Ρωμαϊκός θρίαμβος
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο ρωμαϊκός θρίαμβος, λατιν.: triumphus ήταν μία πολιτική τελετή και θρησκευτική ιεροτελεστία της αρχαίας Ρώμης, που πραγματοποιείτο για να εορτάσει και να αγιάσει δημόσια την επιτυχία ενός στρατιωτικού διοικητή, που είχε οδηγήσει τις ρωμαϊκές δυνάμεις στη νίκη, κάτω από την υπηρεσία του κράτους ή για ορισμένες ιστορικές παραδόσεις, ή εκείνου που είχε ολοκληρώσει επιτυχώς έναν ξένο πόλεμο.
Την ημέρα τού θριάμβου του, ο στρατηγός φορούσε ένα στέμμα από δάφνη και μία πορφυρή, χρυσοκεντημένη θριαμβευτική toga picta (ζωγραφισμένο ένδυμα), διακριτικά που τον προσδιόριζαν ως σχεδόν θεϊκό ή σχεδόν βασιλικό. Σε ορισμένες μαρτυρίες αναφέρεται, ότι το πρόσωπό του ήταν βαμμένο κόκκινο, ίσως σε μίμηση του υψηλότερου και ισχυρότερου θεού της Ρώμης, του Jupiter (Δία). Ο στρατηγός οδηγούσε ένα τέθριππο άρμα στους δρόμους της Ρώμης, σε άοπλη πομπή με τον στρατό του, τους αιχμαλώτους και τα λάφυρα τού πολέμου του. Στον ναό του Δία στον Καπιτωλίνο λόφο, πρόσφερε θυσία και αποδεικτικά της νίκης του στον θεό Δία.
Σύμφωνα με τη Δημοκρατική παράδοση, μόνο η Σύγκλητος μπορούσε να δώσει άδεια για θρίαμβο. Η προέλευση και η εξέλιξη αυτής της τιμής είναι σκοτεινή: οι Ρωμαίοι ιστορικοί τοποθετούν τον πρώτο θρίαμβο στο μυθικό παρελθόν. Η Δημοκρατική ηθική απαιτούσε από τον στρατηγό να συμπεριφέρεται με αξιοπρεπή ταπείνωση, ως θνητός πολίτης, που θριάμβευσε για λογαριασμό της Συγκλήτου, του λαού και των θεών της Ρώμης. Αναπόφευκτα, ο θρίαμβος πρόσφερε εξαιρετικές ευκαιρίες για αυτοδιαφήμιση, εκτός από τις θρησκευτικές και στρατιωτικές του διαστάσεις. Οι περισσότεροι θριαμβευτικοί εορτασμοί περιλάμβαναν μία σειρά από δημοφιλείς αγώνες και ψυχαγωγίες για το ρωμαϊκό πλήθος.
Οι περισσότερες Ρωμαϊκές εορτές ήταν ημερολογιακά σταθερές, συνδεδεμένα με τη λατρεία συγκεκριμένων θεοτήτων. Ενώ η θριαμβευτική πομπή κορυφωνόταν στον ναό του Δία, η ίδια η πομπή, οι συνοδευτικές εορτές και οι δημόσιοι αγώνες προωθούσαν το κύρος και το επίτευγμα του στρατηγού. Μέχρι την Ύστερη Δημοκρατική εποχή, οι θρίαμβοι ήταν παρατεταμένοι και υπερβολικοί, υποκινούμενοι από τον αυξανόμενο ανταγωνισμό μεταξύ των στρατιωτικών-πολιτικών ηγετών, που διοικούσαν την εκκολαπτόμενη Αυτοκρατορία της Ρώμης. Ορισμένοι θρίαμβοι παρατάθηκαν σε αρκετές ημέρες δημοσίων αγώνων και ψυχαγωγιών. Από την Ηγεμονία και μετά, ο θρίαμβος αντανακλούσε την Αυτοκρατορική τάξη και την υπεροχή της Αυτοκρατορικής οικογένειας. Τον θρίαμβο μιμήθηκαν συνειδητά τα μεσαιωνικά και μεταγενέστερα κράτη στη βασιλική είσοδο και σε άλλες τελετουργικές εκδηλώσεις.