Εκστρατεία στη Σικελία
From Wikipedia, the free encyclopedia
Με τον όρο Εκστρατεία στη Σικελία εννοούμε την εκστρατεία των Αθηναίων στη Σικελία, η οποία ξεκίνησε το 415 π.Χ και ολοκληρώθηκε το καλοκαίρι του 413 π.Χ, στα πλαίσια του Πελοποννησιακού Πολέμου. Στόχος της εκστρατείας ήταν η κατάλυση της ηγεμονίας των Συρακουσών στη Σικελία, την οποία οι Αθηναίοι ήθελαν να καταστήσουν ορμητήριο κατά των ελληνικών πόλεων της Κάτω Ιταλίας. Παρά τη μεγάλη εκστρατευτική δύναμη, καθώς και τις ενισχύσεις που έλαβαν κατά τη διάρκεια της εκστρατείας, οι Αθηναίοι και οι σύμμαχοι τους υπέστησαν καταστροφική ήττα από τα στρατεύματα των Συρακουσίων και των συμμάχων τους. Κύριος λόγος της αποτυχίας ήταν η προδοσία του Αλκιβιάδη, ο οποίος έπεισε τους Σπαρτιάτες να στείλουν τον Γύλιππο να ηγηθεί των Συρακουσίων. Ο Γύλιππος κατάφερε να συγκεντρώσει μεγάλο στράτευμα και συντόνισε την αντεπίθεση κατά των Αθηναίων. Ωστόσο, το σημείο καμπής που έκαμψε τους Αθηναίους ήταν η ήττα τους σε νυκτερινή μάχη από τους Βοιωτούς πάνω στα υψώματα των Συρακουσών (Πλούταρχος Νικίας:21).
Εκστρατεία στη Σικελία | |||
---|---|---|---|
Μέρος του Πελοποννησιακού Πολέμου | |||
Χάρτης της Σικελίας | |||
Χρονολογία | 415-413 π.Χ | ||
Τόπος | Σικελία | ||
Στόχοι | Υποδούλωση των Συρακουσών και επιβολή της αθηναϊκής ισχύος σε Σικελία και Κάτω Ιταλία | ||
Έκβαση | Καταστροφική ήττα των Αθηναίων | ||
Αντιμαχόμενοι | |||
Ηγετικά πρόσωπα | |||
| |||
Δυνάμεις | |||
| |||
Απολογισμός | |||
|
Η εκστρατεία στη Σικελία υπήρξε η σημαντικότερη απ' όλες τις ελληνικές πολεμικές επιχειρήσεις του Πελοποννησιακού Πολέμου και απέφερε δόξα στους νικητές, ενώ οι ηττημένοι υπέστησαν ολοκληρωτική πανωλεθρία.[1] Ο Θουκυδίδης γράφει με ουδέτερο γένος «οὐδὲν [έστι] ὅ,τι οὐκ ἀπώλετο»(:δεν έμεινε τίποτε που να μη χαθεί)[2] και όχι «οὐδείς έστι».[3] Το ότι χάθηκαν σχεδόν όλοι οι Αθηναίοι είναι γεγονός.
Με το στρατό παγιδευμένο «ἐν ταῖς λιθοτομίαις», περισσότεροι από 4.000 Αθηναίοι,[4] μέσα σε πελώρια νταμάρια σε βουνά της Σικελίας κοντά στον Άναπο ποταμό, πτώματα και ζωντανοί μαζί καθώς διψούν τρέχουν όλοι μαζί να πιουν από το θολωμένο με το αίμα των συντρόφων τους νερό του Άναπου ποταμού, που κοκκίνιζε γιατί λίγο νωρίτερα οι Συρακούσιοι έσφαζαν Αθηναίους στις όχθες του.