Τζεραλντίν Τσάπλιν
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Η Τζεραλντίν Λη Τσάπλιν (αγγλ. Geraldine Leigh Chaplin, 31 Ιουλίου 1944)[7] [8] είναι Αμερικανίδα ηθοποιός και κόρη του Τσάρλι Τσάπλιν, το πρώτο από τα οκτώ παιδιά από την τέταρτη σύζυγό του, Ούνα Ο'Νηλ. [9]
Μετά από το ξεκίνημά της στον χορό[9][7] και το μόντελινγκ,[10] έκανε το ντεμπούτο της στην αγγλόφωνη υποκριτική (και έγινε γνωστή σε έναν ρόλο που θα ήταν υποψήφιος για Χρυσή Σφαίρα [11]) με την ερμηνεία της ως Τόνια στο Δόκτωρ Ζιβάγκο του Ντέηβιντ Λην (1965). [12] Έκανε το ντεμπούτο της στο Μπρόντγουεϋ με το έργο Μικρές αλεπούδες της Λίλιαν Χέλμαν το 1967 [13] και έπαιξε τον ρόλο της βασίλισσας της αρχαίας Αιγύπτου Νεφερτίτης στο Νεφερτίτη και Ακενατόν του Ραούλ Αραΐζα (1973) με τον διάσημο Αιγύπτιο ηθοποιό Σαλάχ Ζουλφικάρ. Η Τσάπλιν έλαβε τη δεύτερη υποψηφιότητά της για Χρυσή Σφαίρα για την ταινία Νάσβιλ, η πόλη των εκπλήξεων (Nashville) του Ρόμπερτ Ώλτμαν (1975). Έλαβε υποψηφιότητα για BAFTA για τον ρόλο της στο Welcome to LA (1976). Έπαιξε τη γιαγιά της, Χάννα Τσάπλιν, στη βιογραφική ταινία Τσάπλιν (Chaplin, 1992) για την οποία έλαβε την τρίτη της υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα.
Η Τσάπλιν έχει εμφανιστεί σε μια μεγάλη ποικιλία ισπανικών και γαλλικών ταινιών αναγνωρισμένων από τους κριτικούς. Πρωταγωνίστησε στις ταινίες Η ζωή είναι ένα μπολερό (Les uns et les autres, 1981), Η ζωή είναι ένα ρομάντσο (La vie est un roman, 1983) και στις πειραματικές ταινίες του Ζακ Ριβέτ Noroît (1976) και Ο έρωτας καταγής (L'amour par terre, 1984). Ήταν σύντροφος του σκηνοθέτη Κάρλος Σάουρα για 12 χρόνια μέχρι το 1979, πρωταγωνιστώντας στις ταινίες του Η Άννα και οι λύκοι (Ana y los lobos, 1973), Θρέψε κοράκια (Cría cuervos, 1976), Elisa, vida mía (1977) και Η μαμά έγινε 100 χρονών (Mamá cumple 100 años, 1979). Της απονεμήθηκε βραβείο Γκόγια για τον ρόλο της στην ταινία En la ciudad sin límites (2002), [14] ενώ προτάθηκε ξανά για την ταινία Το ορφανοτροφείο (El orfanato, 2007). Η συμβολή της στον ισπανικό κινηματογράφο κορυφώθηκε με το χρυσό μετάλλιο της Ισπανικής Ακαδημίας Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών το 2006. [15] Το 2018, πρωταγωνίστησε στο Rosso Istria, ιταλική ταινία του Μασσιμιλάνο Χερνάντο Μπρούνο. Το 2019, έπαιξε τη Ουώλλις Σίμπσον στην 3η σεζόν της δραματικής σειράς εποχής του Netflix Το Στέμμα (The Crown).[16]
Remove ads
Οικογένεια και εκπαίδευση
