Η Πόλη των Χαμένων Παιδιών

Η Πόλη των Χαμένων Παιδιών (Γαλλικός τίτλος: La Cité des enfants perdus) είναι ταινία επιστημονικής φαντασίας του 1995, σε σκηνοθεσία Μαρκ Καρό και Ζαν-Πιέρ Ζενέ, σε σενάριο των Ζαν-Πιέρ Ζενέ και Ζιλ Αντριάν, με πρωταγωνιστή τον Ρον Πέρλμαν. ^[7]

Η Πόλη των Χαμένων Παιδιών La Cité des enfants perdus
Η κινηματογραφική αφίσα
Σκηνοθεσία	Ζαν-Πιέρ Ζενέ και Μαρκ Καρό
Παραγωγή	Claudie Ossard[1][2][3] και Elías Querejeta[1]
Πρωταγωνιστές	Ρον Πέρλμαν[1][2], Daniel Emilfork[1][2], Judith Vittet[1][2], Ντομινίκ Πινιόν[1][2], Ζαν-Κλοντ Ντρεϊφύς[1][2], Geneviève Brunet[1][2], Odile Mallet[1][2], Mireille Mossé[1][2], Serge Merlin[1][2], François Hadji-Lazaro[1][2], Rufus[1][2], Ticky Holgado[1][2], Dominique Bettenfeld[1][2], Lotfi Yahya[2], Thierry Gibault[2], Marc Caro[2], Mapi Galán[1][2], Briac Barthélémy[1][2], Pierre Quentin-Faesch[1][2], Joseph Lucien[2], Guillaume Billod-Morel[2], Ham-Chau Luong[1][2], Hong-Mai Thomas[1][2], Daniel Adric[2], Frankie Pain[1][2], Enrique Villanueva[2], Κρις Χουέρτα[1][2], Nane Germon[1][2], Alexis Pivot[1][2], Léo Rubion[2], Pascal Bezak[2], René Pivot[2], Christophe Salengro[1][2], René Marquant[1][2], Dominique Chevalier[2], Lorella Cravotta[1][2], Michel Smolianoff[1][2], Éric Houzelot[1][2], Philippe Beautier[1][2], Marc Amyot[1][2], Jean-Philippe Labadie[2], Cyril Aubin[2], Bruno Journée[2], Raphaèle Bouchard[1][2], Jérémie Freund[2], Babeth Étienne[1][2], Joris Geneste[2], Rachel Boulenger[1][2], Buster Verbraeken[2], Mady Malroux[1], Monette Malroux[1], Michel Motu[1], Ματιέ Κασσοβίτς[1] και Arthur Mazet[4]
Ηθοποιοί φωνής	Ζαν Λουί Τρεντινιάν[2]
Μουσική	Άντζελο Μπανταλαμέντι[1][2][3] και Μάριαν Φέιθφουλ[2]
Τραγούδι	Μάριαν Φέιθφουλ[2]
Φωτογραφία	Νταριούς Χοντζί[1][2], Adrien Angliviel[1], Sophie Cadet[1], Philippe Le Sourd[1], Phillipe Léotard[3], Michel Amathieu[1][2], Roland Savoye[2], Éric Caro[1][2] και Michel Amathieu
Μοντάζ	Hervé Schneid[1][2][3] και Nacho Ruiz Capillas[2]
Ενδυματολόγος	Ζαν-Πολ Γκοτιέ[1][2][3] και Madeline Fontaine[2]
Εταιρεία παραγωγής	Constellation Productions[1][3], LEONINE Production[1], Lumière International[1][2][3], Elías Querejeta PC[1][2][3], StudioCanal[1][2][3], France 3 Cinéma[1][2][3] και Tele München Gruppe[2][3]
Διανομή	StudioCanal[1]
Πρώτη προβολή	1995
Διάρκεια	112 λεπτά
Προέλευση	Γαλλία
Γλώσσα	γαλλικά
Προϋπολογισμός	18.000.000 δολάριο ΗΠΑ[5]
Ακαθάριστα έσοδα	11.000.000 δολάριο ΗΠΑ[6], 7.000.000 δολάριο ΗΠΑ[6] και 1.738.611 δολάριο ΗΠΑ[5]
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η ταινία είναι διεθνής συμπαραγωγή Γαλλίας, Γερμανίας και Ισπανίας. Στιλιστικά σχετίζεται με την προηγούμενη ταινία των Ζενέ-Καρό Ντελικατέσεν (1991) και την επόμενη του Ζενέ, Αμελί (2001).

Η μουσική είναι του Άντζελο Μπανταλαμέντι, τα κοστούμια σχεδιασμένα από τον Ζαν-Πωλ Γκοτιέ και η φωτογραφία του Νταριούς Κοντζί. ^[8] Η ταινία παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ των Καννών το 1995. ^[9]

Υπόθεση

Η υπόθεση διαδραματίζεται εκτός τόπου και χρόνου σε ένα σκοτεινό λιμάνι όπου ζει ο Κρανκ (Ντανιέλ Εμιλφόρκ), ένα παρανοϊκό και κακόβουλο πλάσμα που δημιουργήθηκε από έναν εξαφανισμένο επιστήμονα. Ο Κρανκ δεν μπορεί να ονειρευτεί, κάτι που τον κάνει να γερνάει πρόωρα. Έτσι, χρησιμοποιεί τους Κύκλωπες, μια μυστηριώδη αίρεση τυφλών, οι οποίοι απάγουν παιδιά από μια κοντινή πόλη-λιμάνι και σε αντάλλαγμα τους προμηθεύει με μηχανικά μάτια και αυτιά.

Στο καταφύγιό του σε μια εγκαταλελειμμένη προβλήτα, κάπου στον ωκεανό (την οποία μοιράζεται με άλλες δημιουργίες του επιστήμονα: έξι παιδικούς κλώνους, ένα νάνο που ονομάζεται Μάρθα και ένα ασώματο πλάσμα που ονομάζεται Ίρβιν), χρησιμοποιεί μια μηχανή εξαγωγής ονείρων για να κλέψει τα όνειρα των παιδιών. Αλλά στο κεφάλι του τα όνειρα μετατρέπονται σε εφιάλτες. Μεταξύ των απαχθέντων είναι ο Ντανρέ (Ζοζέφ Λυσιάν), ο μικρός αδερφός του ισχυρού Ένα (Ρον Πέρλμαν).

Μια ομάδα παιδιών θα επιχειρήσουν να αντισταθούν, μετά από περιπέτειες σώζονται και ο Κρανκ πεθαίνει.^[10]

Κριτική

Απόσπασμα από την παρουσίαση της ταινίας στην ιστοσελίδα freecinema.gr.

«...έχουμε να κάνουμε με δύο jongleur της εικόνας, οι οποίοι κρύβουν μέσα τους μια παράδοξη μαγεία και παίζουν στα δάχτυλα τη μοντέρνα τεχνολογία. Με μοναδική αισθητική φινέτσα και φαντασία δανείζονται τη retro διάθεση από τον Ντίκενς (κοστούμια, χώροι και κύρια αναφορά το Ίδρυμα των σιαμαίων αδελφών που «διδάσκουν» ορφανά κλεφτρόνια) και τον Βερν (παρελθοντικός φουτουρισμός και κύρια αναφορά ο υποβρύχιος ρακοσυλλέκτης), ανακατεύουν λίγο από Τέρι Γκίλιαμ (με το Μπραζίλ σαν πνευματικό «πατέρα») και σερβίρουν ένα μείγμα ολότελα δικό τους. Όλοι οι χαρακτήρες μοιάζουν με δραπέτες ενός freak show που βρήκαν καταφύγιο σε μια πόλη παιδιών....».^[11]

Διανομή ρόλων

• Ρον Πέρλμαν ως Ένας
• Ζυντίτ Βιτέ ως Μιέτ
• Ντανιέλ Εμιλφόρκ ως Κρανκ
• Ζοζέφ Λυσιάν ως Ντανρέ
• Ντομινίκ Πινόν ως ο οδηγός και οι 6 κλώνοι
• Ζενεβιέβ Μπρυνέ και Οντίλ Μαλέ ως Χταπόδι
• Ζαν-Κλωντ Ντρεϊφύς ως Μαρτσέλο
• Ζαν-Λουί Τρεντινιάν ως Ίρβιν (φωνή)

Βραβεία και διακρίσεις

Βραβεία

• Σεζάρ 1996: Βραβείο Σεζάρ Καλύτερων σκηνικών

Υποψηφιότητες και διακρίσεις

• Σεζάρ 1996: Καλύτερων κουστουμιών για τον Ζαν-Πωλ Γκοτιέ, Καλύτερης φωτογραφίας για τον Νταριούς Κοντζί και Καλύτερης μουσικής για τον Άντζελο Μπανταλαμέντι.
• Φεστιβάλ Καννών 1995: επίσημη επιλογή στον διαγωνισμό και εναρκτήρια ταινία.