Ρούμελη (οθωμανική)
From Wikipedia, the free encyclopedia
Με την ονομασία Ρούμελη (τούρκικα: Rumeli), ενίοτε Ρωμυλία, φερόταν μεγάλη διοικητική περιφέρεια κατά την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από την Άλωση της Κωνσταντινούπολης και καθ' όλη την περίοδο της Τουρκοκρατίας, μέχρι λίγο πριν την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Κάλυπτε τη νότια Βαλκανική χερσόνησο εκτός από τις παραδουνάβιες επαρχίες της Βοσνίας, της Κρήτης, της Κύπρου και κάποιων νήσων του Αιγαίου. Ουσιαστικά επρόκειτο για την ηπειρωτική μείζονα περιοχή του Ελληνισμού.
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ανώτατος διοικητής της περιφέρειας αυτής ήταν ο Μπεηλέρμπεης (ή Αρχίμπεης) που αρχικά είχε έδρα τη Σόφια και από το 1836, όταν πλέον είχε δημιουργηθεί το Βασίλειο της Ελλάδας, μεταφέρθηκε στο Μοναστήρι.
Κατά το μέσον του 17ου αιώνα το «Μπεηλερπεηλήκι» της Ρούμελης περιλάμβανε 27 Σαντζάκια τα οποία και ήταν από ανατολή προς δύση τα εξής:
- της Βιζύης,
- των Σαράντα Εκκλησιών,
- της Σηλυβρίας,
- της Νικόπολης,
- του Βιδινίου,
- της Σόφιας,
- της Καλλίπολης,
- της Θεσσαλονίκης,
- της Κιουστεντήλ,
- των Σκοπίων,
- των Τρικάλων,
- της Χαλκίδας,
- της Αθήνας,
- του Μορέως,
- της Ναυπάκτου,
- του Κάρλελι (Βραχώρι),
- των Ιωαννίνων,
- του Δελβίνου,
- της Αυλώνας,
- του Ελμπασάν,
- της Σκόδρας,
- της Αχρίδας,
- της Πρεσρένης,
- του Βούτσιτου,
- της Δουκαγίν,
- του Κρούσεβατς και
- του Σμεντέρεβο.