Κατάλογος μοναρχών της Σκωτίας

κατάλογος εγχειρήματος Wikimedia From Wikipedia, the free encyclopedia

Κατάλογος μοναρχών της Σκωτίας
Remove ads

Ο μονάρχης της Σκωτίας ήταν ο ηγεμόνας του βασιλείου της Σκωτίας. Σύμφωνα με την παράδοση πρώτος βασιλιάς της Σκωτίας και ιδρυτής του βασιλείου ήταν ο Κένεθ Μακ Άλπιν (843). Η πορεία από το βασίλειο των Πίκτων στο βασίλειο της Άλμπα είναι προϊόν μεσαιωνικού θρύλου, η αλλαγή στον τίτλο από βασιλιάς των Πίκτων σε βασιλιάς της Άλμπα έγινε την εποχή του Ντόναλντ Β΄ της Σκωτίας στα τέλη του 9ου αιώνα όταν η γλώσσα των χρονικών άλλαξε από τη Λατινική στην καθομιλούμενη. Εκείνη την περίοδο, η λέξη Άλμπα στα Γαελικά αναφερόταν στο Βασίλειο των Πίκτων αν και παλιότερα κατέγραφε ολόκληρη τη Μεγάλη Βρετανία.[1]

Thumb
Η βασιλική σημαία του μονάρχη της Σκωτίας: «λέων εφορμών σε διπλό πλαίσιο με κρίνα»

Το Βασίλειο των Πίκτων έγινε γνωστό ως βασίλειο της Άλμπα στα Γαελικά, η ονομασία μεταφράστηκε στα Αγγλικά σε Σκωτία, οι όροι διατηρούνται σε όλες τις γλώσσες έως σήμερα. Στα τέλη του 11ου αιώνα οι Σκωτσέζοι βασιλείς χρησιμοποίησαν τον όρο βασιλιάς των Σκώτων για τον εαυτό τους στα Λατινικά. Ο τίτλος του Βασιλιά των Σκώτων έπεσε σε αχρηστία το 1707 όταν η Σκωτία συγχωνεύθηκε με το βασίλειο της Αγγλίας για να δημιουργήσουν το Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας. Η Άννα της Μεγάλης Βρετανίας έγινε η τελευταία μονάρχης της Σκωτίας και της Αγγλίας και η πρώτη μονάρχης της Μεγάλης Βρετανίας. Τα δύο βασίλεια είχαν κοινό μονάρχη από το 1603 με την Ένωση των Στεμμάτων, ο Κάρολος Β΄ της Αγγλίας ήταν ο τελευταίος μονάρχης που στέφθηκε βασιλιάς της Σκωτίας στη Σκόουν (1651).

Remove ads

Οικόσημο

Όρκος της Στέψης

Ο Όρκος της Στέψης που ορκίστηκε κάθε Βασιλιάς των Σκώτων από τον Ιάκωβο ΣΤ΄ έως τον Κάρολο Β΄ εγκρίθηκε από το Κοινοβούλιο της Σκωτίας το 1567. Ο όρκος ήταν ο εξής:

Ο Όρκος της Στέψης που πήραν η Μαρία Β΄ της Αγγλίας, ο Γουλιέλμος Γ΄ της Αγγλίας και η Άννα της Μεγάλης Βρετανίας εγκρίθηκε από το Κοινοβούλιο της Σκωτίας στις 18 Απριλίου 1689.[2] Ο όρκος ήταν ο εξής:

Remove ads

Κατάλογος μοναρχών της Σκωτίας

Οίκος των Αλπινιδών

Η οικογένεια του Κένεθ Α΄ της Σκωτίας ή Κένεθ μακ Άλπιν ονομάστηκε Οίκος του Άλπιν ή Οίκος των Αλπινιδών. Οι απόγονοι του Κένεθ Α΄ χωρίστηκαν σε δυο κλάδους : τον κλάδο του μεγαλύτερου γιου του Κωνσταντίνου Α΄ και τον κλάδο του μικρότερου γιου του Εντ μακ Κένεθ., η διεκδίκηση της εξουαίας ανάμεσα στους δυο κλάδους ήταν πολύ σκληρή μετά τον θάνατο κάθε βασιλιά θα ακολουθούσε η δολοφονία κάποιου διεκδικητή από τον άλλο κλάδο. Στα τέλη του 10ου αιώνα ο δεύτερος κλάδος ξεκληρίστηκε και συνεχίστηκε με τον κλάδο του Κωνσταντίνου Α΄ μέχρι τον τελευταίο εκπρόσωπο της δυναστείας τον Μάλκολμ Β΄ της Σκωτίας που πέθανε χωρίς γιους (1034) Ο θρόνος μετέβη στη συνέχεια στον εγγονό του Μάλκολμ Β΄ από την κόρη του Μπεθόκ Ντάνκαν Α΄ της Σκωτίας και στους απογόνους του τον Οίκο του Ντάνκελντ


