Βαλκανικός Συνασπισμός
Διμερείς συνθήκες συμμαχίας του 1912 μεταξύ των Βαλκανικών κρατών / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Βαλκανικός Συνασπισμός ήταν μια συμμαχία που σχηματίστηκε με μια σειρά διμερών συνθηκών που συνήφθησαν το 1912 μεταξύ των Βαλκανικών βασιλείων της Ελλάδας, της Βουλγαρίας, της Σερβίας και του Μαυροβουνίου και εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.[1]
Τα Βαλκανικά κράτη είχαν αρχίσει ήδη από τις αρχές του 1900 να ζητούν την αυτονομία τους από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και την ίδρυση ανεξάρτητων εθνικών κρατών. Σε αυτό το πλαίσιο, κύριος στόχος της εποχής εκείνης ήταν η αποχώρηση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας από την περιοχή της ευρύτερης Μακεδονίας και το μοίρασμα της περιοχής ανάμεσα στα τρία κράτη που την διεκδικούσαν.[2]
Γι΄ αυτόν το σκοπό οι βαλκανικές χώρες προχώρησαν σε συζητήσεις μεταξύ τους που κατέληξαν στην υπογραφή διμερών συνθηκών φιλίας και συμμαχίας. Υπό τη Ρωσική επιρροή η Σερβία και η Βουλγαρία διευθέτησαν τις διαφορές τους και υπέγραψαν μια συμμαχία, στις 13 Μαρτίου 1912,[3][4], . Στη συνέχεια η Σερβία υπέγραψε αμοιβαία συμμαχία με το Μαυροβούνιο, ενώ η Βουλγαρία έκανε το ίδιο με την Ελλάδα. Την πιο συντηρητική στάση τηρούσε η Ρουμανία, τη στιγμή που οι κυβερνήσεις της Ελλάδας, της Βουλγαρίας, της Σερβίας και του Μαυροβούνιου επεξεργάζονταν ήδη, από το 1911 ένα σχέδιο στρατιωτικής συμφωνίας μεταξύ τους, προκειμένου να φέρουν την Υψηλή Πύλη προ τετελεσμένου γεγονότος και να την υποχρεώσουν είτε να δεχτεί το τελεσίγραφό τους, είτε να εμπλακεί σε πολεμική σύρραξη.
Τα βαλκανικά κράτη βγήκαν νικητές από τον πόλεμο που ξέσπασε το φθινόπωρο του 1912 -Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο - και κατάφεραν να διώξουν τους Οθωμανούς και από τα τελευταία εδάφη που κατείχαν στα Βαλκάνια, εξαιρουμένης της Ανατολικής Θράκης.
Ωστόσο, οι έριδες για την κατοχή των νέων απελευθερωμένων πλέον εδαφών και ιδίως αυτών της Μακεδονίας, οδήγησαν σε νέο πόλεμο, λίγους μήνες μετά την λήξη του πρώτου πολέμου, μετατρέποντας τα βαλκανικά κράτη από συμμάχους σε εχθρούς.