Εξάς
αστερισμός / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Εξάς (Λατινικά: Sextans, συντομογραφία: Sex) είναι αστερισμός που σημειώθηκε πρώτη φορά το 1690, στο Firmamentum Sobiescianum του Εβέλιου, και είναι ένας από τους 88 επίσημους αστερισμούς που θέσπισε η Διεθνής Αστρονομική Ένωση. Είναι αστερισμός που τέμνεται από τον ουράνιο ισημερινό, αλλά το μεγαλύτερο μέρος του (περί τα 2/3) βρίσκεται στο νότιο ημισφαίριο της ουράνιας σφαίρας. Συνορεύει με τους αστερισμούς Λέοντα, `Υδρα και Κρατήρα. Είναι ολόκληρος ορατός από την Ελλάδα. Ο Εβέλιος θέλησε ονομάζοντας έτσι τον αστερισμό να τιμήσει τον εξάντα, το αστρονομικό όργανο που χρησιμοποίησε σε αστρικές μετρήσεις στο Γκντανσκ από το 1658 ως το 1679. Η αρχική μορφή του αστερισμού αποτελείτο από τους 12 αστέρες μεταξύ του Λέοντα και της Ύδρας. Η αρχική ονομασία ήταν Sextans Uraniae, δηλαδή ο εξάντας της Ουρανίας, της μούσας της Αστρονομίας, και συντομεύθηκε σε Sextans κατά τον εικοστό αιώνα.
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Εξάς | |
---|---|
πατήστε για μεγαλύτερη εικόνα | |
Συντομογραφία | Sex |
Λατινικό όνομα | Sextans |
Γενική | Sextantis |
Έκταση | 313,5 τετ. μοίρες (0,760 %) Κατάταξη 47ος |
Αριθμός άστρων (μέγεθος ≤ 6,5) |
38 |
Πλήρως ορατός σε γεωγραφικά πλάτη μεταξύ 78°N - 83°S |
Μέσα στα όρια του Εξάντος, 9 μοίρες νοτιοανατολικά του Βασιλίσκου, ο De Rheita πίστεψε πως είχε ανακαλύψει την αναπαράσταση του Sudarium Veronicae, του Αγίου Μανδηλίου της Αγίας Βερενίκης. Σχολιάζοντας το γεγονός, ο Τζον Χέρσελ είχε πει ότι «πολλά περίεργα πράγματα έβλεπαν ανάμεσα στα άστρα πριν διαδοθεί η χρήση ισχυρών τηλεσκοπίων». Στον Εξάντα αποδίδονταν από τον Αργκελάντερ 17 αστέρες ορατοί με γυμνό μάτι και από τον Heis 48.