Περισσότερες πληροφορίες Όνομα(Σύγχρονο Γαελικό όνομα)(Μεσαιωνικό Γαελικό όνομα), Πορτραίτο ...

Οίκος του Ντάνκελντ (1034–1286)

Ο Ντάνκαν Α΄ της Σκωτίας διαδέχθηκε στον θρόνο τον από μητέρα παππού του Μάλκολμ Β', μετά από ανεπιτυχή βασιλεία έπεσε σε μάχη από τον Μάκβεθ της Σκωτίας που είχε μια μακρά και σχετικά επιτυχημένη βασιλεία. Σε σειρά μαχών μεταξύ 1057 και 1058, ο γιος του Ντάνκαν Μάλκολμ Γ΄ νίκησε και σκότωσε τον Μάκβεθ και τον θετό γιο του Λούλαχ της Σκωτίας από τον Οίκο του Μόρεϊ και ανέβηκε στον θρόνο. Οι δυναστικές έριδες δεν τελείωσαν εκεί: με τον θάνατο του Μάλκολμ σε μάχη ο αδελφός του Ντόναλντ Γ΄ της Σκωτίας σφετερίστηκε τον θρόνο από τους γιους του Μάλκολμ και τους έδιωξε από τη Σκωτία. Ακολούθησε εμφύλιος πόλεμος ο Ντόναλντ Γ΄ συμμάχησε με τον γιο του Μάλκολμ Εδμούνδο εναντίον των υπόλοιπων γιων του Μάλκολμ που υποστηρίχτηκαν από τους Άγγλους με ηγέτη αρχικά τον Ντάνκαν Β΄ και στη συνέχεια τον Έντγκαρ. Ο Έντγκαρ θριάμβευσε στέλνοντας τον θείο και τον αδελφό του σε μοναστήρια. Ο Δαυίδ Α΄ της Σκωτίας μικρότερος γιος του Μάλκολμ Γ΄ άλλαξε τους κανόνες διαδοχής καθιερώνοντας την πρωτοτοκία, η διαδοχή του θρόνου θα γινόταν από τον πατέρα στον μεγαλύτερο γιο.

Περισσότερες πληροφορίες Όνομα(Σύγχρονο Γαελικό όνομα)(Μεσαιωνικό Γαελικό όνομα), Πορτραίτο ...

Οίκος του Σβέρε (1286–1290), αμφισβητείται

Ο τελευταίος βασιλιάς του Οίκου των Ντάνκελντ ο Αλέξανδρος Γ΄ απέκτησε δύο γιους και μια κόρη τη Μαργαρίτα της Σκωτίας σύζυγο του Έρικ Β΄ της Νορβηγίας και τα τρία του παιδιά είχαν πεθάνει πριν τον ίδιο (1286), η Μαργαρίτα απέκτησε μια κόρη τη Μαργαρίτα της Νορβηγίας. Ο Αλέξανδρος Γ΄ ξαναπαντρεύτηκε για να αποκτήσει διάδοχο αλλά πέθανε σε ένα ατύχημα με άλογο (1286) αφήνοντας τη δεύτερη σύζυγο του Γιολάντα της Ντρε έγκυος αλλά το παιδί δεν γεννήθηκε. Η Συνθήκη του Σόλσμπερι αναγνώρισε βασίλισσα των Σκωτσέζων την εγγονή του Αλεξάνδρου Γ΄, Μαργαρίτα της Νορβηγίας ή "Κόρη της Νορβηγίας". Η Μαργαρίτα παρέμεινε στον πατέρα της στη Νορβηγία, το φθινόπωρο του 1290 σε ηλικία 7 ετών στάλθηκε στη Σκωτία αλλά πέθανε στο ταξίδι στο Όρκνεϊ πριν φτάσει στη Σκωτία και δεν στέφθηκε βασίλισσα.

