Κατάλογος μοναρχών της Γερμανίας
κατάλογος εγχειρήματος Wikimedia From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Αυτός είναι ένας κατάλογος των μοναρχών που ηγεμόνευσαν στις Γερμανικές επικράτειες τις κεντρικής Ευρώπης από τη διάσπαση της Φραγκίας το 843 (με την οποία δημιουργήθηκε ξεχωριστό Ανατολικό Φραγκικό Βασίλειο), μέχρι το τέλος της Αυτοκρατορικής Γερμανίας το 1918. Περιλαμβάνει επίσης τις διάφορες Γερμανικές συνομοσπονδίες μετά την κατάρρευση της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους το 1806.
Remove ads
Σημειώσεις για τους τίτλους
- Το Βασίλειο της Γερμανίας άρχισε ως το ανατολικό μέρος του Βασιλείου των Φράγκων, το οποίο διαιρέθηκε με τη Συνθήκη του Βερντέν το 843. Έτσι, οι ηγεμόνες της ανατολικής πλευράς αποκαλούσαν τον εαυτό τους αρχικά rex Francorum, βασιλιά των Φράγκων, και μετά απλά rex, βασιλιά. Η αναφορά στο "Γερμανοί", που υποδηλώνει την εμφάνιση Γερμανικού έθνους με τον έναν ή άλλο τρόπο, δεν εμφανίστηκε παρά τον 11ο αιώνα, όταν ο πάπας αναφέρθηκε στον αντίπαλό του Ερρίκο Δ΄ ως rex teutonicorum, Βασιλιά των Τευτόνων, προκειμένου να τον χαρακτηρίσει ως ξένο. Οι βασιλείς αντέδρασαν με το να χρησιμοποιούν σταθερά το τίτλο rex Romanorum, βασιλιάς των Ρωμαίων, για να τονίσουν τον καθολικό ρόλο τους ακόμα και πριν να γίνουν αυτοκράτορες. Ο τίτλος αυτός παρέμεινε σε χρήση μέχρι το τέλος της (πρώτης) Αυτοκρατορίας το 1806, αν και μετά το 1508 οι εκλεγμένοι Αυτοκράτορες προσέθεταν το "Βασιλιάς στη Γερμανία" στους τίτλους τους (Σημείωση: σε αυτό το άρθρο οι βασιλείς για λόγους σαφήνειας ονομάζονται Βασιλείς της Γερμανίας).
- Το Βασίλειο της Γερμανίας δεν ήταν ποτέ εντελώς κληρονομικό· η καταγωγή ήταν μόνο ένας από τους παράγοντες, που καθόριζαν τη διαδοχή των βασιλέων. Ο βασιλιάς τυπικά εκλεγόταν από την αριστοκρατία του βασιλείου, κατά τη Φραγκική παράδοση. Σταδιακά η εκλογή έγινε προνόμιο μιας ομάδας πριγκίπων, που ονομαζόταν εκλέκτορες και η Χρυσή Βούλα του 1356 (Bulla Aurea, Goldene Bulle) καθόρισε επίσημα τις διαδικασίες της εκλογής (7 εκλέκτορες: οι ηγεμόνες της Βοημίας, της Σαξονίας, του Παλατινάτου, του Βρανδεμβούργου και οι αρχιεπίσκοποι Μάιντς, Κολωνίας, Τρηρ)[1].
- Κατά το Μεσαίωνα, ο βασιλιάς δεν λάμβανε τον τίτλο του "αυτοκράτορα" (από το 982 ο πλήρης τίτλος ήταν Imperator Augustus Romanorum, Σεβαστός Αυτοκράτορας των Ρωμαίων) μέχρι να στεφθεί με το Σιδηρούν Στέμμα της Λομβαρδίας, οπότε έπαιρνε το τίτλο rex Italiae, βασιλιάς της Ιταλίας. Κατόπιν θα πήγαινε στη Ρώμη, όπου θα στεφόταν αυτοκράτορας από τον Πάπα.
- Ο Μαξιμιλιανός Α΄ ήταν ο πρώτος βασιλιάς που έφερε το τίτλο του εκλεγμένου-αυτοκράτορα. Μετά την αποτυχία του το 1508 να βαδίσει προς τη Ρώμη και να στεφθεί από τον Πάπα, αυτοανακηρύχθηκε εκλεγμένος-αυτοκράτορας με την παπική συγκατάθεση. Ο διάδοχός του, Κάρολος Ε΄ επίσης πήρε αυτόν το τίτλο μετά τη στέψη του το 1520, μέχρι να στεφθεί αυτοκράτορας από τον Πάπα το 1530. Από το Φερδινάνδο Α΄ και μετά, όλοι οι αυτοκράτορες ήταν εκλεγμένοι-αυτοκράτορες, αν και αναφερόταν ως αυτοκράτορες. Παράλληλα, οι διάδοχοι των αυτοκρατόρων είχαν το τίτλο του βασιλιά των Ρωμαίων αν εκλεγόταν από τον Σύλλογο (Collegium) των εκλεκτόρων κατά τη διάρκεια της ζωής των προκατόχων τους.
- Η αρίθμηση συνεχίζει αυτή των βασιλέων των Φράγκων ("Αγίων Ρωμαίων Αυτοκρατόρων") Καρόλου Α΄, Λοθαρίου Α΄, Καρόλου Β΄. Οι συμβασιλείς ή αντίπαλοι βασιλείς δεν έχουν αρίθμηση. Το 1806 καταργήθηκε η Α.Ρ.Α.Γ.Ε. από τον Ναπολέοντα Α΄· από εκεί και πέρα οι βασιλείς της Πρωσίας είναι και αυτοκράτορες της Γερμανίας και αρχίζει νέα αρίθμηση.
Οι Αυτοκράτορες εμφανίζονται με έντονη γραφή. Οι αντίπαλοι βασιλείς, αντί-βασιλείς, και νεαροί συμβασιλείς είναι με πλάγια γραφή.
Όνομα-Σε παρένθεση το όνομα στα Γερμανικά. Βασιλιάς-Αρχή Βασιλείας. Αυτοκράτορας-Βασιλεία ως Αυτοκράτορας. Τέλος-Τέλος Βασιλείας.
Remove ads
Βασιλείς της Ανατολικής Φραγκίας (Γερμανία), 843–962
Οίκος των Καρολιδών
Οίκος των Κορραδιδών
Οίκος των Οθωνιδών
Remove ads
Η Γερμανία μέσα στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, 962–1806
Ο τίτλος "Βασιλιάς των Ρωμαίων", που χρησιμοποιείται στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (Α.Ρ.Α.) θεωρείται ισοδύναμος του "Βασιλιάς της Γερμανίας". Οι επτά εκλέκτορες (Παλατινάτου [μετά Βαυαρίας], Σαξονίας, Βρανδεμβούργου, Βοημίας, Κολωνίας, Τρηρ, Μάιντς) εξέλεγαν έναν βασιλιά, ο οποίος κατόπιν πήγαινε στη Ρώμη για να στεφθεί αυτοκράτορας από τον Πάπα.
Το 936 ο Όθων Α΄ της Ανατολικής Φραγκίας ονομάζει τον εαυτό του "Άγιο Ρωμαίο Αυτοκράτορα του Γερμανικού Έθνους" (Α.Ρ.Α.Γ.Ε.).
Οίκος των Οθωνιδών (συνέχεια)
Οίκος των Σαλίων
Οίκος του Σούπλινμπουρκ
Οίκος των Χοενστάουφεν
Μεσοβασιλεία (Interregnum)
Οίκος του Νασσάου και Αψβούργων
Οίκος του Λουξεμβούργου και Βίττελσμπαχ
Οίκος των Αψβούργων
Οίκος του Βίττελσμπαχ
Οίκος των Αψβούργων-Λωρραίνης
Remove ads
Γερμανικές συνομοσπονδίες, 1806–1871
Συνομοσπονδία του Ρήνου, 1806–1813
Γερμανική Συνομοσπονδία, 1815–1866
Βόρεια Γερμανική Συνομοσπονδία, 1867–1871
Remove ads
Γερμανική Αυτοκρατορία, 1871–1918
Remove ads
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads