Κυβέρνηση Θεμιστοκλή Σοφούλη 1947

Τρίτη κυβέρνηση Σοφούλη
	Βασιλευομένη Δημοκρατία
Ημερομηνία σχηματισμού	7 Σεπτεμβρίου 1947
Ημερομηνία διάλυσης	18 Νοεμβρίου 1948
Πρόσωπα και δομές
Αρχηγός Κράτους	Παύλος Α΄ της Ελλάδας
Πρόεδρος Κυβέρνησης	Θεμιστοκλής Σοφούλης
Αντιπρόεδρος Κυβέρνησης	Κωνσταντίνος Τσαλδάρης
Συνολικός αριθμός Μελών	35
Συμμετέχοντα κόμματα	Λαϊκό Κόμμα & Κόμμα Φιλελευθέρων
Κατάσταση στο νομοθετικό σώμα	Κυβέρνηση συνεργασίας κομμάτων 254 / 354 (72%)
Ιστορία
Εκλογές	Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1946
Θητεία νομοθετικού σώματος	13 Μαΐου 1946 - 8 Ιανουαρίου 1950 Δ' Αναθεωρητική Βουλή
Προηγούμενη	Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Τσαλδάρη 1947
Διάδοχη	Κυβέρνηση Θεμιστοκλή Σοφούλη 1948

Η Κυβέρνηση Θεμιστοκλή Σοφούλη 1947 (Σεπτέμβριος 1947 – Νοέμβριος 1948) ήταν η πρώτη κυβέρνηση συνεργασίας των δυο κομμάτων εξουσίας (Λαϊκό Κόμμα και Κόμμα Φιλελευθέρων) στη μεταπολεμική Ελλάδα.

Γρήγορες Πληροφορίες Ημερομηνία σχηματισμού, Ημερομηνία διάλυσης ...

Η συνεργασία έγινε πραγματικότητα κάτω από τις πιέσεις του αμερικανικού παράγοντα, και ιδίως του «Διευθυντή του Γραφείου Υποθέσεων Εγγύς και Μέσης Ανατολής» του Υπουργείου Εξωτερικών των Η.Π.Α, Λόι Χέντερσον, ο οποίος κατόρθωσε κατά την επίσκεψή του στην Ελλάδα, το Σεπτέμβριο του 1947, και υπό την απειλή αναστολής της οικονομικής βοήθειας της χώρας του προς την Ελλάδα, να πείσει τους δυο πολιτικούς αρχηγούς να συνεργαστούν.^[1] Ο Κ. Τσαλδάρης υποχωρώντας έδωσε την Πρωθυπουργία στο Θ. Σοφούλη (αν και ήταν αρχηγός του δεύτερου σε ψήφους κόμματος της Βουλής) και η νέα Κυβέρνηση αντικατέστησε την προηγούμενη στις 7 Σεπτεμβρίου 1947. Την ικανοποίησή του για τη νέα Κυβέρνηση εξέφρασε και ο Υπουργός Εξωτερικών των Η.Π.Α., Τζορτζ Μάρσαλ, σε δήλωσή του στις 15 Σεπτεμβρίου : «Αυτή τη στιγμή, η κυβέρνηση εθνικής ενότητας φανερώνει τον πόθο των νόμιμων πολιτικών κομμάτων να ξεπεράσουν τις κομματικές διαφορές και να συνεργαστούν για την ευημερία του ελληνικού έθνους. Ελπίζουμε ότι η συμφωνία αυτή προιωνίζει ένα λαμπρό μέλλον για τη συνεργασία και την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού στην αντιμετώπιση των σοβαρών εθνικών προβλημάτων του.»^[2]
Ύστερα από πρωτοβουλία του Θ. Σοφούλη θα δημοσιευτεί στις 14 Σεπτεμβρίου 1947 το ψήφισμα "Περί αμνηστίας παραδιδομένων στασιαστών". Με βάση αυτό το ψήφισμα, όσοι συμμετέχοντες σε στασιαστικές πράξεις παραδίδονταν και αφοπλίζονταν αυτοβούλως κατά τη διάρκεια του επόμενου μήνα, θα αμνηστεύονταν αυτοδικαίως και θα απολύονταν άμεσα. Παρ' όλη την καλή πρόθεση του Σοφούλη, το ψήφισμα είχε ελάχιστο αντίκτυπο στους αντάρτες τους Δημοκρατικού Στρατού,^[3] και μάλιστα το Κ.Κ.Ε. αποφάσισε να κλιμακώσει την αντιπαράθεση με την ίδρυση της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης.
Συγκεκριμένα, στις 24 Δεκεμβρίου 1947 ο ραδιοφωνικός σταθμός του Δ.Σ., ανακοίνωσε το σχηματισμό της «Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης», με πρόεδρο τον αρχηγό του Δ.Σ.Ε., Μάρκο Βαφειάδη. Η Κυβέρνηση τότε, έθεσε εκτός νόμου το Κ.Κ.Ε και το Ε.Α.Μ, καθώς και την εφημερίδα Ριζοσπάστης. Συγκεκριμένα, με τον Α.Ν. 509/1947 , που δημοσιεύτηκε στις 27 Δεκεμβρίου, «Περί μέτρων ασφαλείας του Κράτους, του πολιτεύματος, του κοινωνικού καθεστώτος και της προστασίας των ελευθεριών των πολιτών», αποφασίστηκε ότι «Το Κομμουνιστικόν Κόμμα Ελλάδος, το Εθνικόν Απελευθερωτικό Μέτωπον (ΕΑΜ) και η Εθνική Αλληλεγγύη προπαρασκευάσαντα και ενεργούντα την κατά της ακεραιότητας της Χώρας προδοτικήν ανταρσίαν διαλύονται.» ^[4] Με την πάροδο του χρόνου, οι αρχηγοί των πολιτικών κομμάτων που δε μετείχαν στην Κυβέρνηση, και κυρίως οι Σοφοκλής Βενιζέλος και Γεώργιος Παπανδρέου, άρχιζαν να πιέζουν για τη συμμετοχή τους, καταγγέλοντας τη συγκυβέρνηση των δυο κομμάτων εξουσίας, ως «Θανάσιμον κίνδυνον της πατρίδας»^[1] Ο Πρωθυπουργός υπέβαλλε την παραίτηση της Κυβέρνησης στις 12 Νοεμβρίου του 1948, και η νέα κυβερνητική κρίση που ξέσπασε δε διευθετήθηκε παρά έξι ημέρες αργότερα, με πρόχειρο τρόπο, (ανασχηματισμός του υπουργικού συμβουλίου), που προοιώνιζε την επόμενη κυβερνητική κρίση.

[1]

[2]

[3]

[4]

Κυβέρνηση Θεμιστοκλή Σοφούλη 1947

Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου

Αναφορές

Wikiwand - on