![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0d/Jean_Sibelius_1939.jpg/640px-Jean_Sibelius_1939.jpg&w=640&q=50)
Συμφωνία Νο. 8 (Σιμπέλιους)
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Συμφωνία Νο. 8 του Γιαν Σιμπέλιους (Jean Sibelius, 1865-1957) ήταν το τελευταίο του μεγάλο έργο σύνθεσης, απασχολώντας τον ακατάπαυστα από τα μέσα του 1920 μέχρι και περίπου το 1938, παρ'όλο που δεν εκδόθηκε ποτέ. Αυτή τη περίοδο ο Σιμπέλιους ήταν στο απόγειο της φήμης του, οι συμπατριώτες του στη Φινλανδία τον θεωρούσαν θεσμό, καθώς και συνθέτη διεθνούς υπόστασης. Πόση από την Όγδοη Συμφωνία ολοκληρώθηκε, είναι άγνωστο. Ο Σιμπέλιους επανειλημμένα αρνήθηκε να επιτρέψει την παρουσίαση του, παρ' όλο που συνέχιζε να υποστηρίζει ότι εργαζότανε σε αυτή ακόμα κι αφού, σύμφωνα με μαρτυρίες της οικογένειας του, είχε κάψει το βασικό θέμα και το όλο συσχετιζόμενο υλικό στα 1945.
![Ένας χαρούμενος κύριος που κρατάει πούρο στο ένα χέρι και κρασί στο άλλο και γελάει.](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0d/Jean_Sibelius_1939.jpg/320px-Jean_Sibelius_1939.jpg)
Μεγάλο μέρος της φήμης του Σιμπέλιους, κατά τη διάρκεια της ζωής του και κατόπιν, πηγάζει από την εργασία του ως συμφωνιστής. Η Έβδομη Συμφωνία του στα 1924, έχει αναγνωριστεί ως ορόσημο στην ανάπτυξη της συμφωνικής φόρμας, και εκείνη τη περίοδο δεν υπήρχε λόγος για να υποθέσουμε ότι θα ανακοπτόταν η δημιουργική ροή των ορχηστρικών έργων. Παρ' όλ' αυτά, μετά το συμφωνικό ποίημα Ταπιόλα (Tapiola), που ολοκληρώθηκε το 1926 μ.Χ., ο αντίκτυπος του περιορίστηκε σε σχετικά μικρά κομμάτια και επανεκδόσεις παλαιότερων εργασιών του. Τη πρεμιέρα της Όγδοης Συμφωνίας του την είχαν υποσχεθεί στον Σερτζ Κουζεβίντζκι (Serge Koussevitzky) και τη Συμφωνική Ορχήστρα της Βοστώνης (The Boston Symphony Orchestra) σε αρκετές περιστάσεις, αλλά κάθε φορά που πλησίαζε η κάθε προγραμματισμένη ημερομηνία ο Σιμπέλιους αρνιόνταν, υποστηρίζοντας ότι το έργο δεν ήταν έτοιμο για να παρουσιαστεί. Παρόμοιες υποσχέσεις δώθησαν προς τον διευθυντή ορχήστρας Μπάζιλ Κάμερον (Basil Cameron) και τον Φινλανδό Γκέοργκ Σνέεβοϊγκτ (Georg Schnéevoigt), αλλά χωρίς αντίκρυσμα.
Μετά το θάνατο του Σιμπέλιους το 1957, κοινοποιήθηκαν νέα σχετικά με τη καταστροφή της Όγδοης Συμφωνίας, και πολλοί υπέθεταν ότι το έργο είχε εξαφανιστεί για πάντα. Μόνο μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '90, ενώ πολλά σημειωματάρια και προσχέδια του συνθέτη καταμετρώνταν, οι μελετητές έγειραν τη πιθανότητα ότι μέρος της μουσικής από τη χαμένη συμφωνία μπορεί και να έχει επιζήσει. Πρόσφατη έρευνα οδήγησε στην επίπονη ταυτοποίηση πολλών μικρών χειρόγραφων προσχεδίων που σχετίζονταν με την Όγδοη, τρεις εκ των οποίων (που περιλάμβαναν λιγότερα από τρία λεπτά μουσικής) είχαν ηχογραφηθεί από τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Ελσίνκι (The Helsinki Philarmonic Orchestra) το 2011. Παρ'όλο που αρκετοί μουσικολόγοι έχουν υποθέσει ότι, εάν μπορέσουν να ανατρέξουν σε περισσότερα αποσπάσματα, μπορεί να είναι πιθανό να ανοικοδομήσουν ολόκληρη την εργασία, πολλοί έχουν προτείνει ότι είναι μάλλον ασαφώς δοσμένη η έκταση του όλου υλικού. Επίσης αμφισβητείται η ορθότητα της άποψης του Σιμπέλιους για τη μη αποδεκτή παρουσίαση της μουσικής του δημόσια.