Αντιόπη (Αμαζόνα)

Στην ελληνική μυθολογία το όνομα Αντιόπη αναφέρεται συνήθως σε σχέση με αυτή την Αμαζόνα, κόρη του θεού του πολέμου Άρη και της Οτρήρης.

Αντιόπη (Αμαζόνα)
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Ἀντιόπη (Αρχαία Ελληνικά)
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
Σύζυγος	Θησέας[1]
Τέκνα	Ιππόλυτος[1]
Γονείς	Άρης και Οτρήρη και Μαρπησία
Αδέλφια	Ιππολύτη Μελανίππη Οριθύα Πενθεσίλεια
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	βασίλισσα των Αμαζόνων
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Διάφορες αναφορές

Η Αντιόπη ήταν αδελφή (ή κατά μία εκδοχή κόρη) της βασίλισσας των Αμαζόνων Ιππολύτης. Υπήρξε σύζυγος του Θησέα (η μοναδική αναφερόμενη έγγαμη Αμαζόνα σε ολόκληρη τη μυθολογία) και μητέρα του Ιππολύτου (κατά τον Πίνδαρο, του Δημοφώντα). Ο Απολλώνιος ο Ρόδιος (Β 387 κ.ε.) αναφέρει την ίδια την Αντιόπη ως βασίλισσα των Αμαζόνων, η οποία συμβασίλευσε με την Οτρήρη και μαζί διέταξαν να οικοδομηθεί ναός του Άρεως σε ένα νησάκι του Εύξεινου Πόντου.

Αντιόπη επίσης, ονομάζεται και μία χαμένη τραγωδία του Ευριπίδη, από την οποία έχουν σωθεί αρκετοί στίχοι. Παρουσιάστηκε μαζί με τις Φοίνισσες και την Υψιπύλη περίπου το 410 π.Χ.

Σύμφωνα με τη μυθολογία

Θησέας και Αντιόπη

Από τους μύθους που αφορούν το πώς η Αντιόπη έσμιξε με τον Θησέα, επικρατέστεροι εμφανίζονται οι εξής δύο: Α) Ο Ηρακλής έδωσε στον Θησέα την Αντιόπη ως λάφυρο της εκστρατείας του κατά των Αμαζόνων (βλ. τον άθλο Ζώνη της Ιππολύτης). Αυτό το αναφέρει ο Φιλόχορος. Β) Την απήγαγε ο ίδιος ο Θησέας με τη βοήθεια και άλλων ηρώων (του Πειρίθου, του Φόρβαντα, κ.ά.), και την έφερε στην Αθήνα.

Κατά μία αττική παράδοση, η Αντιόπη σκοτώθηκε στην Αθήνα πολεμώντας στο πλευρό του Θησέα εναντίον των άλλων Αμαζόνων, οι οποίες είχαν εισβάλει στην Αττική για να εκδικηθούν ακριβώς την αρπαγή της από τον Θησέα. Σύμφωνα με αντίθετη παράδοση, η Αντιόπη, ζηλεύοντας τον Θησέα για τον έρωτά του προς τη Φαίδρα, υποκίνησε πόλεμο των Αμαζόνων εναντίον των Αθηναίων, κατά τον οποίο σκοτώθηκε από τον Ηρακλή. Η αρπαγή της πάντως έγινε το θέμα πολλών αγγειογράφων της αρχαιότητας, ήδη από τον 6ο αιώνα π.Χ., ενώ απεικονίζεται και σε αέτωμα του ναού του Δαφνηφόρου Απόλλωνα, στην Ερέτρια. Το όνομά της αναγράφεται στον ερυθρόμορφο «Αμφορέα του Κροίσου» (Μουσείο του Λούβρου) και σε ερυθρόμορφη υδρία που βρίσκεται σήμερα στο Μουσείο του Μονάχου.