Ησαύ Μπουοντελμόντι

Ο Ησαύ Μπουοντελμόντι^[1] (Esau de' Buondelmonti, ... - 6 Φεβρουαρίου 1411) ήταν δεσπότης της Ηπείρου από το 1385 έως τον θάνατό του το 1411.

Ησαύ Μπουοντελμόντι
Δεσπότης της Ηπείρου
Περίοδος	1385 - 1411
Προκάτοχος	Μαρία Αγγελίνα Δούκαινα Παλαιολογίνα
Διάδοχος	Γεώργιος Μπουοντελμόντι
Θάνατος	6 Φεβρουαρίου 1411
Σύζυγος	Μαρία Αγγελίνα Δούκαινα Παλαιολογίνα Ειρήνη Γιεβντοκίγια Μπάλσιτς
Απόγονοι	3, μεταξύ των οποίων ο Γεώργιος Μπουοντελμόντι
Οίκος	Μπουοντελμόντι
Πατέρας	Μανέντε Μπουοντελμόντι
Μητέρα	Λάπα Ατσαγιόλι
Θρησκεία	Καθολική Εκκλησία
δεδομένα (π • σ • ε )

Η ζωή του

Ο Ησαύ ήταν γιος ευγενούς από την Φλωρεντία και αδελφός της Μαγδαληνής Μπουοντελμόντι, χήρας του Λεονάρδου Τόκκου, Παλατινού κόμη της Κεφαλονιάς. Ήρθε στην Ελλάδα ως τυχοδιώκτης και μισθοφόρος, όμως το 1379 αιχμαλωτίστηκε από τον Δεσπότη Θωμά Β΄ Πρελιούμπο, μετά από συμπλοκή. Μετά από αρκετά χρόνια αιχμαλωσίας ο Ησαύ διαδέχτηκε τον Θωμά, αφού παντρεύτηκε την χήρα του Μαρία Νεμάνιτς, τον Φεβρουάριο του 1385. Ανακάλεσε πολλές από τις τυραννικές ρυθμίσεις του Θωμά Β΄: ανακάλεσε τον εξορισμένο μητροπολίτη Ματθαίο, επέστρεψε όλη την εκκλησιαστική περιουσία στην Μητρόπολη, άδειασε τις φυλακές και μείωσε τους φόρους. Ο ίδιος προσπαθούσε να επιλύσει με ειρηνικό τρόπο προβλήματα με γειτονικούς λαούς και κράτη, όπως με διάφορα Αλβανικά φύλα αλλά ιδιαίτερα με τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Το 1386 ο αυτοκράτορας Ιωάννης Ε΄ Παλαιολόγος έστειλε Βυζαντινή πρεσβεία που του απένειμε επίσημα το αξίωμα του Δεσπότη.^[2] Ο τίτλος μολονότι ήταν κάτι εντελώς τυπικό και δεν σήμαινε κάποια μορφή υποτέλειας, ήταν όμως κάτι που ανέβασε ιδιαίτερα το κύρος του, διεκδικούσε νσ έχει ενεργό ρόλο στην πολιτική κατάσταση της Κωνσταντινούπολης.^[3]

Παρ' όλα αυτά, το 1385 δεν κατόρθωσε να πείσει τα Αλβανικά φύλα να δεχτούν κάποια ειρηνική λύση. Οι Αλβανοί επιτέθηκαν στα Ιωάννινα, όμως η επίθεση αποκρούστηκε. Στην εποχή του το Δεσποτάτο αναζητούσε συμμάχους προκειμένου να επιβιώσει από τις πολεμικές συγκρούσεις με γειτονικά κράτη. Τότε διαφάνηκε και ο ηγετικός ρόλος των Οθωμανών στην ευρύτερη περιοχή. Ο Ησαύ προσέγγισε και συμμάχησε με την Οθωμανική Αυτοκρατορία του σουλτάνου Μουράτ Α', κάτι που ενίσχυσε την θέση του στις συγκρούσεις κατά των Αλβανών. Όταν επέστρεψε μετά από 14 μήνες (1399-1400) παραμονής στην αυλή του Οθωμανού σουλτάνου Βαγιαζήτ Α', υποστηρίχθηκε από τους Τούρκους και πέτυχε σημαντικές νίκες κατά των Αλβανών. Τον Ιανουάριο του 1396 παντρεύτηκε μια κόρη Αλβανού φυλάρχου, την Ειρήνη, και επιτεύχθηκε έτσι προσωρινά ειρήνη. Το 1399 εξεστράτευσε εναντίον κάποιου Αλβανού φυλάρχου που κατείχε τότε το Αργυρόκαστρο, του Ιωάννη Ζενεβέση. Όμως αιχμαλωτίστηκε και κρατήθηκε επί 15 μήνες, μέχρι να του δοθούν οι απαραίτητες εκτάσεις και τα απαραίτητα χρηματικά ποσά ως λύτρα από τους τραπεζίτες συγγενείς τού Ησαύ στην Ιταλία. Μετά την απελευθέρωσή του επανήλθε στα Ιωάννινα το 1400 και κυβέρνησε το Δεσποτάτο ειρηνικά μέχρι το θάνατό του στις 6 Φεβρουαρίου 1411. Τον διαδέχθηκε ο υιός του Γεώργιος, που ήταν νήπιο. Οι τοπικοί άρχοντες όμως παρέδωσαν τη χώρα στον ανηψιό του Ησαύ, τον Κάρολο Α΄ Τόκκο κόμη της Κεφαλληνίας.^[2][3]

Οικογένεια

Ο Ησαύ δεν είχε παιδιά από την πρώτη σύζυγό του Μαρία, ούτε από την δεύτερη σύζυγό του Ειρήνη. Με την τρίτη σύζυγό του Γιεβντοκίγια Μπάλσιτς (Jevdokija Balšić) είχε τρία παιδιά, ένα από τα οποία ήταν :

• Γεώργιος, ο οποίος τον διαδέχτηκε ως δεσπότης της Ηπείρου.^[3]
• Ένας άλλος γιος που δεν σώζεται το όνομα του.^[3]