Socket 370

To Socket 370, (στα ελληνικά Υποδοχή 370, επίσης γνωστό και ως PGA370) αποτελεί το όνομα μιας συγκεκριμένης υποδοχής που χρησιμοποιείται για τους επεξεργαστές της Intel. Είναι κατασκευασμένο για προσωπικούς υπολογιστές και χρησιμοποιήθηκε (για πρώτη φορά) στον επεξεργαστή Pentium III και στη συνέχεια στους Celeron αντικαθιστώντας το προηγούμενης γενιάς, Slot 1. Ο αριθμός 370 που φέρει η ονομασία του, αναφέρεται στον αριθμό των οπών πάνω στις οποίες “κουμπώνουν” οι ακροδέκτες του επεξεργαστή. Στις μέρες μας, το socket 370 δεν χρησιμοποιείται πλέον (με λίγες εξαιρέσεις σε ορισμένα ενσωματωμένα συστήματα).

Socket 370
Χαρακτηριστικά
Είδος	ZIF
Γεωμετρική μορφή	PPGA, FC-PGA, FC-PGA2
Πλήθος επαφών	370
Πρωτόκολλο διαύλου	FSB (GTL+)
Δίαυλος	66, 100 και 133 ΜΗz
Τάση τροφοδοσίας	1.05 έως 2.1V
Συμβατoί μικροεπεξεργαστές	Intel Celeron Mendocino (PPGA, 300–533 MHz, 2.0 V) Intel Celeron Coppermine (FC-PGA, 533–1100 MHz, 1.5–1.75 V) Intel Celeron Tualatin (FC-PGA2, 900–1400 MHz, 1.475–1.5 V) Intel Pentium III Coppermine (FC-PGA, 500–1133 MHz, 1.6–1.75 V) Intel Pentium III Tualatin (FC-PGA2, 1000–1400 MHz, 1.45–1.5 V) VIA Cyrix III/C3 (500–1200 MHz, 1.35–2.0 V)

Τεχνικές προδιαγραφές

Ο επεξεργαστής VIA C3 στα 1.2 GHz συμβατός με το socket-370

Αρχικά, το socket 370 χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τους επεξεργαστές Celeron της Intel, αλλά στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε για ορισμένους επεξεργαστές Pentium III και για τον Cyrix III της Via-Cyrix. Ορισμένες μητρικές κάρτες που το ενσωμάτωναν επέτρεπαν διπλή διάταξη επεξεργαστών, ενώ άλλες ενσωμάτωναν και το socket 370 και το Slot 1 (υπήρχε περιορισμός για χρησιμοποίηση μόνο ενός από τα δυο).

Μηχανικά όρια φόρτου

Οι περισσότεροι επεξεργαστές συμβατοί με τη συγκεκριμένη υποδοχή έχουν τα παρακάτω όρια μέγιστου επιτρεπτού φορτίου βάρους τα οποία δεν πρέπει να ξεπερνιούνται σε όποια κατάσταση και αν βρίσκεται. Αύξηση του φόρτου, είναι πιθανό να οδηγήσει σε ανεπανόρθωτη βλάβη του επεξεργαστή.

Τα όρια αυτά είναι αρκετά χαμηλά σε σύγκριση με τα όρια των επεξεργαστών συμβατών με το Socket 478. Ήταν τόσο μικρά, ώστε πολλοί χρήστες στη προσπάθειά τους να αλλάξουν ή να μετακινήσουν την ψύκτρα κατέληγαν να σπάσουν τον επεξεργαστή. Κάτι αντίστοιχο συνέβαινε και με το Socket A το οποίο είχε κατασκευαστεί να αντέχει ακόμα πιο μικρά βάρη.