Μεγάλη Ρήτρα
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Μεγάλη Ρήτρα χρησιμοποιείται με δύο τρόπους από τους κλασικούς συγγραφείς. Από τη μια πλευρά θεωρείται το σύνταγμα της Αρχαίας Σπάρτης, το οποίο διαμορφώθηκε από τον θρυλικό νομοθέτη Λυκούργο. Βάσει του μύθου, ο Λυκούργος δεν είχε συγγράψει νόμους, γι' αυτό θεωρείται πως η Μεγάλη Ρήτρα είναι παραδοσιακά προφορική.
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Από την άλλη πλευρά, η ρήτρα πιστώνεται στους μάντεις των Δελφών. Η θεωρία πως οι νόμοι ήταν άγραφοι είναι δύσκολο να χρησιμοποιηθεί σ' αυτή την περίπτωση, καθώς οι ιερείς κατέγραφαν όλους τους χρησμούς. Ωστόσο, θεωρείται πως οι νόμοι χάθηκαν, εκτός ενός κομματιού που μεταδόθηκε από τους κλασικούς συγγραφείς.
Γενικά, οι κλασικοί συγγραφείς και η λογοτεχνία μεταφέρουν μέχρι σήμερα τις δύο αυτές ιστορίες, για την σύνταξη από τους μάντεις ή από τον Λυκούργο, καθώς δεν υπάρχουν ιστορικά δεδομένα. Από την άλλη, η παράδοση πως οι νόμοι ήταν προφορικοί και μυστικοί προκαλεί παράδοξα, ειδικά όταν παρατηρήσει κανείς πως οι συγγραφείς γνωρίζουν αρκετούς απ' αυτούς. Επίσης, οι νόμοι ενός ελληνικού κράτους δεν μπορούσαν να μεταδοθούν στο πέρασμα των αιώνων ως άγραφοι ή μυστικοί. Για παράδειγμα, ο Κύρος ο νεότερος γνώριζε πολύ καλά πως ο Λύσανδρος δεν μπορούσε βάσει νόμου να αναλάβει το αξίωμα του ναύαρχου, ωστόσο, ζήτησε να γίνει εξαίρεση. Τέλος, αν όντως οι Σπαρτιάτες δεν είχαν το δικαίωμα να καταγράψουν οτιδήποτε, η ύπαρξη επιγραφών στον ποταμό Ευρώτα είναι προβληματική.