Περισσότερες πληροφορίες Όνομα, Πορτραίτο ...

Πρώτη Μεσοβασιλεία (1290–1292)

Κύριο λήμμα: Κηδεμόνες της Σκωτίας

Οίκος του Μπάλλιολ (1292–1296)

Ο θάνατος της Μαργαρίτας της Νορβηγίας προκάλεσε μεγάλη κρίση διαδοχής, η γραμμή του Γουλιέλμου Α' εξέλιπε αφού δεν υπήρχε διάδοχος κατά πρωτοτοκία. Δεκατρείς υποψήφιοι εμφανίστηκαν, οι επιφανέστεροι ήταν ο Τζον ντε Μπάλιολ, δισέγγονος του νεαρότερου αδελφού του Γουλιέλμου Α΄, Ντέιβιντ του Χάντινγκτον, και ο Ρόμπερτ Μπρους, Λόρδος του Άναντεϊλ, εγγονός του Ντέιβιντ του Χάντινγκτον. Οι Σκωτσέζοι ευγενείς κάλεσαν τον Εδουάρδο Α' της Αγγλίας να λύσει τη διαφορά· εκείνος ανταποκρίθηκε αλλά ανάγκασε τους Σκωτσέζους να ορκιστούν πίστη στον ίδιο ως επικυρίαρχο. Νέος βασιλιάς εξελέγη ο Τζον Μπάλιολ, αδύναμος και ανίκανος αναγκάστηκε σε παραίτηση από τον Εδουάρδο Α΄ (1296) που προσπάθησε να κατακτήσει τη Σκωτία.

Περισσότερες πληροφορίες Όνομα, Πορτραίτο ...

Δεύτερη Μεσοβασιλεία (1296–1306)

Κύριο λήμμα: Κηδεμόνες της Σκωτίας

Οίκος των Μπρους (1306–1371)

Επί μια δεκαετία ο θρόνος της Σκωτίας έμεινε κενός, οι Σκωτσέζοι αρνήθηκαν την Αγγλική κυριαρχία αρχικά ο Γουίλιαμ Γουάλας και στη συνέχεια ο Ροβέρτος Α΄ της Σκωτίας εγγονός του διεκδικητή του 1292 πολέμησαν εναντίον των Άγγλων. Ο Ροβέρτος Μπρους και οι οπαδοί του δολοφόνησαν τον αντίπαλο διεκδικητή του θρόνου Ιωάννη Γ΄ Κόμυν, λόρδο του Μπάντενοχ στις 10 Φεβρουαρίου 1306 στο Γκρεϊφράιαρς, στην εκκλησία του Ντάμφρις, αμέσως μετά ο Ροβέρτος Μπρους στέφθηκε βασιλιάς των Σκωτσέζων στη Σκον. Ο δυναμικός Εδουάρδος Α΄ της Αγγλίας πέθανε (1307) και τον διαδέχθηκε ο ανίκανος γιος του Εδουάρδος Β΄ της Αγγλίας, ο μαχητικός Ροβέρτος Μπρους εκμεταλλεύτηκε το πλεονέκτημα για να ελευθερώσει τη χώρα του από τους Άγγλους. Οι Σκωτσέζοι συνέτριψαν τους Άγγλους στη μάχη του Μπάνοκμπερν (1314) και οι Άγγλοι αναγκάστηκαν να αποδεκτούν τη Σκωτσέζικη ανεξαρτησία (1329). Ο γιος και διάδοχος του Ροβέρτου Μπρους Δαυίδ Β΄ της Σκωτίας ήταν ακόμα μικρό παιδί την εποχή που διαδέχτηκε τον πατέρα του με αποτέλεσμα οι Άγγλοι να επαναλάβουν τις επιδρομές εναντίον των Σκωτσέζων. Ο Δαυίδ Β΄ δραπέτευσε και οι Άγγλοι τοποθέτησαν στον θρόνο τον ευνοούμενο τους Έντουαρντ Μπάλλιολ γιο του Τζων Μπάλλιολ, παρέδωσε τις νότιες επαρχίες της Σκωτίας στους Άγγλους αλλά σύντομα ανατράπηκε από τον Δαυίδ Β΄. Ο Δαυίδ Β΄ πέρασε το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του σε εξορία στη Γαλλία, οι Άγγλοι του επέτρεψαν να επιστρέψει στη Σκωτία το 1357, πέθανε άτεκνος (1371) και ο Οίκος του Μπρους ξεκληρίστηκε.

