Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης (ΣΣΑ) είναι μια συμφωνία, μεταξύ των 27 μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για τη διευκόλυνση και τη διατήρηση της σταθερότητας του Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης. Βασίζεται κυρίως στα άρθρα 121 και 126[1] για τη Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συνίσταται στη δημοσιονομική παρακολούθηση των μελών από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Συμβούλιο των Υπουργών, και την έκδοση ετήσιας σύστασης για δράσεις πολιτικής για την εξασφάλιση πλήρους συμμόρφωσης με το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης και μεσοπρόθεσμα.
Εάν ένα κράτος μέλος παραβεί το ανώτατο όριο του δημόσιου ελλείμματος και χρέους που περιγράφεται στο ΣΣΑ, η επιτήρηση και η αίτηση διορθωτικής δράσης θα ενταθούν με τη δήλωση Διαδικασίας Υπερβολικού Ελλείμματος (ΔΥΕ), και εάν αυτές οι διορθωτικές ενέργειες εξακολουθούν να παραμένουν αδιάφορες μετά από πολλαπλές προειδοποιήσεις, το κράτος μέλος μπορεί τελικά να δεχθεί οικονομικές κυρώσεις.[2] The pact was outlined by a resolution and two council regulations in July 1997.[3]
Remove ads
Δείτε ακόμη
- Νομισματικά και δημοσιονομικά κριτήρια Ευρώ για ένταξη στην Ευρωζώνη
Βιβλιογραφία
- Matthias Belafi und Roman Maruhn (2005): C·A·P-Position: Ein neuer Stabilitätspakt? Bilanz des Gipfelkompromisses, Centrum für angewandte Politikforschung
- Anne Brunila, Marco Buti & Daniele Franco,: The Stability and Growth Pact, Palgrave, 2001
- Peter Bofinger (2003): »The Stability and Growth Pact neglects the policy mix between fiscal and monetary policy« Αρχειοθετήθηκε 2008-03-08 στο Wayback Machine., in: Intereconomics, Review of European Economic Policy, 1, S. 4–7.
- Daniel Gros (2005): Reforming the Stability Pact, S. 14–17, in: Boonstra, Eijffinger, Gros, Hefeker (2005), Forum: The Stability and Growth Pact in Need of Reform, in: Intereconomics, 40. Jg., Nr. 1, S. 4–21.
- Friedrich Heinemann (2004): Die strategische Klugheit der Dummheit – keine Flexibilisierung des Stabilitätspaktes ohne Entpolitisierung, S. 62–71, in: Hefeker, Heinemann, Zimmermann (2004), Wirtschaftspolitisches Forum: Braucht die EU einen flexibleren Stabilitätspakt?, in: Zeitschrift für Wirtschaftspolitik, 53. Jahrgang, Heft 1, S. 53–80.
- Kai Hentschelmann (2010): Der Stabilitäts- und Wachstumspakt als Ordnungsrahmen in Krisenzeiten, Europa-Kolleg Hamburg, Institute for European Integration, Discussion Paper Nr. 1/10.
Remove ads
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads