Νι

Το γράμμα νυ (απλοποιημένη γραφή: νι, κεφαλαίο: Ν, πεζό: ν) είναι το δέκατο τρίτο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου. Στα νέα ελληνικά αντιστοιχεί, είτε ως μονό είτε ως διπλό γράμμα, με το έρρινο φατνιακό σύμφωνο /n/ που πραγματώνεται είτε με τον αντίστοιχο φθόγγο [n] είτε ως ουρανικό [ɲ] έναντι εμπρόσθιων φωνηέντων σε ορισμένες περιπτώσεις ουρανικοποίησης της νέας ελληνικής (π.χ. νιάτα).^[1] Πέραν τούτου, η ουρανική πραγμάτωση έναντι του ουρανικού φωνήεντος /i/ είναι ίδιον πολλών διαλέκτων και λαλιών της ελληνικής.^[2] Συμμετέχει επίσης στο δίγραφο <ντ> που αντιστοιχεί με το ηχηρό οδοντικό κλειστό φώνημα /d/ και φθόγγο.^[1] Προήλθε από το φοινικικό γράμμα νουν, που στα φοινικικά σήμαινε ψάρι^[3] και αποτέλεσε βάση για το αντίστοιχο γράφημα των λατινικών και κυριλικών αλφαβήτων.

Στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης έχει αριθμητική αξία ν´ = 50.

Ως σύμβολο

το κεφαλαίο "N" συμβολίζει:

• τους νέους οδηγούς
• τον Nότο

Το πεζό "ν" χρησιμοποιείται για να συμβολίζει:

• το νετρίνο στην φυσική στοιχειωδών σωματιδίων.
• την συχνότητα ενός κύματος στην φυσική.

Δείτε επίσης

• Τελικό Νι