Περισσότερες πληροφορίες Όνομα, Πορτραίτο ...

Οίκος των Στιούαρτ

Κύριο λήμμα: Οίκος των Στιούαρτ

Στιούαρτ (1371–1567)

Ο Ροβέρτος Β΄ της Σκωτίας εγγονός του Ροβέρτου Μπρους μέσω της κόρης του Μάρτζορι Μπρους γεννημένος το 1316 ήταν μεγαλύτερος από τον θείο του Δαυίδ Β΄, όταν ανέβηκε στον θρόνο ήταν αρκετά ηλικιωμένος και ανίκανος να ασκήσει την εξουσία. Ο γιος και διάδοχος του Ροβέρτος Γ΄ της Σκωτίας που ήταν ανάπηρος μετά τον τραυματισμό του από πτώση από άλογο επίσης δεν μπόρεσε να κυβερνήσει, ακολούθησε μια σειρά από αντιβασιλείς των ανήλικων διαδόχων. Η εποχή των Στιούαρτ πέρασε περίοδο μεγάλης αδυναμίας, οι ευγενείς εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία να κερδίσουν εξουσίες σε βάρος του στέμματος, έγιναν όλο και περισσότερο ατίθασοι με αποτέλεσμα να φέρουν δυσκολίες στον βασιλιά.

Ο Ιάκωβος Α΄ της Σκωτίας προσπάθησε να περιορίσει τις ταραχές με αποτέλεσμα τη δολοφονία του. Ο Ιάκωβος Γ΄ της Σκωτίας σκοτώθηκε σε εμφύλιο ανάμεσα στον ίδιο και την αριστοκρατία της χώρας του υπό την ηγεσία του ίδιου του γιου του. Ο Ιάκωβος Δ΄ της Σκωτίας που κυβέρνησε σκληρά απέναντι στους αριστοκράτες έπεσε στη μάχη του Φλόντεν, η σύζυγος του Μαργαρίτα Τυδώρ αντιβασίλισσα για λογαριασμό του ανήλικου γιου της Ιακώβου Ε΄ της Σκωτίας εκθρονίστηκε από τους ευγενείς. Η σύζυγος του Ιακώβου Ε΄ Μαρία του Γκιζ (1515-1560) αναζήτησε ισχυρό γαμπρό για την ανήλικη κόρη της και διάδοχο Μαρία Α΄ της Σκωτίας για να μπορεί να αντιμετωπίσει τους ευγενείς στο πρόσωπο του Φραγκίσκου Β΄ της Γαλλίας. Η Μαρία Α΄ ανίκανη να αντιμετωπίσει τους Καλβινιστές ευγενείς που ήρθαν σε σκληρή σύγκρουση μαζί της επειδή ήταν η ίδια οπαδός του Καθολικισμού, ανατράπηκε και δραπέτευσε στην Αγγλία όπου εκτελέστηκε για προδοσία εναντίον της Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίας. Ο γιος της Ιάκωβος Α΄ και ΣΤ΄ της Αγγλίας και της Σκωτίας από τον Οίκο των Στιούαρτ ανέβηκε αργότερα στον θρόνο της Σκωτίας και ένωσε τα δύο στέμματα.

Περισσότερες πληροφορίες Όνομα, Πορτραίτο ...

Στιούαρτ (1567–1651)

Οι Στιούαρτ του Λέννοξ ένας νεότερος κλάδος του Οίκου των Στιούαρτ δεν ήταν απ'ευθείας απόγονοι του Ροβέρτου Β΄ αλλά κατάγονταν από έναν άλλο κλάδο της οικογένειας με γενάρχη τον Αλέξανδρο Στιούαρτ, 4ο Υψηλό Στιούαρτ της Σκωτίας. Στο παρελθόν η συμμαχία ανάμεσα στη Γαλλία και τη Σκωτία είχε σαν αποτέλεσμα τη μετατροπή του επωνύμου στη Γαλλική μορφή "Στιούαρτ"'. Ο γιος του κόμη του Λέννοξ Ερρίκος Στιούαρτ, λόρδος του Ντάρνλει παντρεύτηκε στον δεύτερο γάμο της τη Μαρία Α΄ της Σκωτίας, ο γιος τους Ιάκωβος ΣΤ΄ της Σκωτίας βασίλευσε με το επώνυμο Στιούαρτ.

