Αδάμ

Με το όνομα Αδάμ φέρεται ο πρώτος άνθρωπος, τόσο στην Παλαιά Διαθήκη, κυρίως στο βιβλίο της Γένεσης^[10] όσο και στην Καινή Διαθήκη.

Αδάμ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	אָדָם (Εβραϊκά)[1] και آدم (Αραβικά)
Γέννηση
Θάνατος
Συνθήκες θανάτου	Οργή Θεού[2]
Τόπος ταφής	Σπηλιά των Πατριαρχών και Γολγοθάς
Κατοικία	Εδέμ[1] Γη[3]
Eορτασμός αγίου	24 Δεκεμβρίου και d:Q21655885
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Εβραϊκά Adamic language
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	γεωργός Κυνηγός κηπουρός[4][3] προφήτες του Ισλάμ namer
Αξιοσημείωτο έργο	Sefer Raziel HaMalakh
Οικογένεια
Σύζυγος	Εύα[1] Λίλιθ[5][6]
Τέκνα	Κάιν[7] Άβελ[8] Σηθ[9] Αζούρα Άουαν Ακλίμα Cain's wife
Συνεργάτης	Εύα
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η περιγραφή της δημιουργίας του από τον Γιαχβέ περιλαμβάνεται σε δύο διαφορετικές διηγήσεις της Γενέσεως, όπου η δεύτερη αναφορά κρίνεται σήμερα προγενέστερη της πρώτης. Συγκεκριμένα, οι αναφορές αυτές βρίσκονται η μεν πρώτη στα κεφάλαια: 1,1 - 2,4 και η δεύτερη στα κεφάλαια 2,4 - 3,24 όπου συμπεριλαμβάνονται το προπατορικό αμάρτημα και η έξωσή τους από τον «Κήπο της Εδέμ».

Ονομασία

Η ονομασία Αδάμ είναι μία από τις διάφορες εβραϊκές λέξεις που δηλώνουν την έννοια του "ανθρώπου" και με την έννοια αυτή αναφέρεται στα παραπάνω κεφάλαια της Γενέσεως, και όχι ως κύριο όνομα. Η δε αναφορά ως κύριο όνομα που παρατηρείται στο σύγχρονο εβραϊκό κείμενο της Γενέσεως 2, 20 και 3, 13 οφείλεται σε μεταγενέστερο φωνηεντισμό του εβραϊκού κειμένου και όχι στο ίδιο το κείμενο. Το αρχαίο κείμενο έφερε μόνο σύμφωνα. Καθιερώθηκε όμως ως κύριο όνομα από τις μεταγενέστερες ιουδαϊκές ερμηνείες των τελευταίων π.Χ. αιώνων.

Σημειώνεται ότι στην εβραϊκή η λέξη Αδάμ παρουσιάζει παρήχηση που σημαίνει "έδαφος", θυμίζοντας την ελληνική λέξη "χώμα" (adhama).

Η πτώση και τα αίτια

Ο Αδάμ και η Εύα ήταν απόλυτα ελεύθεροι ηθικοί παράγοντες, με τον όρο να υπακούν στην εντολή του Θεού και να μην δοκιμάσουν από τους καρπούς του δένδρου της γνώσης του καλού και του κακού^[11]. Εντούτοις, παρακινούμενοι από τον «όφι τον αρχαίο», τον Σατανά, δεν υπάκουσαν και συνεπώς εκδιώχθηκαν από τον παράδεισο, λόγω της αμαρτωλής τους κατάστασης. Ο ίδιος ο Θεός εξήγγειλε βαριές κατάρες οι οποίες θα επέρχονταν στον Αδάμ, την Εύα αλλά και κατ' επέκταση στους απογόνους τους. Έτσι, σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη, με αυτή την πορεία ενέργειας —γνωστότερη ως «προπατορικό αμάρτημα»— ο Αδάμ διέσπειρε την αμαρτία και τον θάνατο σε ολόκληρη την ανθρωπότητα.

Ο Δημιουργός, είχε δώσει στον Αδάμ ό,τι αυτός χρειαζόταν ώστε να διάγει μια άνετη και ικανοποιητική ζωή. Μάλιστα η προοπτική του Αδάμ ήταν να ζει για πάντα στον παράδεισο και στη γη, εφόσον αποδεικνυόταν υπάκουος στον Πλάστη του. Εκείνος μαζί με τη σύζυγό του, την Εύα, εσκεμμένα επέλεξαν να απορρίψουν την καθοδηγία του Δημιουργού τους.

Η λύτρωση

Από τις επιστολές του Αποστόλου Παύλου στην Επιστολή προς Ρωμαίους βλέπουμε την φράση "ὃν προέθετο ὁ Θεὸς ἱλαστήριον διὰ τῆς πίστεως ἐν τῷ αὐτοῦ αἵματι, εἰς ἔνδειξιν τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ διὰ τὴν πάρεσιν τῶν προγεγονότων ἁμαρτημάτων ἐν τῇ ἀνοχῇ τοῦ Θεοῦ, πρὸς ἔνδειξιν τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ ἐν τῷ νῦν καιρῷ, εἰς τὸ εἶναι αὐτὸν δίκαιον καὶ δικαιοῦντα τὸν ἐκ πίστεως Ἰησού". Εν ολίγοις ότι ο Θεός λόγω της σταύρωσής του Ιησού Χριστού έδειξε ανοχή στα αμαρτήματα πριν την έλευση του υιού του στον κόσμο εφόσον υπήρχε μετάνοια.^[12] Όλη η ζωή του Αδάμ και της Εύας, που (κατά την Παλαιά Διαθήκη) συμπλήρωσαν εκατοντάδες χρόνια πάνω στη γη, ήταν ζωή μετανοίας. Με τα λεγόμενα του Αποστόλου Παύλου, με την μετάνοιά τους οι πρωτόπλαστοι, πέτυχαν να αποσπάσουν το έλεος του Θεού.

Εορτασμός

Από τον Χριστιανισμό η μνήμη του εορτάζεται, μαζί με αυτήν της Εύας, κάθε χρόνο την Κυριακή των Προπατόρων (Κινητή εορτή).^[13]