Η Τζεραλντίν Λη Τσάπλιν γεννήθηκε στις 31 Ιουλίου 1944, στη Σάντα Μόνικα της Καλιφόρνια.[8][7][17] Ήταν το τέταρτο παιδί του ηθοποιού και σκηνοθέτη Τσάρλι Τσάπλιν και το πρώτο παιδί του με την τέταρτη σύζυγό του, Ούνα Ο'Νηλ, [9] την οποία νυμφεύθηκε το 1943. [18] Ο Τσάρλι Τσάπλιν ήταν 55 ετών όταν γεννήθηκε η Τζεραλντίν, ενώ η Ούνα ήταν 19 ετών. Η Τζεραλντίν ήταν το πρώτο από τα οκτώ παιδιά τους. [9] [18] Οι παππούδες της από την πλευρά του πατέρα της ήταν οι Άγγλοι Τσαρλς Τσάπλιν ο πρεσβύτερος και Χάννα Τσάπλιν (το γένος Πέντλιγχαμ Χιλ) και οι παππούδες της από την πλευρά της μητέρας της ήταν ο βραβευμένος με Νόμπελ και Πούλιτζερ Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας Ευγένιος Ο'Νηλ και η Αγγλλίδα συγγραφέας Άγκνες Μπόλτον. [19]
Όταν η Τζεραλντίν ήταν οκτώ ετών, ο πατέρας της πήγε την οικογένεια διακοπές στη Βρετανία και την Ευρώπη. Δύο μέρες αφότου αναχώρησε η οικογένεια, ο Γενικός Εισαγγελέας των ΗΠΑ Τζέημς Π. Μακ Γκρέινερι υπέγραψε διαταγή με την οποία απαγόρευε ο Τσάπλιν να εισέλθει ξανά στη χώρα.[20] Η οικογένεια μετακόμισε στην Ελβετία. [21] Εκεί η Τζεραλντίν φοίτησε σε οικοτροφείο, όπου έμαθε άπταιστα γαλλικά και ισπανικά. [7] Επίσης σε αυτή τη χρονική περίοδο, η Τζεραλντίν εμφανίστηκε στην ταινία του πατέρα της Τα φώτα της ράμπας (Limelight, 1952). [7]
Remove ads
Σταδιοδρομία
Χορός και μόντελινγκ
Σε ηλικία 17 ετών, η Τζεραλντίν αποφάσισε να εγκαταλείψει το κολέγιο για να ακολουθήσει τον χορό, [9] και σπούδασε μπαλέτο δύο χρόνια στην Αγγλία, συμπεριλαμβανομένης μιας περιόδου στη Βασιλική Σχολή Μπαλέτου το 1961. [7] Στη συνέχεια, χόρεψε επαγγελματικά έναν χρόνο στο Παρίσι. Αν και καλή χορεύτρια, ένιωσε ότι δεν είχε εκπαιδευτεί από πολύ νωρίς για να διαπρέψει σε αυτό και έτσι εγκατέλειψε το μπαλέτο.
Στη συνέχεια, η Τζεραλντίν βρήκε δουλειά ως μοντέλο μόδας στο Παρίσι. [10] Θα περνούσαν πολλά χρόνια μέχρι να μπορέσει να δει παράσταση μπαλέτου.
Τα πρώτα χρόνια ως ηθοποιός, 1965–69
Όταν το όνειρό της να γίνει μπαλαρίνα απέτυχε, η Τσάπλιν ακολούθησε τον πατέρα της σε μια παραγωγική καριέρα ηθοποιού. [9] Ήρθε στο προσκήνιο στον ρόλο της Τόνια στο Δόκτωρ Ζιβάγκο (1965) του Ντέηβιντ Λην. [9] Ο Λην την επέλεξε για να υποδυθεί τη σύζυγο του κύριου χαρακτήρα, [12] ρόλος για τον οποίο έλαβε υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα στην κατηγορία Νεοεμφανιζόμενη Ηθοποιός. [11] Σε μια συνέντευξη για την προώθηση της ταινίας, εξήγησε: «Λόγω του ονόματός μου, άνοιξαν οι σωστές πόρτες». [22]
_01.jpg)
Το 1967, έκανε το ντεμπούτο της στο Μπρόντγουεϋ στο έργο Μικρές αλεπούδες της Λίλιαν Χέλμαν. [13] Η ερμηνεία της εγκωμιάστηκε από τον Κλάιβ Μπαρνς σε μια κριτική των New York Times, όπου σημείωνε ότι η Τσάπλιν «ενεργεί με πνεύμα και δύναμη… με μια θαυμάσια ωμή ειλικρίνεια» δίνοντας μια παράσταση «εκπληκτικής δύναμης». [23]
Την ίδια χρονιά, ξεκίνησε μία ακόμη σημαντική συνεργασία, πρωταγωνιστώντας στο ψυχολογικό θρίλερ Peppermint Frappé (1967) του Ισπανού σκηνοθέτη Κάρλος Σάουρα.