Ο Ερρίκος ΣΤ΄ κληρονόμησε και το Αγγλικό στέμμα ως Ιάκωβος Α΄ μετά τον θάνατο της εξαδέλφης του Ελισάβετ Α΄, από τότε ενώθηκαν τα δυο στέμματα και το επίκεντρο του βασιλείου μεταφέρθηκε στην Αγγλία. Ο γιος του Κάρολος Α΄ της Αγγλίας βρέθηκε αντιμέτωπος με σκληρό εμφύλιο πόλεμο που κράτησε οχτώ χρόνια και έληξε με την εκτέλεση του, το Αγγλικό κοινοβούλιο κήρυξε την κατάργηση της μοναρχίας. Ο γιος του Κάρολος Β΄ της Αγγλίας δραπέτευσε στη Σκωτία, οι Σκωτσέζοι τον ανακήρυξαν βασιλιά τους μέχρι την εποχή που οι στρατιές του Όλιβερ Κρόμγουελ κατέλαβαν τη Σκωτία και τον οδήγησαν στην εξορία.

Περισσότερες πληροφορίες Όνομα, Πορτραίτο ...

Οίκος των Στιούαρτ (1660–1707), παλινόρθωση

Μετά την αποκατάσταση της μοναρχίας οι Στιούαρτ επανήλθαν στον θρόνο της Σκωτίας αλλά τα δικαιώματα τους δεν έγιναν αποδεκτά. Το Κοινοβούλιο της Σκωτίας διαλύθηκε την εποχή του Καρόλου Β΄ και ο αδελφός του Ιάκωβος Β΄ της Αγγλίας διορίσθηκε Κυβερνήτης της Σκωτίας (1685), ο Καθολικισμός του δεν έγινε αποδεκτός και εξορίστηκε σε τρία χρόνια (1688). Η κόρη του Μαρία Β΄ της Αγγλίας και ο σύζυγος της Γουλιέλμος Γ΄ της Αγγλίας κυβερνήτης της Οράγγης έγιναν δεκτοί από το Κοινοβούλιο της Σκωτίας σαν νέοι μονάρχες και κυβέρνησαν ως συμβασιλείς.

Μια προσπάθεια να ιδρυθεί Σκωτσέζικη αυτοκρατορία μέσω του Δαρείου σχίσματος σε ανταγωνισμό με την Αγγλική αυτοκρατορία απέτυχε αφήνοντας το βασίλειο της Σκωτίας με τεράστια χρέη. Η Άννα της Μεγάλης Βρετανίας κόρη του Ιακώβου Β΄ που ανέβηκε στη συνέχεια στον θρόνο της Σκωτίας είχε πολλά παιδιά αλλά πέθαναν όλα πριν από την ίδια αφήνοντας διάδοχο του θρόνου τον ετεροθαλή αδελφό της Ιάκωβο που ήταν εκείνη την εποχή εξόριστος στη Γαλλία. Οι Άγγλοι προτίμησαν διάδοχο την Προτεστάντισσα Σοφία του Ανόβερο, οι Σκωτσέζοι αντίθετα ήθελαν τον Ιάκωβο επειδή είχε καταγωγή από τη Σκωτία και ανήκε στην οικογένεια Στιούαρτ, οι εμφύλιες προστριβές παρά λίγο να διαλύσουν την ένωση με την Αγγλία. Τα δυο έθνη για να προστατεύσουν την ένωση των στεμμάτων αποφάσισαν να ενωθούν σε ένα βασίλειο στο βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας με έναν μονάρχη και ένα κοινοβούλιο. Το βασίλειο της Σκωτίας διαλύθηκε οριστικά και το έθνος των Σκωτσέζων κυβερνήθηκε από τον βασιλιά της Μεγάλης Βρετανίας που πήρε στη συνέχεια τον τίτλο του βασιλιά του Ηνωμένου Βασιλείου.

Περισσότερες πληροφορίες Όνομα, Πορτραίτο ...

