Οίκος των Άρπαντ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Οι Άρπαντ[1] (ουγγρικά: Árpádok, κροατικά: Arpadovići, σερβικά: Арпадовци/Arpadovci, σλοβακικά: Arpádovci, τουρκικά: Arpatlar) ήταν η εξουσιάζουσα δυναστεία του Πριγκιπάτου της Ουγγαρίας κατά τη διάρκεια του 9ου και του 10ου αιώνα και του Βασιλείου της Ουγγαρίας από το 1000 έως το 1301. Το όνομα της δυναστείας προήλθε από τον Μέγα Πρίγκιπα Άρπαντ, ο οποίος ήταν ο ηγέτης της ουγγρικής φυλετικής συνομοσπονδίας κατά την κατάκτηση της λεκάνης των Καρπαθίων περί το 895. Είναι επίσης γνωστοί ως δυναστεία Τούρουλ, αν και πρόκειται για ονομασία που χρησιμοποιείται λιγότερο.
Δυναστεία των Άρπαντ | |
---|---|
Χώρα | Πριγκιπάτο της Ουγγαρίας, Βασίλειο της Ουγγαρίας |
Τίτλοι | Βασιλιάς της Ουγγαρίας, της Δαλματίας, της Κροατίας, της Κουμανίας, της Σλαβονίας, της Βουλγαρίας, της Λοδομερίας και Δούκας της Στυρίας |
Ιδρυτής | Άλμος |
Τελευταίος ηγεμόνας | Ανδρέας Γ΄ |
Ίδρυση | προς το 855 |
Διάλυση | 1301 |
Εθνικότητα | Ούγγροι (Μαγυάροι) |
Τόσο ο πρώτος Μέγας Πρίγκιπας των Ούγγρων (Άλμος), όσο και ο πρώτος Βασιλιάς της Ουγγαρίας (Άγιος Στέφανος) ήσαν μέλη της συγκεκριμένης δυναστείας.
Επτά συνολικά μέλη της δυναστείας αγιοποιήθηκαν ή οσιοποιήθηκαν από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Ως εκ τούτου μετά τον 13ο αιώνα η δυναστεία αναφερόταν στις περισσότερες των περιπτώσεων ως "Γένος των Αγίων Βασιλέων". Δύο Άρπαντ αγιοποιήθηκαν και από την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Η δυναστεία εξέλιπε το 1301 με τον θάνατο του Βασιλιά Ανδρέα Γ΄ της Ουγγαρίας, ενώ το τελευταίο μέλος του Οίκου των Αρπαντ, η κόρη του Ανδρέα, η Ευλογημένη Ελισάβετ του Τες, απεβίωσε το 1336 ή το 1338. Το σύνολο των επόμενων Βασιλέων της Ουγγαρίας (με εξαίρεση τον Βασιλιά Ματθαίο Κορβίνο) ήσαν εξ αίματος απόγονοι της δυναστείας των Αρπαντ. Ο Οίκος των Κρουάι] [2] και η οικογένεια Ντράμοντ της Σκωτίας[3] ισχυρίζεται πως κατάγεται από τους Πρίγκιπες Γκέζα και Γεώργιο, γιούς των μεσαιωνικών Ούγγρων Βασιλέων, Γκέζα Β΄ και Ανδρέα Α΄, αντιστοίχως.