Δεκαετία του 1970
Η Τσάπλιν πρωταγωνίστησε στο πλευρό του Τσάρλτον Ήστον στην αμερικανική ιστορική ταινία Ο κυρίαρχος των νήσων (The Hawaiians, 1970).
Στη συνέχεια, η Τσάπλιν εμφανίστηκε στο Ο Νταρτανιάν και οι 3 σωματοφύλακες (The Three Musketeers, 1973) και στη μεξικανική τηλεταινία Nefertiti y Aquenatos (1973) του Ραούλ Αραΐζα, όπου έπαιξε το ρόλο της βασίλισσας της αρχαίας Αιγύπτου Νεφερτίτης με τον Αιγύπτιο ηθοποιό Σαλάχ Ζουλφικάρ καθώς και στο σίκουελ Η εκδίκηση της μυλαίδης (The Four Musketeers, 1974). Η Τσάπλιν επιλέχθηκε για να ερμηνεύσει την αντιπαθητική ρεπόρτερ του BBC Όπαλ στο Νάσβιλ, η πόλη των εκπλήξεων (Nashville, 1975) του Ρόμπερτ Ώλτμαν, για το οποίο έλαβε τη δεύτερη υποψηφιότητά της για Χρυσή Σφαίρα, για τον καλύτερο δεύτερο γυναικείο ρόλο. [24] Συνέχισε να πρωταγωνιστεί στις ταινίες του Ώλτμαν Μπάφαλο Μπιλ (Buffalo Bill and the Indians or Sitting Bull's History Lesson, 1976), και στη συνέχεια Παντρολογήματα (A Wedding, 1978), γυρίζοντας το Όνειρα που ξεθωριάζουν (Roseland, 1977) στο ενδιάμεσο.
Η Τσάπλιν κατά καιρούς συνέγραψε σενάρια και πρωταγωνίστησε σε αρκετές μεταγενέστερες ταινίες του Σάουρα - λαμβάνοντας γι' αυτές τις καλύτερες κριτικές της —όπως Η Άννα και οι λύκοι (Ana y los lobos, 1973), Θρέψε κοράκια (Cría Cuervos, 1976), Elisa, vida mía (1977) και Η μαμά έγινε 100 χρονών (Mamá cumple 100 años, 1979). Το Θρέψε κοράκια κέρδισε Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ Καννών το 1976. [25] Ο κριτικός Βίνσεντ Κάνμπι επαίνεσε την «εξαιρετική» ερμηνεία της Τσάπλιν. [26]
Η Τσάπλιν πρωταγωνίστησε σε πολλές ταινίες παραγωγής του Όλτμαν και σκηνοθεσίας του Άλαν Ρούντολφ, με μία υποψηφιότητα για BAFTA με το Welcome to LA (1976), όπου έπαιξε μια νοικοκυρά εθισμένη στις διαδρομές με ταξί. [27] Έλαβε την αποδοχή των κριτικών για τον ρόλο της στο Να θυμάσαι το όνομά μου (Remember My Name, 1978), όπου έπαιξε τη δολοφονική σύζυγο του Άντονι Πέρκινς.
Δεκαετία του 1980
Στη δεκαετία του 1980, η Τσάπλιν πρωταγωνίστησε σε αρκετούς γαλλόφωνους ρόλους, όπως Η ζωή είναι ένα μπολερό (Les uns et les autres, 1981) του Κλοντ Λελούς, το Η ζωή είναι ένα ρομάντσο (La vie est un roman, 1983) του Αλέν Ρενέ, το πειραματικό Ο έρωτας καταγής (L'amour par terre, 1984) του Ζακ Ριβέτ, και στη συνέχεια στην αμερικανική ταινία Θέλω να γυρίσω σπίτι (I Want to Go Home, 1989).
Η Τσάπλιν πρωταγωνίστησε επίσης στην ταινία του Άλαν Ρούντολφ Οι μοντέρνοι (The Moderns, 1988), που διαδραματίζεται στη δεκαετία του 1920.