Για τους μονάρχες μετά το 1707 βλ. Κατάλογος μοναρχών της Βρετανίας.

Remove ads

Ιακωβίτες διεκδικητές

Κύριο λήμμα: Ιακωβιτική διαδοχή

Ο Ιάκωβος Β΄ της Αγγλίας συνέχισε να διεκδικεί τους θρόνους της Αγγλίας, της Σκωτίας και της Ιρλανδίας, όταν πέθανε (1701) ο γιος του Ιάκωβος Φραγκίσκος Εδουάρδος Στιούαρτ κληρονόμησε τις διεκδικήσεις του πατέρα του ως Ιάκωβος Η' της Σκωτίας και Ιάκωβος Γ' της Αγγλίας και της Ιρλανδίας. Ο Ιάκωβος Φραγκίσκος Εδουάρδος Στιούαρτ συνέχισε να είναι διεκδικητής ακόμη και μετά τη συγχώνευση των Βασιλείων της Αγγλίας και της Σκωτίας στο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας. Το 1715,ένα χρόνο μετά τον θάνατο της αδελφής του Άννας και την άνοδο στο θρόνο του εξαδέλφου τους Γεωργίου του Ανόβερο ο Ιάκωβος αποβιβάστηκε στη Σκωτία και προσπάθησε να πάρει τον θρόνο, απέτυχε και επέστρεψε στην ηπειρωτική Ευρώπη. Μια δεύτερη προσπάθεια από τον γιο του Κάρολο (1745) επίσης απέτυχε, και τα δύο παιδιά του Ιακώβου πέθαναν χωρίς νόμιμο απόγονο επιφέροντας το τέλος της οικογένειας Στιούαρτ.

  • Ιάκωβος Η' της Σκωτίας ή "Ο παλαιός διεκδικητής", γιος του Ιακώβου Β΄ και διεκδικητής (1701 - 1766).
  • Κάρολος Γ΄ της Σκωτίας ή Ο νέος διεκδικητής, γιος του Ιακώβου Η΄ και διεκδικητής του θρόνου (1766 - 1788), πέθανε χωρίς απογόνους.
  • Ερρίκος Α΄ της Σκωτίας μικρότερος γιος του Ιακώβου Η΄ και μικρότερος αδελφός του Καρόλου Γ΄, πέθανε άγαμος (1807).

Μετά τον θάνατο του Ερρίκου Α΄ (1807) τα δικαιώματα των Ιακωβιτών πέρασαν στον Οίκο της Σαβοΐας (1807 - 1840), στη συνέχεια στον Οίκο των Αψβούργων (1840 - 1919) και τέλος στον Οίκο του Βίττελσμπαχ, σημερινός διεκδικητής είναι ο Φραγκίσκος της Βαυαρίας. Κανένας διεκδικητής του θρόνου από το 1807 δεν πίεσε να διεκδικήσει τα δικαιώματα του.

Remove ads

Άλλοι διεκδικητές

  • Ιντί Αμίν, πρόεδρος της Ουγκάντα (1971 - 1979), ανακήρυξε τον εαυτό του βασιλιά της Σκωτίας (1975) και πέθανε στην εξορία (2003)[46]
  • Μιχαήλ Ρογήρος Λαφόζ διεκδίκησε το πριγκιπάτο του Όλμπανυ από το 1979 και τη διαδοχή στον θρόνο της Σκωτίας.

