Θριγκός

Ο θριγκός είναι το τμήμα εκείνο της ανωδομής ενός ναού στην Αρχαία Ελλάδα που βρίσκεται ακριβώς επάνω από τους τοίχους και τους κίονες. Αποτελείται από το επιστύλιο, το διάζωμα (μετόπες και τρίγλυφα για τον δωρικό ρυθμό ή ζωφόρο για τον ιωνικό ρυθμό) και το γείσο^[1][2]. Στην αρχαϊκή περίοδο ήταν ξύλινος ή ξύλινος με πήλινη επένδυση. Στη συνέχεια κατασκευαζόταν από πέτρα ή μάρμαρο^[1].

Ο θριγκός του θησαυρού των Μεγαρέων στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ολυμπίας

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο ανασυγκροτημένος θριγκός του 6ου αι. π.Χ. του θησαυρού των Μεγαρέων στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ολυμπίας. Το αέτωμά του ήταν ζωγραφισμένο με ανθέμια και το ολόγλυφο σύμπλεγμα είχε ως θέμα την Κενταυρομαχία. Στο επιστύλιό του υπάρχει η επιγραφή «ΜΕΓΑΡΕΩΝ»^[3].

Θλαστός θριγκός ονομάζεται ο θριγκός εκείνος που, ανά διαστήματα, προεξέχει και εισέχει. Σχηματίζει έτσι ένα χαρακτηριστικά τεθλασμένο περίγραμμα και οικοδομήθηκε κυρίως σε προσόψεις θεατρικών σκηνών και νυμφαίων τη Ρωμαϊκή περίοδο^[1].