Σερβοκροατική γλώσσα
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Σερβοκροατική γλώσσα (Српскохрватски језик, Srpskohrvatski jezik) είναι μια νότια σλαβική γλώσσα και η κύρια γλώσσα της Σερβίας, της Κροατίας, της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης και του Μαυροβουνίου. Είναι μία πολυκεντρική γλώσσα με τέσσερις αμοιβαία κατανοητές πρότυπες εκδοχές.
Σερβοκροατικά | |
---|---|
srpskohrvatski jezik, hrvatskosrpski jezik, хрватскосрпски језик, српскохрватски језик, хрватскосрпски, српскохрватски, hrvatskosrpski και srpskohrvatski | |
Ταξινόμηση | Ινδοευρωπαϊκές
|
Σύστημα γραφής | Gaj's Latin alphabet, σερβικό κυριλλικό αλφάβητο, κυριλλικό αλφάβητο και λατινική γραφή |
Κατάσταση | |
Επίσημη γλώσσα | Σερβία (ως Σερβικά) Κροατία (ως Κροατικά) Βοσνία και Ερζεγοβίνη (ως Βοσνιακά, Κροατικά και Σερβικά) Μαυροβούνιο (ως Μαυροβουνιακά και Σερβικά) Κόσοβο (ως Σερβικά) Ευρωπαϊκή Ένωση ! Ευρωπαϊκή Ένωση (ως Κροατικά) |
ISO 639-1 | sh |
ISO 639-2 | — |
ISO 639-3 | hbs |
Τα Σερβοκροατικά τυποποιήθηκαν στα μέσα του 19ου αιώνα με το Λογοτεχνικό Σύμφωνο της Βιέννης από κροάτες και σέρβους συγγραφείς και φιλόλογους, αρκετές δεκαετίες πριν την ίδρυση του γιουγκοσλαβικού κράτους.
Από την αρχή, υπήρχαν μικρές διαφορές στα λογοτεχνικά πρότυπα της Σερβικής και της Κροατικής γλώσσας, αν και οι δύο βασίζονται στην ίδια Στοκαβική διάλεκτο της ανατολικής Ερζεγοβίνης. Κατά τον 20ο αιώνα, τα Σερβοκροατικά υπήρξαν επίσημη γλώσσα του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας (τότε ονομαζόταν «Σερβο-Κροατο-Σλοβενικά»[1]), και αργότερα ως μία από τις επίσημες γλώσσες της Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας. Σήμερα δεν είναι επίσημη σε καμία χώρα με την ονομασία "σερβοκροατικά".