Συμπεριφορά
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η συμπεριφορά είναι ο τρόπος που δρα και αντιδρά ένα αντικείμενο ή ένα σώμα μέσω της σχέσης ή της αλληλεπίδρασης με άλλα αντικείμενα, οργανισμούς ή γενικότερα με το περιβάλλον . Πρόκειται επομένως για μία εξωτερική στάση , η οποία με τη σειρά της βασίζεται σε μια ιδέα ή σε μία πεποίθηση, περισσότερο ή λιγότερο ρεαλιστική ακόμα και σε μια προκατάληψη . Η ανθρώπινη συμπεριφορά μπορεί να είναι συνειδητή ή ασυνείδητη , εκούσια ή ακούσια, και είναι στενά συνδεδεμένη με τον τύπο ή το πρότυπο προσωπικότητας του ατόμου.
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Γεννημένος το 1920, ο Τζορτζ Άρμιτατζ Μίλερ, γνωστός ως μελετητής της γνωστικής ψυχολογίας και συγγραφέας του βιβλίου «Γλώσσα και επικοινωνία», θέτει τις βάσεις για το αντικείμενο της ψυχογλωσσολογίας Η συμπεριφορά, σύμφωνα με αυτόν, χωρίζεται σε 4 φάσεις (Δοκιμή Δ, Λειτουργία Λ, Δοκιμή Δ, Έξοδος Ε).
- Δ: Κάθε φορά που ένα έργο έχει ολοκληρωθεί, η συμπεριφορά επαληθεύεται κυρίως στο περιβάλλον, εάν η αρχική κατάσταση είναι σχετική με τους αρχικούς στόχους που τέθηκαν.
- Λ: ενεργούνται με την συμπεριφορά αλλαγές στις αρχικές συνθήκες, προκειμένου να προσαρμοστούν στους στόχους μιας δράσης.
- Δ: αφού ενήργησε η συμπεριφορά ελέγχονται οι προϋποθέσεις στην συγκεκριμένη δράση από τη σύγκρισή τους με τους καθορισμένους στόχους.
- Ε: Τέλος, αν το αποτέλεσμα είναι ικανοποιητικό τελειώνει τη διαδικασία και η ενότητα Δ.Λ.Δ.Ε. ολοκληρώνεται, διαφορετικά, σε περίπτωση μη επίτευξης των στόχων της δράσης, η συμπεριφορά επιστρέφει στη λειτουργική φάση.
Με αυτή την έννοια, κάθε δράση έχει ένα στόχο, και συνεπώς το άτομο διασφαλίζει τη συμμόρφωση μεταξύ του στόχου και του τι πραγματικά συμβαίνει.