Ο Τραγουδιστής της Τζαζ

Ο Τραγουδιστής της Τζαζ (πρωτότυπος τίτλος:The Jazz Singer) είναι μια αμερικανική δραματική ταινία του 1927 σε σκηνοθεσία του Άλαν Κρόσλαντ και σε παραγωγή της Warner Bros. Pictures. Είναι η πρώτη κινηματογραφική ταινία μεγάλου μήκους με συγχρονισμένη ηχογραφημένη μουσική και χειλικό τραγούδι και ομιλία (σε πολλές μεμονωμένες σεκάνς). Η κυκλοφορία της ταινίας προανήγγειλε την εμπορική άνοδο των ταινιών με ήχο και ουσιαστικά σηματοδότησε το τέλος της εποχής του βωβού κινηματογράφου με το σύστημα ήχου Vitaphone σε δίσκο, με έξι τραγούδια που ερμήνευσε ο Αλ Τζόλσον. Βασισμένη στο ομότιτλο θεατρικό έργο του 1925 από τον Σάμσον Ράφελσον, η πλοκή διασκευάστηκε από το διήγημά του, το "The Day of Atonement".

Ο Τραγουδιστής της Τζαζ
Κινηματογραφική αφίσα
Σκηνοθεσία	Άλαν Κρόσλαντ
Παραγωγή	Warner Bros. Pictures
Σενάριο	Άλφρεντ Κον (σενάριο) Σάμσον Ράφελσον (θεατρικό έργο)
Βασισμένο σε	The Jazz Singer
Πρωταγωνιστές	Αλ Τζόλσον Μέι Μακαβόι Γουόρνερ Όλαντ Εζενί Μπέσερερ Γιοσέλε Ρόζενμπλατ
Μουσική	Λούις Σίλβερς
Φωτογραφία	Χαλ Μορ
Μοντάζ	Harold McCord
Εταιρεία παραγωγής	Warner Bros. και The Vitaphone Corporation
Διανομή	Warner Bros. και Netflix
Πρώτη προβολή	6 Οκτωβρίου 1927
Διάρκεια	89 λεπτά 96 λεπτά (με επιπλέον σκηνές)
Προέλευση	Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Γλώσσα	Αγγλικά
Προϋπολογισμός	422.000 δολάριο ΗΠΑ
Ακαθάριστα έσοδα	3.000.000 δολάριο ΗΠΑ
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η ταινία απεικονίζει τη φανταστική ιστορία του Jakie Rabinowitz, ενός νεαρού άνδρα που αψηφά τις παραδόσεις της πιστής εβραϊκής οικογένειάς του. Αφού τραγουδάει δημοφιλείς μελωδίες σε μια μπυραρία, τιμωρείται από τον πατέρα του, έναν hazzan (ψάλτη), με αποτέλεσμα ο Jakie να το σκάσει από το σπίτι. Μερικά χρόνια αργότερα, αυτοαποκαλούμενος πλέον ως Τζακ Ρόμπιν, γίνεται ένας ταλαντούχος τραγουδιστής της τζαζ, παίζοντας σε blackface.Ο ίδιος προσπαθεί να χτίσει μια καριέρα ως διασκεδαστής, αλλά οι επαγγελματικές του φιλοδοξίες έρχονται τελικά σε σύγκρουση με τις απαιτήσεις του σπιτιού του και της κληρονομιάς του.

Ο παραγωγός της ταινίας Ντάριλ Φ. Ζανάκ κέρδισε ένα Τιμητικό Βραβείο Όσκαρ για την παραγωγή της ταινίας, ενώ ο Άλφρεντ Κον ήταν υποψήφιος για την Καλύτερο Σενάριο (Διασκευή) στα 1α Όσκαρ.^[1] Το 1996, η ταινία επιλέχθηκε για διατήρηση στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου των Ηνωμένων Πολιτειών από τη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου ως "πολιτιστικά, ιστορικά ή αισθητικά σημαντική".^[2] Το 1998, η ταινία επιλέχθηκε με ψηφοφορία που διεξήχθη από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου ως μία από τις καλύτερες αμερικανικές ταινίες όλων των εποχών, καταλαμβάνοντας την ενενήντα θέση.^[3]