Καμπ ντε Λες Κορτς

Το Καμπ ντε Λες Κορτς, πιο γνωστό ως απλώς Λες Κορτς, ήταν αθλητικό γήπεδο στη Βαρκελώνη της Καταλωνίας, στην Ισπανία. Αποτελούσε έδρα της ΦΚ Μπαρτσελόνα μέχρις ότου ο σύλλογος μετακόμισε στο Καμπ Νου το 1957.

Λες Κορτς

Μακέτα του Καμπ ντε Λες Κορτς στο Μουσείο της ΦΚ Μπαρτσελόνα
Πλήρες όνομα	Καμπ ντε Λες Κορτς
Ιδιοκτήτης	ΦΚ Μπαρτσελόνα
Διαχειριστής	ΦΚ Μπαρτσελόνα
Είδος	στάδιο ποδοσφαίρου
Χωρητικότητα	60.000 θεατές
Διαστάσεις αγωνιστικού χώρου	101 x 62 μέτρα
Κατασκευή
Εγκαίνια	20 Μαΐου 1922
Επέκταση	1926
Κατεδάφιση	2 Φεβρουαρίου 1966
Αρχιτέκτονας	Σαντιάγο Μέστρες Ζοζέπ Αλεμάνι
Τοποθεσία
Διεύθυνση	Λες Κορτς Ισπανία
Φορείς εκμετάλλευσης
ΦΚ Μπαρτσελόνα (1922–1957)
Πολυμέσα

Το Λες Κορτς κατασκευάστηκε ως αποτέλεσμα μακράς σκέψης ιδέας από τον ιδρυτή του συλλόγου, Ζοάν Γκαμπέρ, για την ανέγερση γηπέδου η χρήση του οποίου θα ανήκε αποκλειστικά στην ΦΚ Μπαρτσελόνα. Αντικατέστησε το Καμπ ντελ καρέρ Ιντούστρια ως έδρα της ΦΚ Μπαρτσελόνα. Τα εγκαίνια του έλαβαν χώρα το 1922, με την αρχική χωρητικότητα του γηπέδου να είναι της τάξεως των 20.000 θέσεων. Η πρώτη αναμέτρηση που διεξήχθη στο συγκεκριμένο στάδιο ήταν μεταξύ της ΦΚ Μπαρτσελόνα και της Σαιντ-Μίρεν. Στις 13 Μαΐου 1923, το γήπεδο φιλοξένησε τον τελικό του Κυπέλλου Ισπανίας μεταξύ της Αθλέτικ Μπιλμπάο και της ΚΕ Εουρόπα, ενώ στις 21 Δεκεμβρίου 1924, το Λες Κορτς φιλοξένησε μία αναμέτρηση μεταξύ της Ισπανίας και της Αυστρίας.

Στις 24 Ιουνίου 1925, το γήπεδο αποτέλεσε το σκηνικό ενός επεισοδίου που είχε ως αποτέλεσμα το κλείσιμό του για διάρκεια έξι μηνών. Στη διάρκεια μιας αναμέτρησης, οι φίλοι της ΦΚ Μπαρτσελόνα γιουχάισαν τον ισπανικό εθνικό ύμνο, ενώ στη συνέχεια χειροκρότησαν κατά την ανάκρουση του God Save the King, το οποίο ερμήνευσε η περιοδεύουσα ορχήστρα της British Royal Marine. Το δικτατορικό καθεστώς του Πρίμο ντε Ριβέρα κατηγόρησε τον Ζοάν Γκαμπέρ για προώθηση του καταλανικού εθνικισμού. Το Λες Κορτς έκλεισε για το κοινό και ο Γκαμπέρ εξορίστηκε από την Ισπανία.

Το γήπεδο αποτέλεσε έδρα της ΦΚ Μπαρτσελόνα στη διάρκεια δύο από τις πλέον επιτυχημένες περιόδους της ιστορίας της. Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1920 με προπονητή τον Τζακ Γκρίνγουελ και παίκτες όπως οι Παουλίνο Αλκάνταρα, Σαγιμπάρμπα, Ρικάρντο Θαμόρα, Ζοζέπ Σαμιτιέρ, Φελίξ Σεσούμαγα και Φραντς Πλάτκο, ο σύλλογος κυριάρχησε στο Campionat de Catalunya και εξελίχθηκε σε μία από τις κορυφαίες ποδοσφαιρικές ομάδες στην Ισπανία. Η ομάδα έχτισε πάνω σε αυτήν της την επιτυχία φτάνοντας και στην κατάκτηση της πρώτης Πριμέρα Ντιβιζιόν στην ιστορίας της, ενώ χρησιμοποιούσε, ακόμη, ως έδρα το Λες Κορτς.

Η ομάδα γνώρισε ακόμη μια χρυσή εποχή στη διάρκεια των δεκαετιών του 1940 και του 1950, όταν παίκτες όπως οι Ραμαλέτς, Βελάσκο, Θέσαρ Ροδρίγες, Ζοάν Σεγκάρα, Λαντισλάο Κουμπάλα και Λουίς Σουάρες οδήγησαν τον σύλλογο στην κατάκτηση σημαντικού αριθμού τροπαίων. Στα τέλη της δεκαετίας του 1940, η ΦΚ Μπαρτσελόνα είχε επεκτείνει σε σημαντικό βαθμό το Λες Κορτς. Συγκεκριμένα, η χωρητικότητα του γηπέδου είχε αυξηθεί πολλές φορές, έχοντας φτάσει σε τελική χωρητικότητα της τάξεως των 60.000 θέσεων. Ωστόσο, δεν υπήρχε, πλέον, δυνατότητα για περαιτέρω αύξηση της χωρητικότητας κι έτσι το 1950 ο σύλλογος ξεκίνησε τον προγραμματισμό για την ανέγερση ενός νέου γηπέδου, του Καμπ Νου.

Εξωτερικός σύνδεσμος

• Ιστορία του σταδίου και του συλλόγου (Αγγλικά)