σονάτα για πιάνο του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Σονάτα για πιάνο αρ. 14 σε Ντο δίεση ελάσσονα, έργο 27, αρ. 2, κοινώς γνωστή ως Σονάτα του Σεληνόφωτος (γερμανικά: Mondscheinsonate), είναι σονάτα για πιάνο του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, που ολοκληρώθηκε το 1801 και αφιερώθηκε, το 1802, στη μαθήτρια του Τζουλιέτα Τζικάρντι.[2]
Το συγκεκριμένο έργο του Μπετόβεν είναι από την εποχή του ακόμα έως και σήμερα ένα από τα δημοφιλέστερα κομμάτια του.[3] Ο Μπετόβεν ολοκλήρωσε αυτό εξαίσιο έργο κατά τις αρχές της τρίτης δεκαετίας της ζωή του, αφότου τελείωσε κάποια άλλα έργα που του είχαν ανατεθεί, παρ'όλα αυτά δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι έγραψε αυτό το έργο επειδή του ανατέθηκε.[3]
Κατά την πρώτη έκδοση της σονάτας ο τίτλος της ήταν Sonata quasi una fantasia, τίτλος που μοιράστηκε και το άλλο No. 1 από τα Opus 27 του συνθέτη.[4] Το Grove Music Online μεταφράζει τον ιταλικό τίτλο ως «σονάτα με τον τρόπο φαντασίας».[5] Με ελεύθερη μετάφραση: «σονάτα σχεδόν μία φαντασία».
Το όνομα Σονάτα του Σεληνόφωτος προήλθε από τον Γερμανό κριτικό Λούντβιχ Ρέλσταμπ. Το 1832, πέντε χρόνια μετά τον θάνατο του Μπετόβεν, ο Ρέλσταμπ παρομοίασε το πρώτο μέρος της σονάτας με το σεληνόφως που λάμπει στη λίμνη της Λουκέρνης.[6] Μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια ο τίτλος επικράτησε και χρησιμοποιήθηκε τόσο στις γερμανικές (Mondscheinsonate) όσο και στις αγγλικές (Moonlight Sonata) εκδόσεις.[7][8] Στα τέλη του 19ου αιώνα, η σονάτα ήταν ήδη παγκοσμίως γνωστή με αυτήν την ονομασία.[9]
Πολλοί κριτικοί έχουν εναντιωθεί σε αυτό, καθότι ο τίτλος "σεληνόφως" έχει ρομαντική φύση και αποπροσανατολίζει στην προσέγγιση της σονάτας, καθώς αυτή προσεγγίζει (στο πρώτο μέρος) τον χαρακτήρα νεκρώσιμης ακολουθίας.[10] Άλλοι κριτικοί έχουν ενθαρρύνει τη χρήση του εν λόγω ονόματος, βρίσκοντας το υποβλητικό.[11] Ο ιδρυτής τους περιοδικού Gramophone Κόμπτον ΜαΚένζι βρίσκει τον τίτλο "αβλαβή", σημειώνοντας ότι «είναι ανόητο κριτικοί να ασχολούνται με τόσο υστερική διάθεση για τη δήλωση του Ρέλσταμπ», συμπληρώνοντας ότι «αυτό που δεν μπορούν να καταλάβουν αυτοί οι αυστηροί κριτικοί είναι ότι αν ο τίτλος δεν είχε τόση απήχηση στο κοινό, το σχόλιο του Ρέλσταμπ θα είχε απλά ξεχαστεί από καιρό».[12]
Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να αποκαλύπτει γιατί ο συνθέτης επέλεξε τον τίτλο Sonata quasi una fantasia για τις Opus 27, μπορεί να έπαιξε σημαντικό ρόλο η διάταξη της σονάτας η οποία δεν ταιριάζει με τη δομή της κλασικής εποχής (γρήγορα-αργά-[γρήγορα] γρήγορα). Αντιθέτως, η σονάτα κατέχει ένα δεύτερο μέρος γρήγορο, το οποίο διατηρείται έως και το τέλος του τρίτου μέρους. Στην ανάλυσή του ο Γερμανός κριτικός Πολ Μπέκερ αναφέρει:[13] «Το εναρκτήριο μέρος της σονάτας έδωσε συγκεκριμένες κατευθυντήριες γραμμές για τη συνέχεια... το οποίο μπορούσε να συνεχιστεί αλλά όχι να αλλάξει. Ο Μπετόβεν επαναστάτησε σε αυτόν τον ορισμένο τρόπο που του πρώτου μέρους».
Η Σονάτα, που συνολικά διαρκεί περίπου 15 λεπτά, αποτελείται από τρία μέρη:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.