Σεχταρισμός

Σεκταρισμός ή Σεχταρισμός (αγγλ. sectarism < λατ. secta) ονομάζεται η αυστηρή προσκόλληση στις πεποιθήσεις μιας σέκτας.

Ο όρος αυτός χρησιμοποιείται επίσης για να περιγράψει την στενότητα πνεύματος και την έλλειψη ανεκτικότητας όσον αφορά την στάση και συμπεριφορά ομάδας ατόμων, που παρουσιάζεται σε θρησκευτικό, πολιτικό ή άλλο επίπεδο και εκδηλώνεται με την προσκόλληση σε μια ιδεολογία, δόγμα ή παράδοση με αδιαλλαξία και φανατισμό. Ο σεκταρισμός την περίπτωση αυτή μπορεί να περιλαμβάνει διακρίσεις και αποδοκιμασία προς εκείνους που είναι εκτός σέκτας.

Χρησιμοποιείται επίσης αναφορικά με ομάδες που ενυπάρχουν σε θρησκεύματα ή ομολογίες της ίδιας θρησκείας.

Σεκταρισμός και Χριστιανισμός

Σε σχέση με τον βασικό ορισμό του σεκταρισμού που αναφέρεται στο σύνολο των αρχών και των πεποιθήσεων που έχουν τα μέλη μιας θρησκευτικής σέκτας, μια χριστιανική σέκτα παρουσιάζεται συχνά ως Αποσχιστικού τύπου, απορρίπτει δηλ. τις επικρατούσες χριστιανικές εκκλησίες με βάση μια κριτική εξωτερικού τύπου του 17ου αιώνα, η οποία σύμφωνα με την Φιλοσοφία της θρησκείας είναι πλέον απαρχαιωμένη και μη αποδεκτή^[1].

Αν και όλες οι σέκτες παρουσιάζονται να μονοπωλούν το ενδιαφέρον και την καθοδήγηση του Θεού, όπως και την κατοχή της αλήθειας σε σχέση με τις επικρατούσες εκκλησίες επειδή ισχυρίζονται ότι εγκατέλειψαν τις αρχές τους ^[2], για όσους βρίσκονται εκτός της επιρροής αυτών των ομάδων θεωρείται δυνατόν να προσδιοριστεί η αρχή τους και να ερμηνευτεί η παρουσία τους με πολιτικά και κοινωνικοοικονομικά κριτήρια^[3].

Οι σέκτες, συχνά προσδιορίζονται νομικά ως οργανώσεις και ενώ κάποιες από αυτές αν και ισχυρίζονται ότι αποτελούν "θρησκεία", συχνά αμφισβητούνται^[4] ενώ υπάρχουν φορές που έχουν απορριφθεί κατηγορίες για παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατά χωρών που τις θεωρούν υπεύθυνες είτε για τη διανοητική αποσταθεροποίηση των μελών τους, είτε για οικονομικούς εξαναγκασμούς, για διάρρηξη των σχέσεων των πολιτών με το περιβάλλον τους κ.ά.

Ο όρος "αιρέσεις" που χρησιμοποιείται κάποιες φορές γι' αυτό το φαινόμενο, αντιμετωπίζεται από αυτές τις θρησκευτικές ομάδες ως παραπειστικός, διότι υπονοεί μια παρέκκλιση από κάποιο "ορθό" δόγμα το οποίο εκείνες δεν αποδέχονται. Ο όρος σέχτα (sect) που χρησιμοποιείται διεθνώς θεωρείται καλύτερος, αλλά κι αυτός δεν έχει καμιά νομική βαρύτητα σε χώρες που υποτίθεται ότι δεν διώκουν το θρησκευτικό φρόνημα^[5].