Δεκαετία του 1990
Στη βιογραφική ταινία για τον πατέρα της με τίτλο Τσάπλιν (1992), έπαιξε τη γιαγιά της, Χάνα Τσάπλιν, για την οποία ήταν υποψήφια για την τρίτη της Χρυσή Σφαίρα. [25] Αμέσως μετά, τη σκηνοθέτησε ο Μάρτιν Σκορσέζε στο Τα χρόνια της αθωότητας (The Age of Innocence, 1993) και εμφανίστηκε στην έκδοση της Τζέιν Έιρ (Jane Eyre, 1996) του Φράνκο Τζεφιρέλι.
Η Τσάπλιν εμφανίστηκε στο Mother Teresa: In the Name of God's Poor (1997).
Από το 2000 μέχρι σήμερα
Η Τσάπλιν έλαβε βραβείο Γκόγια για τον ρόλο της στο ισπανοαργεντινό θρίλερ En la ciudad sin límites (2002). [14] Άλλες αξιόλογες ισπανικές ταινίες στις οποίες συνεργάστηκε και εμφανίστηκε είναι το Μίλα της (Hable con ella, 2002) του Πέδρο Αλμοδόβαρ και το Ορφανοτροφείο (El orfanato, 2007) του Χουάν Αντόνιο Μπαγιόνα, για το οποίο έλαβε δεύτερη υποψηφιότητα για το βραβείο Γκόγια. Αργότερα, πρωταγωνίστησε στο καταλανικό δράμα Η κουνουπιέρα (La mosquitera, 2010), για το οποίο της απονεμήθηκε Κρυστάλλινη Σφαίρα. [28]
Το 2006 η Τσάπλιν τιμήθηκε με χρυσό μετάλλιο από την Academia de las Artes y las Ciencias Cinematográficas de España — Ισπανική Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών — για τη συνεισφορά της στον ισπανικό κινηματογράφο. [15]
Η Τσάπλιν εμφανίστηκε στην ταινία Ο λυκάνθρωπος (The Wolfman) το 2010.
Στο Americano, εμφανίστηκε με τη Σάλμα Χάγιεκ και στο Κι αν ζούσαμε όλοι μαζί; (Et si on vivait tous ensemble?) με την Τζέιν Φόντα (και τα δύο του 2011). Συνεργάστηκε ξανά με τον Μπαγιόνα για τις ταινίες The Impossible (2012), 7 λεπτά μετά τα μεσάνυχτα (A Monster Calls, 2016) και Jurassic World: Το βασίλειο έπεσε (Jurassic World: Fallen Kingdom, 2018). Η Τσάπλιν έλαβε το Βραβείο Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αβάνας για τον ρόλο της στη δομινικανή ταινία Dólares de arena (2014).
Το 2018, πρωταγωνίστησε στο Rosso Istria, μια ιταλική ταινία του Μπρούνο. [29]
Remove ads
Προσωπική ζωή
Η Τσάπλιν είχε δύο σοβαρές μακροχρόνιες σχέσεις. Η πρώτη ήταν με τον Ισπανό σκηνοθέτη Κάρλος Σάουρα, ο οποίος τη σκηνοθέτησε σε πολλές ταινίες. Έχουν μαζί έναν γιο, τον Σέιν Σάουρα Τσάπλιν.
Η δεύτερη μακροχρόνια σχέση της ήταν με τον Χιλιανό κινηματογραφιστή Πατρίτσιο Καστίγια, τον οποίο παντρεύτηκε το 2006 και με τον οποίο έχει μια κόρη, την Ούνα, ηθοποιό που παίζει σε βρετανικές και ισπανικές ταινίες.
Το 1978, η οικογένεια Τσάπλιν έπεσε θύμα ενός αποτυχημένου εκβιασμού από απαγωγείς που είχαν κλέψει το πτώμα του Τσάρλι Τσάπλιν. Η Τζεραλντίν Τσάπλιν διαπραγματεύτηκε με τους απαγωγείς, οι οποίοι είχαν απειλήσει και τον γιο της. [30]
Μέχρι το 2011, η Τσάπλιν διατηρούσε σπίτι στο ΜαΪάμι. Επίσης μοίραζε τον χρόνο της μεαξύ Μαδρίτης and Corsier-sur-Vevey της Ελβετίας (κοντά στο πατρικό της σπίτι).[31]
Φιλμογραφία
Remove ads
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads