Σκωτικό Κοινοβούλιο
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Το Σκωτικό Κοινοβούλιο (Σκωτικά γαελικά:Pàrlamaid na h-Alba· Σκωτικά: Scottish Pairlament)[1][2][3][4] είναι ένα αποκεντρωμένο εθνικό, μονοθάλαμο νομοθετικό σώμα της Σκωτίας, που βρίσκεται στην περιοχή Χόλυρουντ της πρωτεύουσας, του Εδιμβούργου. Συχνά αναφέρεται ως «νέο» αγνοώντας ότι η ιστορία του Κοινοβουλίου της Σκωτίας ανάγεται στον Μεσαίωνα. Το Κοινοβούλιο, το οποίο ανεπίσημα αναφέρεται ως "Χόλυρουντ"[5], είναι δημοκρατικά εκλεγμένο σώμα που περιλαμβάνει 129 μέλη γνωστά ως Μέλη του Σκωτικού Κοινοβουλίου (ΜΣΚ). Τα μέλη εκλέγονται για τετραετείς θητείες με το σύστημα μεικτής αναλογικής εκπροσώπησης μελών. Ως αποτέλεσμα, 73 ΜΣΚ αντιπροσωπεύουν μοναδικές γεωγραφικές εκλογικές περιφέρειες που εκλέγονται με πλειοψηφικό σύστημα, με ακόμη 56 να εκλέγονται από οκτώ περιοχές, που η καθεμία εκλέγει επτά ΜΣΚ.[6] Οι πιο πρόσφατες γενικές εκλογές στο Κοινοβούλιο διεξήχθησαν στις 3 Μαΐου 2007.
 |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται μετάφραση.
Αν θέλετε να συμμετάσχετε, μπορείτε να επεξεργαστείτε το λήμμα μεταφράζοντάς το ή προσθέτοντας δικό σας υλικό και να αφαιρέσετε το {{μετάφραση}} μόλις το ολοκληρώσετε. Είναι πιθανό (και επιθυμητό) το ξενόγλωσσο κείμενο να έχει κρυφτεί σαν σχόλιο με τα <!-- και -->. Πατήστε "επεξεργασία" για να δείτε ολόκληρο το κείμενο. |
Το αρχικό Κοινοβούλιο της Σκωτίας (ή "Τάξεις της Σκωτίας") ήταν το εθνικό νομοθετικό σώμα του ανεξάρτητου Βασιλείου της Σκωτίας, και λειτούργησε από τον πρώιμο 13ο αιώνα έως τη συγχώνευση του Βασιλείου της Σκωτίας με το Βασίλειο της Αγγλίας, υπό τους Όρους της Ένωσης του 1707, για να δημιουργηθεί το 1707 το Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας.[7] Ως συνέπεια, το Κοινοβούλιο της Σκωτίας συγχωνεύθηκε με το Κοινοβούλιο της Αγγλίας για να δημιουργήσει το Κοινοβούλιο της Μεγάλης Βρετανίας, το οποίο έδρευε στο Ουεστμίνστερ στο Λονδίνο.[7]
Μετά από ένα δημοψήφισμα το 1997, στο οποίο οι Σκώτοι έδωσαν την συγκατάθεσή τους, ιδρύθηκε το παρόν Κοινοβούλιο από τον Νόμο της Σκωτίας 1998, το οποίο αρχίζει τις εξουσίες του ως αποκεντρωμένο νομοθετικό σώμα. Ο Νόμος περιγράφει τη νομοθετική ικανότητα του Κοινοβουλίου - τις περιοχές στις οποίες μπορεί να φτιάχνει νόμους - από ιδιαίτερα αναλυτικές εξουσίες που είναι "συγκρατημένες" στο Κοινοβούλιο του Ηνωμένου Βασιλείου: όλα τα ζητήματα που δεν συγκρατώνται ιδιαίτερα είναι αυτόματα στην αρμοδιότητα του Σκωτικού Κοινοβουλίου.[8] Το Κοινοβούλιο του ΗΒ διατηρεί την ικανότητα να τροποποιήσει τους όρους αναφοράς του Σκωτικού Κοινοβουλίου, και μπορεί να επεκτείνει ή να μειώσει τις περιοχές στις οποίες μπορεί να κάνει νόμους.[9] Η πρώτη συνεδρίαση του νέου Κοινοβουλίου έλαβε χώρα στις 12 Μαΐου 1999.[10]
Remove ads
Ιστορία
Πριν τους Νόμους της Ένωσης του 1707 που συγχώνευσαν το Βασίλειο της Σκωτίας με το Βασίλειο της Αγγλίας (για να δημιουργήσουν το Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας), η Σκωτία είχε ένα ανεξάρτητο κοινοβούλιο με ένα νομοθετικό σώμα γνωστό ως οι Τρεις Τάξεις. Οι αρχικές Σκωτικές προτάσεις στην διαπραγμάτευσης για την Ένωση προέβαλαν ένα αποκεντρωμένο Κοινοβούλιο να διατηρηθεί στην Σκωτία, αλλά αυτό δεν έγινε δεκτό από τους Άγγλους διαπραγματευτές.[11]
