Δεύτερος Πόλεμος των Μπόερς

Ο Δεύτερος Πόλεμος των Μπόερς (αγγλικά: Second Boer War‎‎) ήταν ένοπλη σύρραξη μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου και των ιδρυτών των ανεξάρτητων δημοκρατιών του Ελεύθερου Κράτους της Οράγγης και της Δημοκρατίας της Νότιας Αφρικής, στη βορειοανατολική Νότια Αφρική.

Δεύτερος Πόλεμος των Μπόερς
Μέρος των Πολέμων των Μπόερς
Μέλη της πολιτοφυλακής των Μπόερς στη Μάχη του Σπάιον Κοπ
Χρονολογία	11 Οκτωβρίου 1899 – 31 Μαΐου 1902
Τόπος	Νότια Αφρική (σήμερα Νότια Αφρική, Λεσότο και Εσουατίνι)
Έκβαση	Επικράτηση των Βρετανών Συνθήκη του Φεριένεχινγκ
Εδαφικές μεταβολές	Βρετανική διοίκηση στο Ελεύθερο Κράτος της Οράγγης και του Τράνσβααλ σύμφωνα με τη Συνθήκη του Φεριένεχινγκ
Αντιμαχόμενοι
Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας Καναδάς Βρετανικές Ινδίες  Νέα Ζηλανδία Αυστραλία Βρετανική Κεϋλάνη Ελεύθερο Κράτος της Οράγγης Νοτιοαφρικανική Ένωση Μπόερς της αποικίας Κέιπ ξένοι εθελοντές
Ηγετικά πρόσωπα
Λόρδος Σαλισμπέρι Τζόζεφ Τσαμπερλέιν Λόρδος Μίλνερ Λόρδος Ρόμπερτς Ρέντβερς Μπούλερ Λόρδος Κίτσενερ Γουίλφριντ Λώριερ Έντμουντ Μπάρτον Πωλ Κρούγκερ Λουί Μπότα Σαλκ Γουίλεμ Μπούργκερ Κος ντε λα Ρέι Μαρτίνους Στέυν Κρίστιαν ντε Βετ Πιέτ Κρόνιε Πιέτ Γιούμπερτ
Δυνάμεις
Βρετανικός τακτικός στρατός 347.000 Αποικιακές δυνάμεις 103.000–153.000 Αφρικανοί εθελοντές 100.000[1] Κομάντος των Μπόερς Μπόερς του Τράνσβααλ 25.000 Μπόερς του Ελεύθερου Κράτους 15.000 Μπόερς του Κέιπ 6.000–7.000[2] Εθελοντές Μαύροι Μπόερς 10.000[1] Ξένοι εθελοντές 5.400+[3]
Απολογισμός
Στρατιωτικές απώλειες 22.092 νεκροί, 75.430 επέστρεψαν στην πατρίδα τους ασθενείς ή τραυματίες[4] 934 αγνοούμενοι 22.828 τραυματίες Στρατιωτικές απώλειες 6.189 νεκροί, 24.000 αιχμάλωτοι Μπόερς στάλθηκαν σε άλλες χώρες 21.256 ασυμβίβαστοι Μπόερς παραδόθηκαν στο τέλος του πολέμου[3][4] Απώλειες αμάχων 46.370, εκ των οποίων 26.370 ήταν γυναίκες και παιδιά Μπόερς που πέθαναν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, μαζί με ακόμη 20.000+ μαύροι Αφρικανοί που είχαν φυλακιστεί

Ιστορικά στοιχεία

Λίζι φαν Ζιλ, νεκρή Μπόερ στο στο αγγλικό στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μπλουμφοντέιν.

Ο πόλεμος, ο οποίος διήρκεσε μεταξύ 11 Οκτωβρίου 1899 και 31 Μαΐου 1902,^[5][6] ξεκίνησε με την απόπειρα του Βρετανικού Στέμματος να ενώσει τις δύο δημοκρατίες, οι οποίες διέθεταν υψηλά αποθέματα διαμαντιών, χρυσού και σιδήρου. Οι Μπόερς, οι οποίοι καταλάμβαναν την περιοχή από το 1830, πολέμησαν για να διατηρήσουν την ανεξαρτησία τους. Οι Βρετανοί θεώρησαν αυτά τα εθνικιστικά κινήματα ως επικίνδυνα για την κυριαρχία του Ηνωμένου Βασιλείου στη Νότια Αφρική.

Ο πόλεμος μπορεί να διακριθεί σε τέσσερις κύριες φάσεις.^[6]

Στην αρχή, η υπεροχή βρισκόταν στους Μπόερς, οι οποίοι ξεκίνησαν τον πόλεμο. Εισέβαλαν στην αποικία Κέιπ, παράλληλα με την πολιορκία σημαντικών πόλεων και την προσχώρηση βρετανικών εδαφών. Αλλά, το 1902, αναπτύχθηκε η αγγλική αντεπίθεση. Η βρετανική υπεροχή σε στρατιώτες και οπλισμό υποχρέωσε τους Μπόερς σε ήττα.^[7]

Τα αγγλικά στρατεύματα κατέστρεψαν και κατέκαψαν κάθε είδους ιδιοκτησία κατά τη διάρκεια του πολέμου. Οι αιχμάλωτοι Μπόερς (άνδρες, γυναίκες και παιδιά) συγκεντρώθηκαν σε στρατόπεδα, όπου σχεδόν 20.000 πέθαναν. Οι ειδήσεις σχετικά με τις απάνθρωπες συνθήκες των Βρετανών στους αιχμαλώτους όξυναν την αρνητική εικόνα του Ηνωμένου Βασιλείου στη διεθνή κοινότητα. Περίπου 116.572 Μπόερς, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, φυλακίστηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, μαζί με επιπλέον 120.000 μαύρους Αφρικανούς. Λόγω των άθλιων συνθηκών στα στρατόπεδα, περίπου το 25% των Μπόερς (27.927 Μπόερς εκ των οποίων 22.074 ήταν παιδιά κάτω των 16) και το 12% των Αφρικανών αιχμαλώτων (14.155 αν και ορισμένοι υπολογισμοί αναφέρουν 20.000) πέθαναν.^[8]

Με τη Συνθήκη του Φεριένεχινγκ, η οποία υπογράφηκε στις 31 Μαΐου 1902, οι δημοκρατίες ενσωματώθηκαν στη Βρετανική Αυτοκρατορία και, το 1910, σχημάτισαν τη Νοτιοαφρικανική Ένωση μαζί με τις αποικίες Κέιπ και Νατάλ.^[9]

Δείτε επίσης

• Πρώτος Πόλεμος των Μπόερς