Μπέρνχαρντ Ρουστ

Ο Μπέρνχαρντ Ρουστ (Bernhard Rust, 30 Σεπτεμβρίου 1883 - 8 Μαΐου 1945) διετέλεσε Υπουργός Παιδείας στη Ναζιστική Γερμανία.

Μπέρνχαρντ Ρουστ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Bernhard Rust (Γερμανικά)
Γέννηση	30  Σεπτεμβρίου 1883[1][2][3] Αννόβερο
Θάνατος	8  Μαΐου 1945[1][2][3] Nübel
Συνθήκες θανάτου	αυτοκτονία
Τόπος ταφής	Σλέσβιχ-Χόλσταϊν
Χώρα πολιτογράφησης	Γερμανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γερμανικά
Σπουδές	Πανεπιστήμιο Χούμπολτ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα και Γερμανικό Λαϊκό Κόμα της Ελευθερίας
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	Υπολοχαγός
Πόλεμοι/μάχες	Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	μέλος του Ράιχσταγκ της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης Βουλευτής του Γερμανικού Ράιχ Reichsminister
Βραβεύσεις	House Order of Hohenzollern Σιδηρούς Σταυρός Στρατιωτικός Σταυρός της Αξίας (Αυστροουγγαρία) Τιμητικός Σταυρός του Παγκόσμιου Πολέμου 1914/1918
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Τα πρώτα χρόνια

Ο Ρουστ γεννήθηκε στο Αννόβερο το 1883. Σπούδασε φιλολογία και λογοτεχνία και έλαβε διδακτορικό δίπλωμα. Στη συνέχεια ακολούθησε καριέρα εκπαιδευτικού (διορίστηκε το 1908) και σε σύντομο χρονικό διάστημα έγινε διευθυντής σε Γυμνάσιο της πόλης του. Το 1910 προσκλήθηκε επίσημα από το Πανεπιστήμιο του Χάλε (Halle) να διδάξει εκεί Γερμανική λογοτεχνία, ύστερα από τη δημοσίευση μιας εργασίας του σχετικά με τη διδασκαλία της Φιλοσοφίας στα Γυμνάσια της Γερμανίας. Ο Ρουστ δεν αποδέχθηκε την πρόταση και την απέρριψε ξανά ύστερα από δύο χρόνια. Σύμφωνα με τις επίσημες βιογραφίες, που εξέδωσε η Γερμανική Κυβέρνηση το 1938, ^[4], η άρνηση αυτή οφειλόταν στο ότι η διακαής του επιθυμία ήταν η εκπαίδευση της νέας γενιάς, πράγμα που τον ενδιέφερε πολύ περισσότερο από το να γίνει ένας θεωρητικός λόγιος. Ωστόσο, σύμφωνα με πιο αξιόπιστες πηγές, απολύθηκε από τη θέση του ως καθηγητή το 1930 λόγω της σύναψης ερωτικής σχέσης με μαθήτριά του.

Υπηρέτησε στον Γερμανικό Στρατό κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στον οποίο τραυματίσθηκε και τιμήθηκε με τον Σιδηρό Σταυρό. Ο τραυματισμός του αυτός φαίνεται ότι συνέβαλε κατά πολύ στην πνευματική του αστάθεια, που εμφάνιζε στην υπόλοιπη ζωή του.

Σταδιοδρομία ως Υπουργός του Ράιχ

Ο Ρουστ έγινε μέλος του NSDAP το 1922 και το 1930, ύστερα από την απόλυσή του, εκλέχτηκε μέλος του Ράιχσταγκ. Το 1933 έγινε Υπουργός Παιδείας στην Πρωσία ενώ το 1934, ίσως και λόγω της προσωπικής φιλίας που τον συνέδεε με τον Χίτλερ, διορίσθηκε Υπουργός Επιστημών, Παιδείας και Πολιτισμού του Ράιχ (Reichsminister für Wissenschaft, Erziehung und Volksbildung), ο πρώτος στη Γερμανία. Μέχρι τότε, η Παιδεία αποτελούσε μέριμνα των τοπικών Κυβερνήσεων και δεν υπήρχε αντίστοιχο κεντρικό Υπουργείο. Η ναζιστική Κυβέρνηση δημιούργησε το Υπουργείο Παιδείας με τον σαφή στόχο να θεσπίσει κεντρικό πρόγραμμα εκπαίδευσης, βασισμένο στα εθνικοσοσιαλιστικά ιδεώδη, όχι μόνο για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, αλλά και, κυρίως, για την τριτοβάθμια. Έτσι, ο Ρουστ έγινε το όργανο παρέμβασης των Ναζί αρχικά στο διδακτικό προσωπικό των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, αποπέμποντας, λόγω της Εβραϊκής καταγωγής τους, της αντιναζιστικής ή της αριστερής τους ιδεολογίας, καθηγητές όπως τους Άλμπερτ Αϊνστάιν και Φριτς Χάμπερ (κατόχους ήδη βραβείου Νόμπελ), μαζί με περίπου ακόμη 1.000 άτομα. Ο Ρουστ δήλωσε τότε ότι "οφείλουμε να αναπτύξουμε άρεια εκπαίδευση, αλλιώς θα χάσουμε το μέλλον"^[5]. Το διδακτικό προσωπικό υποχρεώθηκε να εγγραφεί στο Κόμμα, προκειμένου να συνεχίσει να εργάζεται (γι' αυτό και ο εκπαιδευτικός κλάδος είχε τα περισσότερα εγγεγραμμένα στο Κόμμα μέλη από οποιονδήποτε άλλον, ποσοστό 32%). Το 1934 εξέδωσε την πρώτη του διαταγή: Μαθητές και καθηγητές όφειλαν να χαιρετούν μόνο με τον ναζιστικό χαιρετισμό, ο οποίος "αποτελεί το σύμβολο της νέας Γερμανίας". Ο Ρουστ συνέχισε τη ναζιστικοποίηση της Εκπαίδευσης επιβάλλοντας αναλυτικά προγράμματα διαπνεόμενα από εθνικοσοσιαλιστικά ιδεώδη, ενώ παράλληλα εμφανίστηκαν περιοδικά όπως "Γερμανικά Μαθηματικά" (Deutshe Mathematik) και διακεκριμένοι πανεπιστημιακοί ενθαρρύνονταν στον διαχωρισμό σε εβραϊκή και άρεια επιστήμη. Όλες αυτές οι ενέργειες οδήγησαν, όπως ήταν φυσικό, στην κατάρρευση της Γερμανικής Σχολής της Φυσικής, την οποία είχαν δημιουργήσει επιστήμονες όπως οι Αϊνστάιν, Μαξ Πλανκ, Βέρνερ Χάιζενμπεργκ, Έρβιν Σρέντιγκερ κ.ά.

Σημαντική ήταν, επίσης, και η παραποίηση της ιστορικής αλήθειας στα διδακτικά εγχειρίδια που εξέδιδε, πλέον, το ίδιο το Υπουργείο. Όλες οι ενέργειες του Ρουστ στην Εκπαίδευση συνοψίζονται στη δήλωσή του: "Ο σκοπός της Εκπαίδευσης πρέπει να είναι η δημιουργία εθνικοσοσιαλιστών"^[6].

Ο Ρουστ αυτοκτόνησε στις 8 Μαΐου του 1945, ύστερα από την υπογραφή παράδοσης της Γερμανίας στους Συμμάχους.