Μόνικα Βίτι

Η Μόνικα Βίτι (ιταλικά: Monica Vitti, γεννημένη ως Μαρία Λουίζα Τσετσιαρέλι, Ρώμη, 3 Νοεμβρίου 1931 - Ρώμη, 2 Φεβρουαρίου 2022) ήταν Ιταλίδα ηθοποιός και σεναριογράφος.

Μόνικα Βίτι
Η Μόνικα Βίτι το 1990
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Monica Vitti (Ιταλικά)
Ψευδώνυμο	Μόνικα Βίτι
Γέννηση	3 Νοεμβρίου 1931 (1931-11-03) Ρώμη, Ιταλία
Θάνατος	2 Φεβρουαρίου 2022 (90 ετών) Ρώμη, Ιταλία
Αιτία θανάτου	Άνοια με σωμάτια Lewy
Συνθήκες θανάτου	φυσικά αίτια
Τόπος ταφής	Κάμπο Βεράνο[1]
Χώρα πολιτογράφησης	Ιταλική
Σπουδές	Εθνική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης Silvio D'Amico
Ιδιότητα	Ηθοποιός, σεναριογράφος
Εν ενεργεία	1954-1991
Σύζυγος	Ρομπέρτο Ρούσο (ν. 2000)
Σύντροφος	Μικελάντζελο Αντονιόνι Κάρλο Ντι Πάλμα (1964 – Δεκαετία του 1970)
Όργανα	φωνή
Βραβεύσεις	Targa d'Oro (1963), Διοικητής του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων (26  Ιανουαρίου 1995)[2], Νάστρο ντ' Αρτζέντο Β' Γυναικείου Ρόλου (1962), βραβείο Νταβίντ ντι Ντονατέλο Α' γυναικείου ρόλου (1969), βραβείο Νταβίντ ντι Ντονατέλο Α' γυναικείου ρόλου (1971), βραβείο Νταβίντ ντι Ντονατέλο Α' γυναικείου ρόλου (1974), βραβείο Νταβίντ ντι Ντονατέλο Α' γυναικείου ρόλου (1976), βραβείο Νταβίντ ντι Ντονατέλο Α' γυναικείου ρόλου (1979), Νάστρο ντ' Αρτζέντο Α' Γυναικείου Ρόλου (1969), Νάστρο ντ' Αρτζέντο Α' Γυναικείου Ρόλου (1976), Golden Lion for Lifetime Achievement (1995), Μεγάλος ταξιάρχης του Τάγματος της Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας, Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής και Silver Bear for Outstanding Artistic Contribution (1984)
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Βιογραφία

Γεννήθηκε ως Μαρία Λουίζα Τσετσιαρέλι το 1931 στη Ρώμη από Ρωμαίο πατέρα και Μπολονέζα μητέρα.^[3] Μεγάλωσε σε διάφορες πόλεις της Νοτίου Ιταλίας, λόγω της εργασίας του πατέρα της που ήταν δημόσιος υπάλληλος.^[4]

Το 1953 αποφοίτησε από την Εθνική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης, όντας μαθήτρια του δραματουργού Σίλβιο Ντ’Αμίκο, ο οποίος είχε επανδρώσει την Ακαδημία.

Για κάποια χρόνια στις αρχές της καριέρας της, η Μόνικα Βίτι (το οποίο καλλιτεχνικό ψευδώνυμο βασίστηκε σε παραλλαγές του υποκοριστικού του ονόματος της και του πατρικού επωνύμου της μητέρας της) έπαιζε εξολοκλήρου στο θέατρο και στην όπερα, μέχρι να ασχοληθεί με τις κωμικές ταινίες και γενικότερα με τον κινηματογράφο.^[5]

Πρωταγωνίστησε σε ταινίες του Λουίς Μπουνιουέλ του Ντίνο Ρίζι, του Μάριο Μονιτσέλι, όμως έγινε γνωστή κυρίως από τις ταινίες του Μικελάντζελο Αντονιόνι, του οποίου ήταν καλλιτεχνική μούσα και σύντροφος^[6]. Το 1968 ο Αντονιόνι αποφάσισε να ζητήσει τη Μόνικα Βίτι σε γάμο. "Με αιφνιδίασε!", σχολίασε η Βίτι. "Σκεφθείτε ότι συμβιώνουμε έντεκα χρόνια και ποτέ δεν ετέθη ζήτημα γάμου..."^[7].

Τιμήθηκε με πολλά βραβεία, μεταξύ αυτών 9 βραβεία Νταβίντ ντι Ντονατέλο, 11 ιταλικές Χρυσές Σφαίρες, μία Αργυρή Άρκτο καλύτερης ηθοποιού και τον Τιμητικό Χρυσό Λέοντα για την προσφορά της στον κινηματογράφο.^[8]

Τα τελευταία χρόνια της ζωής της ήταν απομονωμένη στο σπίτι της στη Ρώμη, υποφέροντας από τη Άνοια με σωμάτια Lewy, με τον σύζυγο της, Ρομπέρτο Ρούσο, να τη φροντίζει.^[9]

Απεβίωσε συνεπεία επιπλοκών αυτής στο σπίτι της στην Ρώμη, στις 2 Φεβρουαρίου 2022, σε ηλικία 90 ετών.^[10] Η σορός της τέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα για μια μέρα στον Καπιτωλίνο Λόφο της Ρώμης, πριν την κρατική κηδεία της στην Βασιλική της Σάντα Μαρία στο Μοντεσάντο (Εκκλησία των Καλλιτεχνών). Ενταφιάστηκε σε οικογενειακό τάφο στο κοιμητήριο του Κάμπο Βεράνο.

Ενδεικτική φιλμογραφία

• 1955 Adriana Lecouvreur
• 1960 Η Περιπέτεια
• 1961 Η Νύχτα
• 1962 Η Έκλειψη
• 1963 Το αλατοπίπερο της ζωής
• 1964 The flying saucer
• 1964 Κόκκινη Έρημος
• 1965 Οι κούκλες
• 1966 Οι βασίλισσες
• 1969 Βοήθησέ με... αγάπη μου!
• 1970 Σκάνδαλα παντρεμένων
• 1971 Δώδεκα φορές θηλυκό
• 1974 Το Φάντασμα της Ελευθερίας
• 1975 Τρελές γυναίκες τα μεσάνυχτα
• 1978 Αγάπες μου
• 1979 Πονηρά κρεβάτια, κατεργάρες γόησσες
• 1983 Φλερτ
• 1990 Scandalo segreto