Χρονοδιάγραμμα των Σκώτων Μοναρχών

Άννα της Μεγάλης ΒρετανίαςΜαίρη Β΄ της ΑγγλίαςΓουλιέλμος Γ΄ της ΑγγλίαςΙάκωβος Β΄ της ΑγγλίαςΚάρολος Β΄ της ΑγγλίαςΡίτσαρντ ΚρόμγουελΌλιβερ ΚρόμγουελΚάρολος Β΄ της ΑγγλίαςΚάρολος Α΄ της ΑγγλίαςΙάκωβος Α΄ και ΣΤ΄ της Αγγλίας και της ΣκωτίαςΜαρία Α΄ της ΣκωτίαςΙάκωβος Ε΄ της ΣκωτίαςΙάκωβος Δ΄ της ΣκωτίαςΙάκωβος Γ΄ της ΣκωτίαςΙάκωβος Β΄ της ΣκωτίαςΙάκωβος Α΄ της ΣκωτίαςΡοβέρτος Γ΄ της ΣκωτίαςΡοβέρτος Β΄ της ΣκωτίαςΔαυίδ Β΄ της ΣκωτίαςΡοβέρτος Α΄ της ΣκωτίαςΤζων ΜπάλλιολΜαργαρίτα της ΝορβηγίαςΑλέξανδρος Γ΄ της ΣκωτίαςΑλέξανδρος Β΄ της ΣκωτίαςΓουλιέλμος Α΄ της ΣκωτίαςΜάλκολμ Δ΄ της ΣκωτίαςΔαβίδ Α΄ της ΣκωτίαςΑλέξανδρος Α΄ της ΣκωτίαςΈντγκαρ της ΣκωτίαςΝτάνκαν Β΄ της ΣκωτίαςΝτόναλντ Γ΄ της ΣκωτίαςΜάλκολμ Γ΄ της ΣκωτίαςΛούλαχ της ΣκωτίαςΜάκβεθ της ΣκωτίαςΝτάνκαν Α΄ της ΣκωτίαςΜάλκολμ Β΄ της ΣκωτίαςΚένεθ Γ΄ της ΣκωτίαςΚωνσταντίνος Γ΄ της ΣκωτίαςΚένεθ Β΄ της ΣκωτίαςΑμλάιμπ της ΣκωτίαςΚούλεν της ΣκωτίαςΝτάφ της ΣκωτίαςΊντουλφ της ΣκωτίαςΜάλκολμ Α΄ της ΣκωτίαςΚωνσταντίνος Β΄ της ΣκωτίαςΝτόναλντ Β΄ της ΣκωτίαςEochaid of ScotlandΓκίρικΕντ μακ ΚένεθΚωνσταντίνος Α΄ της ΣκωτίαςΝτόναλντ Α΄ της ΣκωτίαςΚένεθ Α΄ της ΣκωτίαςΟίκος των ΣτιούαρτΟίκος των ΣτιούαρτΟίκος του ΜπρουςΟίκος του ΝτάνκελντΟίκος των Αλπίνων

Νόμοι της Ένωσης

Οι Νόμοι της Ένωσης ήταν δίδυμοι Κοινοβουλευτικοί νόμοι που πέρασαν μεταξύ 1706 και 1707 από το Κοινοβούλιο της Αγγλίας και το Κοινοβούλιο της Σκωτίας, θέτοντας σε ισχύ τους όρους της Συνθήκης της Ένωσης, που συμφωνήθηκε στις 22 Ιουλίου 1706, μετά από παρατεταμένη διαπραγμάτευση μεταξύ των Επιτρόπων της Βασίλισσας Άννας, που εκπροσωπούσαν τα δύο κοινοβούλια. Οι Πράξεις αυτές ένωσαν το Βασίλειο της Αγγλίας και το Βασίλειο της Σκωτίας για να σχηματίσουν ένα ενιαίο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας.[47]

Η Σκωτία και η Αγγλία μοιράζονταν έναν μονάρχη από την Ένωση των Στεμμάτων το 1603, όταν ο Ιάκωβος ΣΤ΄, Βασιλιάς των Σκώτων, κληρονόμησε τον Αγγλικό θρόνο από από τη δις απομακρυσμένη εξαδέλφη του, Βασίλισσα Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίας. Αν και περιγράφεται ως μια Ένωση των Στεμμάτων, πριν τους Νόμους της Ένωσης του 1707, τα στέμματα των δύο ξεχωριστών βασιλείων αναπαύονταν στην ίδια κεφαλή. Τρεις ανεπιτυχείς προσπάθειες (το 1606, 1667, και 1689) έγιναν για να ενωθούν τα δύο βασίλεια με Νόμους του Κοινοβουλίου, αλλά μέχρι τον πρώιμο 18ο αιώνα η ιδέα αυτή δεν είχε τη θέληση και των δύο πολιτικών δομών (αν όχι των ανθρώπων) για να επιτύχει, φέρνοντας έτσι τα δυο ανεξάρτητα κράτη μαζί υπό ένα μοναδικό κοινοβούλιο καθώς και έναν μοναδικό μονάρχη.

Remove ads

Δείτε επίσης

Παραπομπές

Αναφορές

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads