Φυσικοί πόροι
From Wikipedia, the free encyclopedia
Οι φυσικοί πόροι είναι πόροι που υπάρχουν χωρίς καμία ανθρώπινη δράση. Αυτό περιλαμβάνει την εμπορική και βιομηχανική χρήση, την αισθητική αξία, το επιστημονικό ενδιαφέρον και την πολιτιστική αξία. Στη Γη, περιλαμβάνει το φως του ήλιου, την ατμόσφαιρα, το νερό, τη γη, όλα τα ορυκτά μαζί με όλη τη βλάστηση και τη ζωή των ζώων.[1][2][3][4]
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Οι φυσικοί πόροι μπορεί να αποτελούν μέρος της φυσικής μας κληρονομιάς ή να προστατεύονται σε φυσικά καταφύγια. Συγκεκριμένες περιοχές (όπως το τροπικό δάσος στο Fatu-Hiva) συχνά παρουσιάζουν βιοποικιλότητα και γεωποικιλότητα στα οικοσυστήματα τους. Οι φυσικοί πόροι μπορούν να ταξινομηθούν με διαφορετικούς τρόπους. Οι φυσικοί πόροι είναι υλικά και συστατικά (που μπορούν να χρησιμοποιηθούν) που μπορούν να βρεθούν στο περιβάλλον. Κάθε ανθρωπογενές προϊόν αποτελείται από φυσικούς πόρους (στο θεμελιώδες επίπεδο).
Ένας φυσικός πόρος μπορεί να υπάρχει ως ξεχωριστή οντότητα, όπως το γλυκό νερό, ο αέρας, καθώς και οποιοσδήποτε ζωντανός οργανισμός όπως ένα ψάρι, ή μπορεί να μετατραπεί από τις εξορυκτικές βιομηχανίες σε μια οικονομικά χρήσιμη μορφή που πρέπει να υποβληθεί σε επεξεργασία για την απόκτηση του πόρου όπως π. μεταλλεύματα, στοιχεία σπανίων γαιών, πετρέλαιο, ξυλεία και τις περισσότερες μορφές ενέργειας. Ορισμένοι πόροι είναι ανανεώσιμοι πόροι, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν με ένα συγκεκριμένο ρυθμό και οι φυσικές διεργασίες θα τους αποκαταστήσουν, ενώ πολλές εξορυκτικές βιομηχανίες βασίζονται σε μεγάλο βαθμό σε μη ανανεώσιμους πόρους που μπορούν να εξαχθούν μόνο μία φορά.
Η κατανομή των φυσικών πόρων μπορεί να βρίσκεται στο επίκεντρο πολλών οικονομικών και πολιτικών αντιπαραθέσεων τόσο εντός όσο και μεταξύ των χωρών. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα σε περιόδους αυξανόμενης σπανιότητας και ελλείψεων (εξάντληση και υπερκατανάλωση πόρων). Η εξόρυξη πόρων αποτελεί επίσης σημαντική πηγή παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και περιβαλλοντικής ζημίας. Οι στόχοι αειφόρου ανάπτυξης και άλλες διεθνείς αναπτυξιακές ατζέντες συχνά επικεντρώνονται στη δημιουργία πιο βιώσιμης εξόρυξης πόρων, με ορισμένους μελετητές και ερευνητές να επικεντρώνονται στη δημιουργία οικονομικών μοντέλων, όπως η κυκλική οικονομία, που βασίζονται λιγότερο στην εξόρυξη πόρων και περισσότερο στην επαναχρησιμοποίηση, την ανακύκλωση και τις ανανεώσιμες πηγές που μπορεί να αντιμετωπιστεί με βιώσιμο τρόπο.