Κωνσταντίνος Νικολόπουλος (συγγραφέας)

Ο Κωνσταντίνος Νικολόπουλος - Αγαθόφρων (Σμύρνη, 1786 - Παρίσι, 12 Ιουνίου 1841) ήταν Έλληνας συνθέτης, μουσικός, συγγραφέας και φιλόλογος.

Κωνσταντίνος Νικολόπουλος
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Κωνσταντίνος Νικολόπουλος (Ελληνικά)
Γέννηση	1786[1][2][3] ή 1774[4][5][6] Σμύρνη
Θάνατος	1841[1][2][3] και 1842[4][5][6] Παρίσι
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Ιδιότητα	συνθέτης και φιλόλογος[7]
δεδομένα (π • σ • ε )

Η «Πατριωτική προτροπή προς το γένος των γραικών» του Νικολόπουλου. Σπαρτη του 1821

Βιογραφικό

Γεννήθηκε στην Σμύρνη της Μικράς Ασίας. Η καταγωγή του πατέρα του ήταν από την Ανδρίτσαινα. Μεγάλωσε στην Σμύρνη, όπου και σπούδασε λίγα χρόνια στην φημισμένη Ευαγγελική Σχολή. Το 1806, όταν η οικογένειά του μετανάστευσε στο Παρίσι, ο Νικολόπουλος έγινε βιβλιοθηκάριος στο Γαλλικό Ινστιτούτο, πράγμα που του επέτρεπε, στον ελεύθερο χρόνο του, να ασχολείται με τις ιδιωτικές του σπουδές. Έγινε μέλος της Φιλικής Εταιρείας, του Ελληνικού Κομιτάτου και της Φιλόμουσης Εταιρείας. Ήταν στενός φίλος και συνεργάτης του Αδαμάντιου Κοραή.^[8] Διέθετε ευρύτατη εγκυκλοπαιδική μόρφωση και διατηρούσε τακτική συνεργασία με το περιοδικό Revue Encyclopedique και έγραφε στο περιοδικό της Βιέννης Λόγιος Ερμής άρθρα με διάφορα ψευδώνυμα, όπως Αγαθόφρων Λακεδαιμόνιος, Ελληνόφρων Σαλαμίνιος κ.ά..^[8]

Μετά τον θάνατο του πατέρα του, δώρισε την πατρική του βιβλιοθήκη 3.500 τόμων στην Ανδρίτσαινα. Η βιβλιοθήκη αυτή αποτελεί τον πυρήνα της σημερινής Νικολοπούλειου Βιβλιοθήκης. Πέθανε αιφνιδίως το 1841 από τέτανο.

Η συνεισφορά του

Ο Νικολόπουλος έγραψε και εξέδωσε πολλά έργα πατριωτικού περιεχομένου για να ξεσηκώσει το έθνος ενάντια στα δεσμά του.^[9] Έκανε επιστημονικές έρευνες περί της μουσικής των αρχαίων Ελλήνων και τύπωσε έργα αρχαίων συγγραφέων. Ως μουσικός συνθέτης μελοποίησε αρχαία ελληνικά κείμενα για φωνή, χορωδία και πιάνο, όπως το προοίμιον της Ιλιάδος του Ομήρου, Ευμενίδες του Αισχύλου, Φοίνισσες του Ευριπίδη, Ένα χρόνο πριν από τον πρόωρο θάνατό του είχε μελοποιήσει την Ολυμπιακή ωδή του Πινδάρου. Ακόμη συνέθεσε τρεις ρομάντσες, μία καντάτα για τον Παλαιών Πατρών Γερμανό κ.ά. ^[10]. Εκτός αυτών συνέθεσε και λειτουργική μουσική για την Ορθόδοξη Εκκλησία (Κύριε ελέησον, Κύριε σώσον τους ευσεβείς, Την Ωραιότητα). Σ' αυτόν τον τομέα μάλιστα, της σύνθεσης δηλαδή πολυφωνικής μουσικής για την Ορθόδοξη Εκκλησία, θεωρείται πρωτοπόρος, αν και δεν είναι γνωστό εάν συνέθεσε και άλλου είδους τέτοια έργα, όπως είναι άγνωστοι και οι λόγοι που τον ώθησαν. Σίγουρα πάντως καταλυτικό ρόλο στην όλη του προσφορά διαδραμάτισε το γενικότερο κλίμα του Νεοελληνικού Διαφωτισμού.