Για τα επόμενα τριακόσια χρόνια, η Σκωτία κυβερνήθηκε απευθείας από το Κοινοβούλιο του Ηνωμένου Βασιλείου, στο Ουεστμίνστερ, και η έλλειψη ενός Σκωτικού Κοινοβουλίου παρέμεινε ένα σημαντικό στοιχείο στην Σκωτική εθνική ταυτότητα.[12] Προτάσεις για ένα 'αποκεντρωμένο' Κοινοβούλιο έγιναν πριν το 1914, αλλά αναβλήθηκαν επ' αόριστον εξαιτίας της έκρηξης του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου.[12] Μια απότομη αύξηση στον εθνικισμό στην Σκωτία κατά την ύστερη δεκαετία του 1960 τροφοδότησαν απαιτήσεις για μια μορφή αυτοκυβέρνησης ή πλήρους ανεξαρτησίας, και ζητήθηκε η τρέχουσα Εργατική Κυβέρνηση του Χάρολντ Ουίλσον να συστήσει την Επιτροπή Κίλμπραντον για να εξετάσει το Σύνταγμα του ΗΒ το 1969.[12] Ένας από τους αντικειμενικούς σκοπούς της επιτροπής ήταν να εξετάσει τρόπους που θα καθιστούσαν δυνατήπερισσότερη αυτοδιοίκηση για την Σκωτία, μέσα στο ενιαίο κράτος του Ηνωμένου Βασιλείου.[12] Ο Κίμπραντον δημοσίευσε την αναφορά του το 1973 προτείνοντας την ίδρυση μιας απευθείας εκλεγόμενης Σκωτικής Συνέλευσης για να νομοθετεί για την πλειοψηφία των τοπικών Σκωτικών ζητημάτων.[13] Εκείνη την περίοδο, η ανακάλυψη του πετρελαίου στην Βόρεια Θάλασσα και η ακόλουθη εκστρατεία "It's Scotland's oil"του Σκωτικού Εθνικού Κόμματος (SNP) κατέληξαν σε αυξανόμενη υποστήριξη για Σκωτική ανεξαρτησία, καθώς και στο SNP. Το κόμμα υποστήριξε ότι τα έσοδα από το πετρέλαιο δεν ωφελούσαν την Σκωτία όσο θα έπρεπε.[12] Το συνδυασμένο αποτέλεσμα αυτών των γεγονότων οδήγησε τον Πρωθυπουργό Ουίλσον να δεσμεύσει την κυβέρνησή του για κάποια μορφή αποκεντρωμένου νομοθετικού σώματος το 1974.[12] Παρ' όλ'αυτά, δεν ήταν μέχρι το 1978 που οι τελικές νομοθετικές προτάσεις για μια Σκωτική Συνέλευση πέρασαν στο Κοινοβούλιο του Ηνωμένου Βασιλείου.
Υπό τους όρους των Νόμων της Σκωτίας 1978, μια αιρετή συνέλευση θα ιδρυόταν στο Εδιμβούργο με δεδομένο ότι η πλειοψηφία του Σκωτικού εκλεκτορικού σώματος θα ψήφιζε υπέρ αυτής σε ένα δημοψήφισμα που θα διοργανωνόταν την 1η Μαρτίου 1979. Το δημοψήφισμα για την Σκωτία του 1979 που θα εγκαθιστούσε μια αποκεντρωμένη Σκωτική Συνέλευση απέτυχε. Αν και το 52% ήταν ευνοϊκό προς μια Σκωτική Συνέλευση, το ποσοστό αυτό δεν αντιστοιχούσε τουλάχιστον στο 40% του συνολικού αριθμού των εκλογέων, το οποίο και αποτελούσε το ελάχιστο όριο για την ψήφιση του μέτρου, καθώς ένα 32,9% του εκλογικού σώματος δεν προσήλθε στις κάλπες.[14] Κατά τις δεκαετίες του '80 και του '90, η απαίτηση για ένα Σκωτικό Κοινοβούλιο αναπτύχθηκε, εν μέρει επειδή η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου ελεγχόταν από το Συντηρητικό Κόμμα, ενώ η ίδια η Σκωτία εξέλεγε πολύ λίγους Συντηρητικούς βουλευτές.[12] Ως συνέπεια της ήττας στο δημοψήφισμα του 1979, η Εκστρατεία για μια Σκωτική Συνέλευση εγκαινιάσθηκε ως ομάδα πίεσης, οδηγώντας στην Σκωτική Συνταγματική Συνέλευση του 1989 με διάφορους οργανισμούς, με πολιτικά κόμματα και αντιπροσώπους της βιομηχανίας να λαμβάνουν μέρος. Δημοσιεύοντας το προσχέδιό της για την αποκέντρωση το 1995, η Συνέλευση παρέσχε μεγάλο μέρος της βάσης για την δομή του Κοινοβουλίου.[15]
