Βασιλεύς του Σουμέρ και του Ακκάδ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Βασιλεύς του Σουμέρ και του Ακκάδ (Σουμεριακή γλώσσα : "𒈗𒆠𒂗𒄀𒆠𒌵", Ακκαδική γλώσσα : "šar māt Šumeri u Akkadi") ήταν βασιλικός τίτλος στην αρχαία Μεσοποταμία. Ο τίτλος συνδύαζε τους δύο προγενέστερους "βασιλεύς του Ακκάδ" που κυβερνούσε την Ακκαδική αυτοκρατορία και "βασιλεύς του Σουμέρ" που κυβερνούσε τους Σουμέριους. Ο κάτοχος του τίτλου θα μπορούσε να αποκτήσει την δόξα του Ακκάδιου αυτοκράτορα Σαργών του Μέγα (2334-2154 π.Χ.) ο οποίος είχε και τον τίτλο του "βασιλέως του Σουμέρ". Οι Ακκάδιοι βασιλείς απόγονοι του Σαργών του Μέγα χρησιμοποίησαν χωριστά τους δύο τίτλους χωρίς να τους ενσωματώσουν σε έναν. Ο πανίσχυρος Σουμέριος βασιλιάς Ουρ-Ναμμού που ίδρυσε την Τρίτη Δυναστεία της Ουρ (2112-2095 π.Χ.) δημιούργησε για πρώτη φορά τον ενιαίο τίτλο για να τονίσει την καθολική του εξουσία τόσο στην βόρεια όσο και στην νότια Μεσοποταμία. Στα μετέπειτα ιστορικούς χρόνους τον τίτλο χρησιμοποίησαν οι αυτοκράτορες της Βαβυλώνας την εποχή που κατέκτησαν την Κάτω Μεσοποταμία. Για τους βασιλείς της Ασσυρίας ο τίτλος ήταν για αυτούς ένδειξη ότι είχαν την εξουσία στην Βαβυλώνα, τον χρησιμοποιούσαν ακόμα και όταν έχασαν την πόλη όταν ιδρύθηκε η Νεο-Βαβυλωνιακή αυτοκρατορία. Ο τελευταίος που χρησιμοποίησε τον τίτλο "βασιλεύς του Σουμέρ και του Ακκάδ" ήταν ο Κύρος Β΄ της Περσίας που ίδρυσε την Αχαιμενιδική Αυτοκρατορία, τον οικοιοποιήθηκε μετά την κατάκτηση της Βαβυλώνας (539 π.Χ.)