ήττα

See also: ήτα

Greek

Etymology

Learnedly, from Ancient Greek ἧττα (hêtta, “defeat”), from ἧσσα (hêssa, “defeat”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈi.ta/
• Hyphenation: ήτ‧τα
• Homophone: ήτα (íta)

Noun

ήττα • (ítta) f (plural ήττες)

1. defeat

Declension

Declension of ήττα

	singular	plural
nominative	ήττα (ítta)	ήττες (íttes)
genitive	ήττας (íttas)	ηττών (ittón)
accusative	ήττα (ítta)	ήττες (íttes)
vocative	ήττα (ítta)	ήττες (íttes)

Synonyms

• ακύρωση f (akýrosi, “cancellation”)
• αποτυχία f (apotychía, “failure”)

Related terms

• ηττημένος (ittiménos, “defeated”)
• ηττοπάθεια f (ittopátheia, “defeatism”)
• ηττοπαθής (ittopathís, “defeatist”) (adjective)
• ηττώμαι (ittómai, “I am defeated”)