Υπηρεσιακή κυβέρνηση Ιωάννη Παρακευόπουλου 1966

Η Κυβέρνηση Ιωάννη Παρασκευόπουλου 1966 (Δεκέμβριος 1966 - Απρίλιος 1967), σχηματίστηκε μετά την συμφωνία των δύο μεγαλύτερων κομμάτων (ΕΡΕ και Ένωσις Κέντρου) και του Βασιλιά, για τον σχηματισμό κυβέρνησης που θα είχε την αποδοχή τους και θα την στήριζαν κοινοβουλευτικά, προκειμένου, εν ευθέτω χρόνω να διεξαγάγει εκλογές. Ο Βασιλιάς, στο ραδιοφωνικό διάγγελμα της 23ης Δεκεμβρίου και μετά την ορκωμοσία της κυβέρνησης έθεσε το πλαίσιο λειτουργίας της λέγοντας:
«...Κατόπιν των διαβουλεύσεών μου μετά των αρχηγών των πολιτικών κομμάτων έκρινα, ότι επέστη η στιγμή δια τον σχηματισμόν κυβερνήσεως, ήτις θα παρασκευάση την χώρα δια εκλογάς. Η ορκισθείσα προ ολίγου κυβέρνησις υπό τον κ. Ιωάννη Παρασκευόπουλο, είναι εξουσιοδοτημένη όπως εκθέτουσα ενώπιον της βουλής το πρόγραμμά της, δηλώση ότι αι εκλογαί θέλουσι διεξαχθή περί τα τέλη Μαΐου του 1967. Θέλει δε εν τω μεταξύ η νέα κυβέρνησις καταβάλει πάσαν προσπάθειαν ίνα ενισχυθούν έτι πλέον απανταχού της χώρας αι συνθήκαι τάξεως και ηρεμίας, αίτινες εις τας δημοκρατικάς χώρας, αποτελούν την εγγύησιν ελευθέρας εκφράσεως της βουλήσεως του λαού. Εις την ανάγκην αυτήν ανταποκρίνεται η επιλογή μου προσωπικοτήτων εξωπολιτικών εγνωσμένης αμεροληψίας και υψηλού ήθους....»^[1]
Πράγματι, την Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 1967 η νέα κυβέρνηση έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλή, με 215 βουλευτές να ψηφίζουν υπέρ της, 61 κατά της, ενώ 24 βουλευτές απουσίαζαν και δεν ψήφισαν. ^[2]

Δεύτερη κυβέρνηση Ιωάννη Παρασκευόπουλου

Βασιλευομένη Δημοκρατία
Ημερομηνία σχηματισμού	22 Δεκεμβρίου 1966
Ημερομηνία διάλυσης	3 Απριλίου 1967
Πρόσωπα και δομές
Αρχηγός Κράτους	Κωνσταντίνος Β΄ της Ελλάδας
Πρόεδρος Κυβέρνησης	Ιωάννης Παρασκευόπουλος
Συνολικός αριθμός Μελών	24
Κατάσταση στο νομοθετικό σώμα	Υπηρεσιακή κυβέρνηση μεταβατικής μορφής, διορισμένη από τον βασιλιά
Ιστορία
Θητεία νομοθετικού σώματος	19 Μαρτίου 1964 - 14 Απριλίου 1967 (Ζ΄ κοινοβουλευτική περίοδος)
Προηγούμενη	Κυβέρνηση Στέφανου Στεφανόπουλου 1965
Διάδοχη	Κυβέρνηση Παναγιώτη Κανελλόπουλου 1967

Στα τέλη Μαρτίου 1967 και με αφορμή την πρόταση που κατέθεσε η Ένωση Κέντρου για συνέχιση της βουλευτικής ασυλίας μέχρι την συγκρότηση νέας Βουλής (οι εκλογές απαιτούσαν διάλυση της Βουλής και κατά συνέπεια παύση της βουλευτικής ασυλίας), η οποία πρόταση είχε ως σκοπό να προστατέψει τον Ανδρέα Παπανδρέου από τυχόν σύλληψη λόγω της υπόθεσης ΑΣΠΙΔΑ^[3],που βρισκόταν στο στάδιο της δικαστικής διερεύνησης, η ΕΡΕ ματαίωσε την συνεργασία με την Ένωση Κέντρου και ως εκ τούτου απέσυρε την υποστήριξή της από την κυβέρνηση Παρασκευόπουλου, με αποτέλεσμα την πτώση της.

Πρωτοσέλιδο της εφημερίδας Ελευθερία την ημέρα ανάληψης της εξουσίας από την κυβέρνηση Παρασκευόπουλου

Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου

^[4]

• «Πρωθυπουργός» - («Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου»): Ιωάννης Π. Παρασκευόπουλος - (διοικητής Εθνικής Τράπεζας)

• «Υπουργός Συντονισμού» : Ιωάννης Παρασκευόπουλος
• «Αναπληρωτής Υπουργός Συντονισμού» : -
• «Υφυπουργός Συντονισμού»: Αντώνιος Μαντζαβίνος - (οικονομολόγος)
• «Υπουργός Εθνικής Αμύνης» : Ιωάννης Παρασκευόπουλος
• «Υφυπουργός Εθνικής Αμύνης» : Κωνσταντίνος Χουρδάκης (από 28 Δεκεμβρίου) - (Αρεοπαγίτης)
• «Υπουργός Εξωτερικών» : Παύλος Οικονόμου - Γκούρας - (τέως ανώτατος διπλωματικός υπάλληλος)
• «Υφυπουργός Εξωτερικών»  : Φαίδων Άννινος-Καβαλιεράτος (από 26 Ιανουαρίου 1967) - (εν ενεργεία Πρέσβυς)
• «Μόνιμος Υφυπουργός Εξωτερικών» : -
• «Υπουργός Δικαιοσύνης» : Ιωάννης Δ. Μανιάτης - (τέως Αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Επικρατείας)
• «Υπουργός Εσωτερικών» : Χριστόφορος Στράτος - (βιομήχανος)
• «Υπουργός Δημοσίας Τάξεως» Σοφοκλής Τζανετής - (Γενικός Διευθυντής της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας)
• «Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων» : Ιωάννης Θεοδωρακόπουλος - (Ακαδημαϊκός)
• «Υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων» : -
• «Υπουργός Οικονομικών» : Πέτρος Στεργιώτης - (καθηγητής Ανωτάτης Εμπορικής Σχολής)
• «Υφυπουργός Οικονομικών» : Γρηγόριος Σπυρόπουλος (από 26 Ιανουαρίου 1967) - (προϊστάμενος Οικονομικών μελετών της Εθνικής Τράπεζας)
• «Υφυπουργός Οικονομικών» : -
• «Υπουργός Εμπορίου» : Επαμεινώνδας Τσέλλος - (πρώην Γενικός Διευθυντής του ΟΤΕ)
• «Υφυπουργός Εμπορίου» : Γεώργιος Παπαδημητρακόπουλος (από 26 Ιανουαρίου 1967) - (χημικός)
• «Υπουργός Βιομηχανίας» : Νικόλαος Τσαγκρίδης - (χρηματιστής)
• «Υπουργός Δημοσίων Έργων»: Δημοσθένης Πίππας - (καθηγητής του Πολυτεχνείου)
• «Υφυπουργός Δημοσίων Έργων» : -
• «Υπουργός Συγκοινωνιών»  : Επαμεινώνδας Στασινόπουλος - (πρώην Γενικός Διευθυντής του Ε.Ι.Ρ.)
• «Υφυπουργός Συγκοινωνιών» : Ηλίας Στεργιόπουλος - (προϊστάμενος Ραδιοφωνικού Σταθμού Ενόπλων Δυνάμεων)
• «Υπουργός Γεωργίας» : Νικόλαος Χριστοδούλου - (καθηγητής Ανωτάτης Γεωπονικής)
• «Υφυπουργός Γεωργίας» : -
• «Υπουργός Κοινωνικής Προνοίας»: Ιωάννης Χρυσικός - (Πρύτανις του Πανεπιστημίου Αθηνών)
• «Υφυπουργός Κοινωνικής Προνοίας» : -
• «Υπουργός Υγιεινής» : προσωρινά, Ιωάννης Χρυσικός
• «Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας : Ανδρέας Κωστήρης - (τέως Αρεοπαγίτης)
• «Υπουργός Εργασίας» : Χρήστος Σταμπέλος - (πρώην Γενικός Διευθυντής Υπουργείου Εργασίας)
• «Υπουργός Προεδρείας της Κυβερνήσεως» : Νικόλαος Καρμίρης - (πρώην Γενικός Γραμματέας Υπουργείου Παιδείας)
• «Υφυπουργός της Προεδρείας της Κυβερνήσεως» : Δημήτριος Νιάνιας - (καθηγητής Πολυτεχνείου)
• «Υπουργός Βορείου Ελλάδος» : Παναγιώτης Χρήστου - (Πρύτανις του Α.Π.Θ.)