Μπιέλοβαρ

Το Μπιέλοβαρ (κροατικά: Bjelovar, ουγγρικά: Belovár, γερμανικά: Bellowar, Καϊκαβιανά: Belovar) είναι πόλη στην κεντρική Κροατία, διοικητικό κέντρο της κομητείας Μπιέλοβαρ-Μπιλόγκονα. Ο δήμος του Μπιέλοβαρ σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει 40.276 κατοίκους, από τους οποίους το 91,25% είναι Κροάτες,^[1] ενώ η πόλη του Μπιέλοβαρ έχει 27.024 κατοίκους.^[2] Η πόλη του Μπιέλοβαρ είναι κτισμένη σε ένα οροπέδιο στη βορειοδυτική Κροατία, ανάμεσα στο Ζάγκρεμπ και τη δυτική Σλαβονία, σε υψόμετρο 130 μέτρων.

Μπιέλοβαρ
Σημαία Έμβλημα
Μπιέλοβαρ
Χώρα	Κροατία
Διοικητική υπαγωγή	Ζουπανία του Μπιέλοβαρ-Μπιλόγκορα
Ίδρυση	1756
Έκταση	191
Υψόμετρο	133
Πληθυσμός	40.276
Ταχ. κωδ.	43000
Τηλ. κωδ.	043
Ζώνη ώρας	θερινή ώρα Κεντρικής Ευρώπης
Ιστότοπος	bjelovar.hr/
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ιστορία

Η παλαιότερη νεολιθική θέση στην περιοχή είναι στο Ζντράλοβι, όπου κατά τη διάρκεια της κατασκευής ενός υπογείου ανακαλύφθηκε ένα υπόγειο καταφύγιο το οποίο αναγνωρίστηκε ότι ανήκε στον πολιτισμό Στάρτσεβο (5000-4300 π.Χ.).^[3][4][5] Τα ευρήματα από το Ζντράλοβι ανήκουν στον τοπικό υπότυπο ενός ποικιλόμορφου νεολιθικού πολιτισμού και προς τα τελευταία στάδια του πολιτισμού Στάρτσεβο. Επίσης υπάρχουν ευρήματα από τους πολιτισμούς του Κορένοβο, Σόποτ, Λασίνγια και Βούτσεντολ.^[6]

Το όνομα Μπιέλοβαρ αναφέρεται για πρώτη φορά το 1320, αλλά το πρωτότυπο κείμενο έχει χαθεί και δεν είναι γνωστό που βρίσκεται εκείνο το Μπιέλοβαρ.^[7] Το Μπιελοβάρ αναφέρεται για πρώτη φορά το 1412 σε δύο έγγραφα, ενώ αναφέρεται και στα αρχεία του συμβουλίου του Ζάγκρεμπ το 1413. Η παλαιότερη αναφορά του τοπωνυμίου Μπιελοβάρ το οποίο ταυτίζεται με τη σημερινή πόλη χρονολογείται το 1482, σε ευχαριστήρια επιστολή σχετικά με την κληρονομιά μιας έκτασης κοντά στο Μπιελοβάρ.^[7] Ο παλαιότερος που χάρτης που αναφέρει το Μπιελοβάρ χρονολογείται από το 1639. Μέχρι το 1660, το Μπιέλοβαρ είχε ήδη αναπτυχθεί περισσότερο από ένα συνηθισμένο χωριό.^[7] Η περιοχή απέκτησε σημασία με την κατασκευή ενός νέου οχυρού το 1756, υπό τις διαταγές της Μαρίας Θηρεσίας, οπότε και το Μπιέλοβαρ χαρακτηρίστηκε επισήμως πόλη.^[7] Στόχος των οχυρώσεων ήταν η άμυνα ενάντια στις επιδρομές των Οθωμανών στην κεντρική Κροατία. Μετά το τέλος αυτών των πολέμων, η πόλη ανακηρύχθηκε ελεύθερη βασιλική πόλη το 1874.

Στο τέλος του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, το Μπιέλοβαρ ήταν έδρα της κομητείας Μπιέλοβαρ-Κριτσέβτσι του βασιλείου της Κροατίας-Σλαβονίας, τμήματος της Αυστροουγγαρίας. Από το 1929 μέχρι το 1939 υπαγόταν στην Μπανοβίνα του Σάβα και από το 1939 μέχρι το 1941 στη Μπανοβίνα της Κροατίας, τμήμα του βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας.

Αδελφοποιημένες πόλεις

Το Μπιέλοβαρ έχει αδελφοποιηθεί με τις εξής πόλεις:

• – Ιμότσκι, Κροατία
• – Νοβάλια, Κροατία
• – Πάκρατς, Κροατία
• – Ρουμπιέρα, Ιταλία
• – Βίσοκο, Βοσνία και Ερζεγοβίνη