Τζόρτζιο Γκάμπερ

Ο Τζιόρτζιο Γκάμπερ (ιταλ.Giorgio Gaber, 25 Ιανουαρίου 1939^[5] - 1 Ιανουαρίου 2003), ήταν Ιταλός τραγουδιστής^[6], συνθέτης, ηθοποιός, θεατρικός συγγραφέας καθώς και ένας από τους βασικούς εκπροσώπους του θεατρικού τραγουδιού^[7]. Υπήρξε καταξιωμένος κιθαρίστας και έγραψε ένα από τα πρώτα ροκ ιταλικά τραγούδια^[8]. Ο Γκάμπερ με την τέχνη του και τα τραγούδια του, αρκετές φορές έθιξε πολιτικά ζητήματα^[9].

Τζιόρτζιο Γκάμπερ
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Giorgio Gaberščik (Ιταλικά)
Ψευδώνυμο	Giorgio Gaber
Γέννηση	25  Ιανουαρίου 1939[1][2][3] Μιλάνο[3]
Θάνατος	1  Ιανουαρίου 2003[1][2][3] Καμαϊόρε
Τόπος ταφής	Μνημειακό Νεκροταφείο του Μιλάνου[4]
Κατοικία	Μιλάνο
Χώρα πολιτογράφησης	Ιταλία (1946–2003) Βασίλειο της Ιταλίας (1939–1946)
Ιδιότητα	ηθοποιός, τραγουδιστής-τραγουδοποιός[3], κιθαρίστας, θεατρικός συγγραφέας, συνθέτης, τραγουδιστής, σκηνοθέτης, παρουσιαστής, παραγωγός, μουσικός ηχογραφήσεων και κωμικός συγγραφέας[3]
Σύζυγος	Ομπρέτα Κόλι (1965–2003)
Τέκνα	Dalia Gaberščik
Όργανα	κιθάρα και φωνή
Είδος τέχνης	ροκ εντ ρολ και bard song
Ιστοσελίδα	Επίσημος ιστότοπος
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Δισκογραφία

• Il signor G (1970)
• I borghesi (1971)
• Dialogo tra un impegnato e un non so (1972)
• Far finta di essere sani (1973, studio)
• Far finta di essere sani (theatre recording, 1973–74)
• Anche per oggi non si vola (1974)
• Libertà obbligatoria (1976)
• Polli di allevamento (1978)
• Pressione bassa (1980)
• Io se fossi Dio (1980)
• Anni affollati (1981)
• Il teatro di Giorgio Gaber (1982)
• Gaber (1984)
• Io se fossi Gaber (1985)
• Piccoli spostamenti del cuore (1987)
• Parlami d'amore Mariù (1987)
• Il Grigio (1989)
• Storie del signor G (1991, VHS)
• Il teatro canzone (1992)
• Ma per fortuna che c'è... Giorgio Gaber (1994)
• Io come persona (1994)
• E pensare che c'era il pensiero (1994)
• E pensare che c'era il pensiero (1995)
• Gaber 96/97 (1996)
• Un'idiozia conquistata a fatica (1997)
• Un'idiozia conquistata a fatica" (1998, 2nd version)
• Gaber 1999/2000 (1999)
• La mia generazione ha perso (2001)
• Io non mi sento italiano (2003)