Αυτοκρατορία των Ντουρανί
πρώην χώρα / From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Αυτοκρατορία των Ντουρανί (παστού: د دورانیانو امپراتوري), γνωστή και ως Αφγανική Αυτοκρατορία (د افغانانو واکمني),[1] ιδρύθηκε και οικοδομήθηκε από τον Αχμάντ Σαχ Ντουρανί. Την περίοδο της μεγαλύτερης έκτασής της, η αυτοκρατορία κάλυπτε το σημερινό Αφγανιστάν, το Πακιστάν, καθώς και μερικά τμήματα του βορειοανατολικού Ιράν, του ανατολικού Τουρκμενιστάν και της βορειοδυτικής Ινδίας συμπεριλαμβανομένης της περιοχής του Κασμίρ.[2]
Μετά τον θάνατο του Ναντέρ Σαχ το 1747, η περιοχή της Κανταχάρ διεκδικήθηκε από τον Αχμάντ Σαχ Ντουρανί. Από εκεί ξεκίνησε την κατάκτηση του Γκαζνί και ακολούθησε η Καμπούλ. Το 1749 ο αρχηγός της αυτοκρατορίας Μουγκάλ είχε παραχωρήσει την κυριαρχία επί του Πακιστάν και του Βορειοδυτικού Παντζάμπ στους Αφγανούς. Ο Αχμάντ Σαχ κινήθηκε στη συνέχεια προς τα δυτικά για να κατακτήσει τη Χεράτ, το οποίο κυβερνούσε ο Σαχρόκ Σαχ. Έπειτα έστειλε στρατό για να υποτάξει τις περιοχές βόρεια της οροσειράς Χίντου Κους και σε σύντομο χρονικό διάστημα όλες οι διαφορετικές φυλές άρχισαν να συντάσσονται με τον σκοπό του. Ο Αχμάντ Σαχ και οι δυνάμεις του εισέβαλαν τέσσερις φορές στην Ινδία, αποκτώντας τον έλεγχο των περιοχών του Κασμίρ και του Παντζάμπ. Στις αρχές του 1757, λεηλάτησε το Δελχί, αλλά επέτρεψε τη δυναστεία των Μουγκάλ να διατηρήσει κατ' όνομα τη διακυβέρνηση όσο ο κυβερνήτης αναγνώριζε την επικυριαρχία του Αχμάντ Σαχ στο Παντζάμπ, στο Σιντ και στο Κασμίρ. Οι δυνάμεις του Ντουρανί υποκίνησαν το Βάντα Γκουλουγκάρα όταν σκότωναν χιλιάδες Σιχ στο Παντζάμπ.[3][4][5]
Μετά τον θάνατο του Αχμάντ Σαχ γύρω στο 1772, ο γιος του Τιμούρ Σαχ έγινε ο επόμενος ηγεμόνας της δυναστείας Ντουρανί, ο οποίος αποφάσισε να καταστήσει την Καμπούλ την νέα πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας και χρησιμοποίησε τη Πεσαβάρ ως χειμερινή πρωτεύουσα. Η αυτοκρατορία Ντουρανί θεωρείται το θεμέλιο του σύγχρονου κράτους του Αφγανιστάν, με τον Αχμάντ Σαχ Ντουρανί να πιστώνεται τον τίτλο του «πατέρα του έθνους».[6]