Η αποκέντρωση έγινε μέρος της πλατφόρμας του Εργατικού Κόμματος το οποίο τον Μάιο του 1997 ανέλαβε την εξουσία με ηγέτη τον Τόνι Μπλερ.[12] Τον Σεπτέμβριο του 1997, ένα δημοψήφισμα του Σκωτικού εκλεκτορικού σώματος διασφάλισε μια πλειοψηφία υπέρ της ίδρυσης ενός νέου αποκεντρωμένου Σκωτικού Κοινοβουλίου, with tax-varying powers, στο Εδιμβούργο.[16] Μια εκλογή διεξήχθη στις 6 Μαΐου 1999, και στις 1 Ιουλίου του ίδιου έτους η εξουσία μεταφέρθηκε από το Ουεστμίνστερ στο νέο Κοινοβούλιο.[17]
Remove ads
Κτήριο
Από τον Σεπτέμβριο του 2004, η επίσημη έδρα του Σκωτικού Κοινοβουλίου είναι ένα νέο κτήριο του Σκωτικού Κοινοβουλίου, στην περιοχή Χόλυρουντ του Εδιμβούργου. Σχεδιασμένο από τον Καταλανό αρχιτέκτονα Ένρικ Μιράγιες, μερικά από τα κύρια χαρακτηριστικά του συγκροτήματος περιλαμβάνουν φυλλόσχημα κτήρια, μια πτέρυγα με γρασίδι στη στέγη που συγχωνεύεται στο παρακείμενο πάρκο και τοίχοι gabion δημιουργημένοι από τις πέτρες προηγούμενων κτιρίων. Σε όλο το κτίριο υπάρχουν πολλά επαναλαμβανόμενα μοτίβα, όπως σχήματα βασισμένα στο Skating Minister Raeburn's.[18] Crow-stepped gables and the upturned boat skylights of the Garden Lobby, συμπληρώνουν την μοναδική[19] αρχιτεκτονική. Η Βασίλισσα Ελισάβετ Β' εγκαινίασε το νέο κτήριο στις 9 Οκτωβρίου 2004.
Remove ads
Νομοθετικές λειτουργίες
Σύνθεση και εξουσίες
Η Πράξη της Σκωτίας 1998 που ψηφίστηκε από το Κοινοβούλιο του Ηνωμένου Βασιλείου και έλαβε τη βασιλική συγκατάθεση της Βασίλισσας Ελισάβετ Β΄ στις 19 Νοεμβρίου 1998,[20] διέπει τις λειτουργίες και το ρόλο του Σκωτικού Κοινοβουλίου και καθορίζει την νομοθετική του ικανότητα.[21] Η Πράξη της Σκωτίας 2012 επεκτείνει τις αποκεντρωμένες δυνατότητες.
Εκλογές
| ||||||||
Έχουν διεξαχθεί έξι εκλογικές αναμετρήσεις για το Κοινοβούλιο, το 1999, το 2003, το 2007, το 2011, 2016 και το 2021.
Μετά τις εκλογές του 2011, αποφασίστηκε να διεξάγονται κάθε πέντε έτη (όχι τα συνήθη τέσσερα) μετά την ημερομηνία της προηγούμενης εκλογής, μια επιλογή που έγινε για να αποφευχθεί μια σύμπτωση των ημερομηνιών των εκλογών για το Κοινοβούλιο του Ηνωμένου Βασιλείου στο Λονδίνο. Η αρχική σύμπτωση ημερομηνιών ήταν ένα λάθος, αρχικά απαρατήρητο από τους δημόσιους υπαλλήλους, για το οποίο απαιτείτο και υπουργική συμμετοχή και νομοθεσία ώστε να βρεθεί λύση[22].
Όπως με όλες τις εκλογές στο ΗΒ, οι Ιρλανδοί και οι πληρούντες τις προϋποθέσεις πολίτες της Κοινοπολιτείας έχουν δικαίωμα ψήφου[23]. Όμως, αντίθετα με τις εκλογές στο Κοινοβούλιο του Ουεστμίνστερ, πολίτες άλλων κρατών μελών της ΕΕ που δεν ανήκουν στην Κοινοπολιτεία οι οποίοι κατοικούν στη Σκωτία δικαιούνται να ψηφίσουν στις εκλογές για το Σκωτικό Κοινοβούλιο. Όμως, οι υπερπόντιοι εκλέκτορες σε Σκωτσεζικούς εκλογικούς καταλόγους δεν δικαιούνται να ψηφίζουν στις εκλογές για το Σκωτικό Κοινοβούλιο.
Remove ads
Παραπομπές
Πηγές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads