Τονικό ύψος

Τονικό ύψος (ή οξύτητα) είναι μια ιδιότητα των ήχων που επιτρέπει την κατάταξή τους σε μια κλίμακα συχνοτήτων.^[1] Έτσι, το τονικό ύψος μιας νότας είναι η συχνότητα που αντιστοιχεί σε αυτήν τη νότα και καθορίζει και το τονικό ύψος της, για παράδειγμα το τονικό ύψος της νότας λα είναι στα 440 HZ. Χαμηλότερες νότες θεωρούνται αυτές που είναι κάτω από 440 HZ και ψηλότερες αυτές που έχουν περισσότερα από 440 HZ.

Στη μουσική σημειογραφία, οι διαφορετικές κατακόρυφες θέσεις κάθε νότας δείχνουν το τονικό ύψος της.

Στην τονική μουσική κατά την άποψη του συγκερασμένου συστήματος (τόνος-ημιτόνιο με χώρισμα της οκτάβας σε 12 όμοια ημιτόνια) υπάρχουν χαμηλές και ψηλές νότες.

Το τονικό ύψος εν τέλει χαρακτηρίζει τη συγκεκριμένη συχνότητα που εκπέμπει κάθε ήχος.