Αλκοολισμός

Αλκοολισμός είναι η συνεχής κατανάλωση αλκοόλ παρά το γεγονός ότι προκαλεί προβλήματα. Κάποιοι ορισμοί απαιτούν απόδειξη εξάρτησης και απόσυρσης.^[1] Η προβληματική χρήση αλκοόλ έχει αναφερθεί στα πρώτα ιστορικά αρχεία. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) εκτιμά ότι υπάρχουν 283 εκατομμύρια άνθρωποι με διαταραχές χρήσης αλκοόλ παγκοσμίως (2016).^[2] Ο όρος αλκοολισμός επινοήθηκε για πρώτη φορά το 1852,^[3] αλλά οι όροι αλκοολισμός και αλκοολικός θεωρούνται μερικές φορές στιγματιστικοί και αποθαρρύνουν την αναζήτηση θεραπείας, και έτσι διαγνωστικοί όροι όπως διαταραχή χρήσης αλκοόλ ή εξάρτηση από το αλκοόλ χρησιμοποιούνται συχνά σε κλινικό πλαίσιο.^[4][5][6]

Αλκοολισμός
«Ο Βασιλιάς Αλκοόλ και ο πρωθυπουργός του», περί το 1820.
Ειδικότητα	ψυχιατρική, ιατρική τοξικολογία, ψυχολογία, vocational rehabilitation και ναρκολογία
ICD-10	F10.2
ICD-9	303
MedlinePlus	alcoholism
MeSH	D000437

Πίνακας Gin Lane του Ουίλλιαμ Χόγκαρθ.

Το αλκοόλ είναι εθιστικό και η βαριά μακροχρόνια χρήση αλκοόλ έχει πολλές αρνητικές συνέπειες για την υγεία και την κοινωνία. Μπορεί να βλάψει όλα τα συστήματα οργάνων, αλλά επηρεάζει ιδιαίτερα τον εγκέφαλο, την καρδιά, το ήπαρ, το πάγκρεας και το ανοσοποιητικό σύστημα.^[7][8] Η βαριά χρήση αλκοόλ μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα στον ύπνο και σοβαρά γνωστικά προβλήματα όπως άνοια, εγκεφαλική βλάβη ή σύνδρομο Βέρνικε-Κόρσακοφ. Οι σωματικές επιπτώσεις περιλαμβάνουν αρρυθμία, μειωμένη ανοσολογική απόκριση, κίρρωση του ήπατος, αυξημένο κίνδυνο καρκίνου και σοβαρά συμπτώματα στέρησης εάν η χρήση σταματήσει ξαφνικά.^[7][8][9] Αυτές οι επιπτώσεις στην υγεία μπορούν να μειώσουν το προσδόκιμο ζωής κατά 10 χρόνια.^[10] Η κατανάλωση αλκοόλ κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μπορεί να βλάψει την υγεία του παιδιού,^[11] και η οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ αυξάνει τον κίνδυνο τροχαίου ατυχήματος. Ο αλκοολισμός συνδέεται επίσης με την αύξηση των βίαιων και μη βίαιων εγκλημάτων.^[12] Ενώ ο αλκοολισμός οδήγησε άμεσα σε 139.000 θανάτους παγκοσμίως το 2013,^[13] το 2012, 3,3 εκατομμύρια θάνατοι μπορεί να αποδοθούν παγκοσμίως στο αλκοόλ.

Η ανάπτυξη του αλκοολισμού αποδίδεται εξίσου τόσο στο περιβάλλον όσο και στη γενετική.^[7] Η χρήση αλκοόλ για αυτοθεραπεία του στρες ή του άγχους μπορεί να μετατραπεί σε αλκοολισμό.^[14] Ένα πρόσωπο με γονέα ή αδελφό με διαταραχή χρήσης αλκοόλ είναι τρεις έως τέσσερις φορές πιο πιθανό να αναπτύξει το ίδιο διαταραχή χρήσης αλκοόλ, αλλά μόνο μια μειοψηφία από αυτά το κάνει.^[7] Οι περιβαλλοντικοί παράγοντες περιλαμβάνουν κοινωνικές, πολιτιστικές και συμπεριφορικές επιρροές.^[15] Τα υψηλά επίπεδα στρες και άγχους, καθώς και το φθηνό κόστος του αλκοόλ και η εύκολη προσβασιμότητα, αυξάνουν τον κίνδυνο.^[7][16] Οι άνθρωποι μπορεί να συνεχίσουν να πίνουν εν μέρει για να αποτρέψουν ή να βελτιώσουν τα συμπτώματα στέρησης.^[7] Αφού ένα άτομο σταματήσει να πίνει αλκοόλ, μπορεί να εμφανίσει χαμηλό επίπεδο στέρησης που διαρκεί για μήνες.^[7] Ιατρικά, ο αλκοολισμός θεωρείται τόσο σωματική όσο και ψυχική ασθένεια.^[17][18] Τα ερωτηματολόγια χρησιμοποιούνται συνήθως για την ανίχνευση πιθανού αλκοολισμού.^[7][19] Στη συνέχεια, συλλέγονται περαιτέρω πληροφορίες για να επιβεβαιωθεί η διάγνωση.^[7]

Η θεραπεία του αλκοολισμού μπορεί να λάβει διάφορες μορφές.^[20] Λόγω ιατρικών προβλημάτων που μπορεί να εμφανιστούν κατά τη διάρκεια της στέρησης, η αποτοξίνωση από το αλκοόλ πρέπει να ελέγχεται προσεκτικά.^[20] Μια κοινή μέθοδος περιλαμβάνει τη χρήση φαρμάκων βενζοδιαζεπίνης, όπως η διαζεπάμη.^[20] Αυτά μπορούν να ληφθούν κατά την εισαγωγή σε ίδρυμα υγειονομικής περίθαλψης ή μεμονωμένα.^[20] Τα φάρμακα ακαμπροσάτη ή δισουλφιράμη μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για να βοηθήσουν στην πρόληψη της περαιτέρω κατανάλωσης αλκοόλ.^[21] Η ψυχική ασθένεια ή άλλοι εθισμοί μπορεί να περιπλέξουν τη θεραπεία.^[22] Η ατομική ή ομαδική θεραπεία ή οι ομάδες υποστήριξης χρησιμοποιούνται για να προσπαθήσουν να κρατήσουν ένα άτομο από το να επιστρέψει στον αλκοολισμό.^[23][24] Μεταξύ αυτών είναι η ομάδα αλληλοβοήθειας που βασίζεται στην αποχή Ανώνυμοι Αλκοολικοί (ΑΑ). Μια επιστημονική ανασκόπηση του 2020 διαπίστωσε ότι οι κλινικές παρεμβάσεις που ενθαρρύνουν την αυξημένη συμμετοχή στους AA, οδήγησαν σε υψηλότερα ποσοστά αποχής έναντι άλλων κλινικών παρεμβάσεων και οι περισσότερες μελέτες στην ανασκόπηση διαπίστωσαν ότι η συμμετοχή στους AA οδήγησε σε χαμηλότερο κόστος υγείας.^[25][26][27]