησιμοποιείται ως σύμβολο:

• για την μονάδα ηλεκτρικής αντίστασης Ωμ (Ohm) στο σύστημα SI^[3]

ανεστραμμένο (℧) μερικές φορές συμβολίζει την μονάδα ηλεκτρικής αγωγιμότητας Μω (Mho) της οποίας η συνηθισμένη ονομασία είναι Siemens και συμβολισμός της το S.

• για τα σωμάτια Ω στη σωματιδιακή φυσική φυσική.
• την Ω σταθερά στα μαθηματικά

Το πεζό ω χρησιμοποιείται ως σύμβολο:

• για την γωνιακή ταχύτητα στη φυσική.

Δείτε επίσης

• Άλφα και Ωμέγα
• Προφορά της κλασικής Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας